بلال مسلم میشن

بلال مسلم میشن

اطلاعات
نام	Bilal Muslim Mission
بنیانگذار	سید سعید اختر رضوی
تأسیس	۱۹۶۸م
مکان	تانزانیا
فعالیت‌ها	تبلیغ اسلام ● خدمات عام‌المنفعه ● آموزش علوم اسلامی ● انتشار نشریات
وضعیت کنونی	فعال
وبگاه	https://bilal.or.tz/

بِلالْ مُسْلِمْ میشِنْ (به انگلیسی: Bilal Muslim Mission)، مؤسسه تبلیغی، آموزشی و خیریه، از نهادهای وابسته به شیعیان خوجه اثناعشری. این سازمان در سال ۱۹۶۸م توسط سید سعیداختر رضوی از رهبران شیعه در تانزانیا تشکیل شد و در کشورهای دیگر از جمله کنیا، ماداگاسکار، بوروندی و نیز امریکا و کانادا نیز به فعالیت می‌پردازد.

مهمترین اقدامات مؤسسه بلال مسلم میشن عبارتند از: اعزام مبلغ به شهر و روستاها، خدمات عام‌المنفعه از جمله کمک به فقرا مسلمان و مسیحی، انتشار کتاب‌ها و مجلات به زبان سواحیلی و انگلیسی، و نیز آموزش علوم اسلامی و شیعی به دانش‌آموزان شیعه. سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خویی و سید علی سیستانی، از مراجع تقلید شیعه، با پرداخت نیمی از سهم امام به این مؤسسه موافقت کرده‌اند.

تأسیس و گستره فعالیت

سید اختر رضوی مؤسس بلال مسلم میشن

سازمان بلال مسلم میشن، به‌عنوان نهادی خیریه، در سال ۱۹۶۸م در تانزانیا ثبت شد. سید سعیداختر رضوی، در سال ۱۹۶۴م، طرح تبلیغی‌ای را به شورای عالی فدراسیون خوجه اثناعشری افریقا پیشنهاد کرد و گرچه این طرح در نهاد مذکور پذیرفته نشد، اما جماعت خوجه اثناعشری در دارالسلام آن را در رأس سیاست‌های تبلیغی خود قرار داد و مؤسسه بلال مسلم میشن را تأسیس نمود.

مرکز مؤسسه بلال مسلم میشن در دارالسلام در تانزانیا است و این نهاد در بیشتر شهرهای این کشور فعالیت می‌کند. علاوه بر این، در کشورهای کنیا، ماداگاسکار، بوروندی، ترینیداد، گویان و نیز امریکا، فعالیت دارد. گفته شده که مهمترین شعبه این مؤسسه، پس از مرکز تانزانیا، در کنیا قرار دارد.

از سال ۱۹۹۲م شعبه‌ای از این سازمان در ایالات متحده امریکا فعالیت خود را آغاز کرده، و فعالیت تبلیغی در امریکا و کانادا را پی گرفته است. کشورهای گویان،‌ ترینیداد و توباگو تا پیش از شکل‌گیری بلال مسلم میشن امریکا در محدوده فعالیت‌های سازمان تانزانیا قرار داشتند، پس از تأسیس بلال مسلم امریکا کشورهای مزبور تحت پوشش این سازمان قرار گرفتند.

فعالیت‌ها

سازمان بلال مسلم میشن، فعالیت‌هایی از جمله انتشار کتاب‌ها و نشریات اسلامی و شیعی، آموزش علوم اسلامی و شیعی، اعزام مبلغ به مناطق مختلف شهری و روستایی، و نیز انجام کارهای عام‌المنفعه را در دستور کار داشته است:

• اعزام مبلغ به شهرها و روستاها در کشورهایی مانند تانزانیا، کنیا، ماداگاسکار، بوروندی و کنگو. گفته شده که این مبلغان یکی از عوامل مهم گسترش تشیع در مناطق شهری و روستایی کشورهای مذکور بوده‌اند. این مبلغان با زندانیان مسلمان و مسیحی کشورهای گوناگون نیز در ارتباط بوده و کتاب‌ها و جزوه‌های مؤسسه را در اختیار آنان قرار می‌داده‌اند.
• خدمات عام‌المنفعه: این سازمان خدمات خود را برای فقرای مسلمان و مسیحی انجام داده است. این خدمات عبارتند از: برپایی اردوگاه‌های موقت پزشکی و چشم‌پزشکی در شهرها و روستاها، ایجاد چند درمانگاه در شرق و جنوب شرق افریقا، مبارزه با بیماری‌های مالاریا و ایدز، ساخت مدارس و مساجد، و نیز توزیع غذا و پوشاک.
• انتشار مجله‌های صوت البلال به زبان سواحیلی، و نور (Light) به انگلیسی: اولین شماره مجله نور در ۱۹۶۳م با تیراژ ۷۵ نسخه چاپ شد. مجله صوت البلال که نخستین بار توسط علی دینا از شیعیان خوجه انتشار یافته بود، در سال ۱۹۶۷م به مرکز بلال مسلم میشن تانزانیا واگذار شد.
• انتشار کتب اسلامی به زبان انگلیسی و سواحیلی: این کتاب‌ها به همراه مجلات مؤسسه، به‌صورت رایگان در مدارس اسلامی و مساجد کشورهای امریکا، کانادا، گویان، هند، پاکستان، سریلانکا، تایلند، اندونزی و... توزیع می‌شود.
• آموزش علوم اسلامی و شیعی به دانش‌آموزان شیعه: این کار با اعزام گروهی از طلاب برای تحصیل علوم دینی آغاز شد. این گروه ابتدا در حوزه علمیه نجف به تحصیل پرداختند، سپس به‌دلیل محدودیت‌ها در دوره حاکمیت حزب بعث عراق به لبنان اعزام شدند، و سپس به حوزه علمیه قم پیوستند. این گروه پس از بازگشت، اولین مدرسان بومی مدارس بلال مسلم میشن در تانزانیا و کنیا شدند و به تدریس علوم اسلامی پرداختند. این مؤسسه علاوه بر تأسیس مدارس شبانه‌روزی در تانزانیا و کنیا، دوره آموزش مکاتبه‌ای علوم اسلامی را نیز برای مسلمانان علاقمند راه‌اندازی کرده‌اند که شامل آموزش تاریخ اسلام، زندگی معصومان، اخلاق اسلامی و آموزه‌های مذهب شیعه است. این دوره‌ها با فراگیرشدن اینترنت به‌صورت برخط پیگیری می‌شود.

تأمین هزینه

به گفته رسول جعفریان در کتاب اطلس شیعه، بلال مسلم میشن هزینه‌های خود را از جمله از طریق سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات تأمین می‌کند. همچنین گروهی از مراجع تقلید شیعه با پرداخت بخشی از سهم امام به این مؤسسه موافقت کرده‌اند؛ از جمله سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خویی و سید علی سیستانی.