۱۶٬۹۸۱
ویرایش
بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
بنابر آیات [[سوره مریم]]، پس از طی دوران بارداری، درد زایمان مریم(س) را به‌سوی تنه درخت خرمایی کشاند؛ مریم(س) در این حال [[آرزوی مرگ]] کرد. برخی مفسران این گفتار مریم(س) را ناشی از ترس از ملامت مردم دانسته‌اند. به‌گزارش قرآن، به مریم(س) از سوی خدا گفته شد که غمگین نباشد و برای رفع رنج‌های او نهر آبی زیر پایش جاری شد و رطب تازه در دسترسش قرار گرفت. همچنین، از مریم(س) خواسته شد از دیدار نوزاد خود شادمان باشد. | بنابر آیات [[سوره مریم]]، پس از طی دوران بارداری، درد زایمان مریم(س) را به‌سوی تنه درخت خرمایی کشاند؛ مریم(س) در این حال [[آرزوی مرگ]] کرد. برخی مفسران این گفتار مریم(س) را ناشی از ترس از ملامت مردم دانسته‌اند. به‌گزارش قرآن، به مریم(س) از سوی خدا گفته شد که غمگین نباشد و برای رفع رنج‌های او نهر آبی زیر پایش جاری شد و رطب تازه در دسترسش قرار گرفت. همچنین، از مریم(س) خواسته شد از دیدار نوزاد خود شادمان باشد. | ||
بنا بر آیات قرآن، مریم(س)، که از مواجه با مردم هراسان بود، مأمور به [[روزه سکوت]] شد و به همراه نوزادش به‌سوی قوم خود بازگشت. به‌گزارش [[آیه ۱۵۶ سوره نساء]]، به مریم(س) به‌خاطر بارداری و تولد نوزاد تهمت بزرگی زدند. به گزارش قرآن، مریم(س) برای پاسخ‌گویی به کودک خود اشاره کرد و نوزاد به [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت: «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.» به نظر برخی مفسران، با این معجزه، [[عیسی(ع)]] پاکی مادر خود را ثابت کرد. | بنا بر آیات قرآن، مریم(س)، که از مواجه با مردم هراسان بود، مأمور به [[روزه سکوت]] شد و به همراه نوزادش به‌سوی قوم خود بازگشت. به‌گزارش [[آیه ۱۵۶ سوره نساء]]، به مریم(س) به‌خاطر بارداری و تولد نوزاد تهمت بزرگی زدند. به گزارش قرآن، مریم(س) برای پاسخ‌گویی به کودک خود اشاره کرد و نوزاد به [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت: «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.» به نظر برخی مفسران، با این معجزه، [[عیسی (پیامبر)|عیسی(ع)]] پاکی مادر خود را ثابت کرد. | ||
==معجزه بارداری مریم(س)== | ==معجزه بارداری مریم(س)== | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
بنا بر آیات قرآن، مریم(س) در این هنگام آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم و از یاد رفته بودم»<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> علت این آرزوی مریم(س) را شرم از مردم<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref>، ترس از ملامت آن‌ها<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.</ref> و ترس از ریختن آبرو<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> دانسته‌اند. [[سید محمدتقی مدرسی]]، مفسر شیعه، در تفسیر چرایی این گفتار مریم(س) گفته که مریم(س) دختر جوانی بود که دنیا را ترک کرده و مسئولیت فردی و اجتماعی بر عهده نداشت؛ اکنون چنین زنی، دچار درد زایمان شده و نمی‌داند چه کند. عواقب سنگین اجتماعی چنین رخدادی را درک می‌کند و برای گریز از آن [[طلب مرگ|آرزوی مرگ]] می‌کند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۲.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] تقاضای مرگ از سوی مریم(س) نشان این دانسته که او پاکدامنی را از جانش عزیزتر میداشته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> | بنا بر آیات قرآن، مریم(س) در این هنگام آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم و از یاد رفته بودم»<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> علت این آرزوی مریم(س) را شرم از مردم<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref>، ترس از ملامت آن‌ها<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.</ref> و ترس از ریختن آبرو<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> دانسته‌اند. [[سید محمدتقی مدرسی]]، مفسر شیعه، در تفسیر چرایی این گفتار مریم(س) گفته که مریم(س) دختر جوانی بود که دنیا را ترک کرده و مسئولیت فردی و اجتماعی بر عهده نداشت؛ اکنون چنین زنی، دچار درد زایمان شده و نمی‌داند چه کند. عواقب سنگین اجتماعی چنین رخدادی را درک می‌کند و برای گریز از آن [[طلب مرگ|آرزوی مرگ]] می‌کند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۲.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] تقاضای مرگ از سوی مریم(س) نشان این دانسته که او پاکدامنی را از جانش عزیزتر میداشته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> | ||
به گزارش آیات قرآن، پس از آرزوی مرگ توسط مریم(س) ندایی از زیر پایش به او می‌رسد<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> تا ناراحتی را از او دور کند.<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> ندا‌دهنده را برخی [[عیسی(ع)]] و برخی [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۰.</ref> به گزارش قرآن، خداوند نهر کوچکی در پایین پای مریم(س) جاری کرد و<ref>شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> از نخل رطب تازه برای او فرو فرستاد.<ref>سوره مریم، آیه۲۵.</ref> مفسران بر اساس آیات قرآن گفته‌اند که پس از آن به مریم(س) گفته شد که از غذا بخورد، از آب بنوشد و به‌‌وجود فرزندش شادمان باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۲.</ref> | به گزارش آیات قرآن، پس از آرزوی مرگ توسط مریم(س) ندایی از زیر پایش به او می‌رسد<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> تا ناراحتی را از او دور کند.<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> ندا‌دهنده را برخی [[عیسی (پیامبر)|عیسی(ع)]] و برخی [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۰.</ref> به گزارش قرآن، خداوند نهر کوچکی در پایین پای مریم(س) جاری کرد و<ref>شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> از نخل رطب تازه برای او فرو فرستاد.<ref>سوره مریم، آیه۲۵.</ref> مفسران بر اساس آیات قرآن گفته‌اند که پس از آن به مریم(س) گفته شد که از غذا بخورد، از آب بنوشد و به‌‌وجود فرزندش شادمان باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۲.</ref> | ||
{{همچنین ببینید|آیه ۲۳ سوره مریم|آیه ۲۶ سوره مریم}} | {{همچنین ببینید|آیه ۲۳ سوره مریم|آیه ۲۶ سوره مریم}} | ||