پرش به محتوا

سبیکه مادر امام جواد(ع)

مقاله قابل قبول
شناسه ارزیابی نشده
عدم جامعیت
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از سبیکه)
سبیکه
همسر امام رضا(ع) و مادر امام جواد(ع)
مشخصات فردی
نام کاملسبیکه نُوبِیَّه و خَیْزُران
خویشاوندانامام رضا(ع)(همسر) • امام جواد(ع)(فرزند)


با خیزران مادر هادی و هارون عباسی اشتباه نشود

سَبِیکه، معروف به سبیکه نُوبِیَّه و خَیْزُران همسر امام رضا(ع) و مادر امام جواد(ع) بود. بنا بر روایات، او کنیزی[۱] از خاندان ماریه قبطیه به شمار می‌رفت.[۲] او را به نام‌های، دُرّه،[۳] خَیزُران،[۴] رَیحانَه[۵] و سُکَینَه،[۶] نیز خوانده‌اند. نام خیزران را امام رضا(ع) برای او برگزیده است[۷] و شیخ صدوق نیز این نام را نقل کرده است.[۸] کنیه‌ او ام‌الحسن بوده است.[۹]

نقل شده است که هنگام تولد امام جواد(ع)، امام رضا(ع) خواهرش حکیمه را برای کمک به قابله نزد سبیکه فرستاد.[۱۰] در حدیثی، از پیامبر اکرم به عنوان کنیزی پاک‌زبان و پاک‌دامن معرفی شده که خداوند رحم او را برای به ولادت امامی برگزیده است؛[۱۱] هرچند برخی در درستی سند و محتوای این روایت تردید کرده‌اند.[۱۲] همچنین مسعودی هم در کتاب اثبات الوصیة او را را برترین زنان روزگار خود دانسته است.[۱۳]

درباره خاستگاه سبیکه گفته‌اند که مِرّیسی (روستایی در مصر[۱۴] یا قِبطی ( از سرزمین مصر) و یا مرُسی (شهری در مغرب) بوده است.[۱۵]

پانویس

  1. مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ج۵۰، ص۱.
  2. کلینی، اصول کافی، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۶۶۴.
  3. ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۷۹.
  4. ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۷۹.
  5. ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۷۹؛ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ج۵۰، ص۷.
  6. عاشور، موسوعة اهل البیت، بیروت، ج۱۶، ص۱۴.
  7. ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۷۹.
  8. عاشور، موسوعة اهل البیت، بیروت، ج۱۶، ص۱۴.
  9. ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۷۹؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۰۹.
  10. مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ج۵۰، ص۱۰.
  11. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲۳.
  12. برای نمونه نگاه کنید به: نورمحمدی، «نقد و بررسی محتوایی گزارش انتساب امام جواد علیه السلام»، ص۷۴؛ طیبی، «خوانش و بررسی روایات مربوط به خَیزُران، مادر امام جواد(ع)».
  13. نگاه کنید به: مسعودی، اثبات الوصیة للامام علی بن ابی طالب، ۱۳۸۴ش، ص۲۱۶.
  14. ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۷۹.
  15. مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ج۵۰، ص۷.

منابع