بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

به گزارش قرآن، مریم(س) برای کناره‌گیری از مردم به مکانی دور رفت.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ، ۱۴۱۹ق، ص۳۰۶.</ref> برخی مفسران، این مکان دور را شهر ناصره در [[فلسطین|فلسطین امروزی]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> بنا بر آیه سوره مریم، درد زایمان، مریم(س) را به‌سوی تنه خشک نخلی<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref> کشاند.<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> مریم(س) در این هنگام آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم و از یاد رفته بودم»<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> علت این آرزوی مریم(س) را شرم از مردم<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref>، ترس از ملامت آن‌ها<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.</ref> و ترس از ریختن آبرو<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> دانسته‌اند.  

به گزارش آیات قرآن،‌ پس از آرزوی مرگ توسط مریم(س) ندایی از پایین پایش به او می‌رسد<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> تا ناراحتی را از او دور کند.<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> ندا‌دهنده را برخی [[عیسی (پیامبر)|عیسی(ع)]] و برخی [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۰.</ref> به گزارش قرآن، خداوند نهر کوچکی در پایین پای مریم(س) جاری کرد و<ref>شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> از نخل رطب تازه برای او فرو فرستاد.<ref>سوره مریم، آیه۲۵.</ref> مفسران بر اساس آیات قرآن گفته‌اند که پس از آن به مریم(س) گفته شد که از غذا بخورد، از آب بنوشد و به‌‌وجود فرزندش شادمان باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۲.</ref>