اُمّ فَروة دختر امام صادق(ع)، از مادری به نام فاطمه دختر حسین بن علی بن حسین(ع) بوده است. امام صادق(ع) از فاطمه، دو فرزند دیگر به نامهای اسماعیل و عبدالله نیز داشته است.[۱] از سخن ابن شهر آشوب برمی‌آید که اسم وی اسماء و کنیه‌اش ام فروه بوده‌است. هرچند وی در ادامه سخنش اسماء را درکنار ام فروه و فاطمه طبق نقلی سه دختر امام صادق(ع) دانسته است. [۲]
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| نام | اسماء |
| لقب/کنیه | ام فروه |
| نسب | دختر امام صادق(ع) |
| خویشاوندان سرشناس | همسر حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) |
| زادگاه | مدینه |
| محل زندگی | مدینه |
ام فروه با پسر عمویش حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) ازدواج کرد.[۳] فخر رازی شوهر وی را عبدالعزیز بن سفیان بن عاجم مروانی می‌داند.[۴]
شرکت در مجلس عزای امام حسین(ع)
در کتاب روضه کافی[۵] از سفیان بن مصعب عبدی. متوفای حدود ۱۲۰ق. (شاعر اهل بیت) [یادداشت ۱]نقل شده که روزی امام صادق(ع) از من درخواست کرد شعری در عزای امام حسین(ع) بخوانم. قبل از آنکه شروع کنم، امام فرمود: به‌ام فروه بگوئید بیاید و مصائبی را که بر جدش رفته است بشنود. ام فروه آمد و در پشت پرده نشست. آن گاه امام فرمود: برایمان شعر بخوان.[۶][یادداشت ۲]
پانویس
یادداشت
- ↑ از شاعران کوفی ومورد اعتماد اهلبیت(ع) واز اصحاب امام صادق(ع) که امام به شیعیانش سفارش کرده اشعار عبدی را به فرزندانشان بیاموزند.امینی، الغدیر، ج۲، ص۲۹۵
- ↑ علت دعوت امام صادق(ع) از ام فروه برای نشستن در پشت پرده و شنیدن مصیبت جدش امام حسین(ع) شاید این باشد که مطلع شعر سفیان خطاب به ام فروه بوده: فَرْوُ جُودِي بِدَمْعِكِ اَلْمَسْكُوبِ گفتم:«اى ام فروة! نثار كن اشك ريزانت را»اُمّ فروة كه اين بيت را شنيد شيون كرد و زنان ديگر هم كه در خانه بودند صداى شيونشان بلند شد، امام صادق عليه السّلام فرمود: در خانه را! در خانه را! ( منظور امام این بود كه در را ببنديد كه دشمنان نفهمند در اينجا مجلس سوگوارى حسين عليه السّلام برپا شده) پس مردم مدينه بر در خانه جمع شدند كه ببينند چه خبر است امام صادق (ع)شخصى را به نزد آنان فرستاد و او به مردم گفت : بچه اى از ما غش كرده بود و زنها بدان خاطر شيون كردند. [۷]
منابع
- ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، قم، نشر علامه، ۱۳۷۹ق.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.
- امینی، عبدالحسین، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، قم، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.
- شبراوی، جمال الدین، الاتحاف بحب الاشراف، قم، دارالکتب، چاپ اول، ۱۴۲۳ق.
- مفید، محمد بن محمد، الارشاد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، تصحیح: مؤسسه آل البیت، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
- فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکة فی أنساب الطالبیة، قم، مکتبه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق.
- کلینی، الکافی/ الروضه، تحقیق دارالحدیث، بی تا، بی جا.
- کلینی، روضه کافی، تصحیح و تعلیق : علی اکبر غفاری، الناشر: دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۳۶۲ش.