روح القدس: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز مستندسازی |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز تمیزکاری |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==جایگاه== | ==جایگاه== | ||
روحالقدس به‌معنای روح پاک، که از عیب‌ها و نقص‌ها منزه است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶۲.</ref> | روحالقدس به‌معنای روح پاک، که از عیب‌ها و نقص‌ها منزه است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶۲.</ref> در قاموس کتاب مقدس آمده ست، روحالقدس را مقدس می‌گویند چرا که از کارهایش تقدیس قلب‌های مؤمنان است و به واسطه علاقه‌ای که به خدا و مسیح دارد او را روح‌الله و روح مسیح نیز می‌نامند.<ref>هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.</ref> | ||
این واژه در قرآن و کتاب مقدس به کار رفته است؛ قرآن از نازل شدن [[قرآن]] به وسیله روحالقدس<ref>سوره نحل، آیه ۱۰۲.</ref> و تأیید حضرت عیسی توسط او<ref>سوره بقره، آیات۸۷، ۲۵۳؛ سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref> سخن گفته شده است. این واژه در ادبیات فارسی نیز استفاده می‌شود مانند: | این واژه در قرآن و کتاب مقدس به کار رفته است؛ قرآن از نازل شدن [[قرآن]] به وسیله روحالقدس<ref>سوره نحل، آیه ۱۰۲.</ref> و تأیید حضرت عیسی توسط او<ref>سوره بقره، آیات۸۷، ۲۵۳؛ سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref> سخن گفته شده است. این واژه در ادبیات فارسی نیز استفاده می‌شود مانند: | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
*صادر نخستین: به گفته سید حیدر آملی حکما اتفاق‌نظر دارند که صادر نخستین عقل است البته آن را با نام‌های مختلفی از جمله روحالقدس و عقل فعال خوانده‌اند.<ref>آملی، جامع الاسرار، ۱۳۴۷ش، ج۱، ص۶۸۸.</ref> | *صادر نخستین: به گفته سید حیدر آملی حکما اتفاق‌نظر دارند که صادر نخستین عقل است البته آن را با نام‌های مختلفی از جمله روحالقدس و عقل فعال خوانده‌اند.<ref>آملی، جامع الاسرار، ۱۳۴۷ش، ج۱، ص۶۸۸.</ref> | ||
*روح الارواح: در برخی از آثار [[عرفا]]، از روحالقدس به عنوان روح‌الارواح یاد شده که مخلوق خدا نیست بلکه وجهی از وجوه خدا است که روح مخلوقات به آن قائم است.<ref> جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، ۱۴۱۸ق، ص۱۵۰.</ref> | *روح الارواح: در برخی از آثار [[عرفا]]، از روحالقدس به عنوان روح‌الارواح یاد شده که مخلوق خدا نیست بلکه وجهی از وجوه خدا است که روح مخلوقات به آن قائم است.<ref> جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، ۱۴۱۸ق، ص۱۵۰.</ref> | ||
همچنین [[انجیل]] مصداق روحالقدس دانسته شده است.<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۴۰.</ref> | |||
== وظایف == | == وظایف == | ||
در [[قرآن کریم]] و [[احادیث]] وظایفی به روحالقدس نسبت داده شده است. | در [[قرآن کریم]] و [[احادیث]] وظایفی به روحالقدس نسبت داده شده است. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۰: | ||
== الوهیت== | == الوهیت== | ||
در ادبیات [[مسیحی]] روحالقدس، اقنوم سوم از اقنوم‌های سه‌گانه (پدر، پسر و روحالقدس) است.<ref> | در ادبیات [[مسیحی]] روحالقدس، اقنوم سوم از اقنوم‌های سه‌گانه (پدر، پسر و روحالقدس) است.<ref>هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.</ref> در [[کتاب مقدس]] حیات به او نسبت داده شده است.<ref>هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.</ref> بر اساس کتاب مقدس، مؤمنان در هنگام توبه و [[ایمان]] روحالقدس را در می‌یابند. او انسان‌ها را از آلودگی‌های گناه پاک می‌کند.<ref>هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.</ref> | ||
متکلمان مسیحی درباره الوهیت روحالقدس اختلاف‌نظر دارند. بعضی از آنان که به «مخالفان روحالقدس» شهرت داشتند شخصیت الهی روحالقدس را انکار | |||
متکلمان مسیحی درباره الوهیت روحالقدس اختلاف‌نظر دارند. بعضی از آنان که به «مخالفان روحالقدس» شهرت داشتند شخصیت الهی روحالقدس را انکار کرده<ref>مک‌گراث، درآمدی بر الهیات مسیحی، ۱۳۸۵ش، ص۳۰۹-۳۱۰.</ref> و او را نوعی [[فرشته]] می‌دانند.{{مدرک}} اما برخی دیگر بر این باورند که روحالقدس موجود مستقلی نیست بلکه تجلی خدا است و به الوهیتش معتقدند.<ref> سلیمانی اردستانی، درآمد بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۶-۱۲۷.</ref> | |||
== تک‌نگاری== | == تک‌نگاری== | ||
کتاب تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی اثر فاطمه علی‌پور به تبیین جایگاه روحالقدس در آئین زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام | کتاب تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی اثر فاطمه علی‌پور به تبیین جایگاه روحالقدس در آئین زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام پرداخته است همچنین در این کتاب تبیینات فلسفی و عرفانی اندیشمندان مسلمان تحلیل و ارزیابی شده است.<ref> [https://hawzah.net/fa/News/View/72622 «تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی، منتشر شد»]</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۷: | ||
*زمخشری، محمود، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، بیروت، دارالكتاب العربی، ۱۴۰۷ق. | *زمخشری، محمود، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، بیروت، دارالكتاب العربی، ۱۴۰۷ق. | ||
* سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، قم، کتاب طه، ۱۳۸۲ش. | * سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، قم، کتاب طه، ۱۳۸۲ش. | ||
* طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق. | * طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش. | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۶: | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش. | * مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش. | ||
* | * مک‌گراث، الیستر، درآمدی بر الهیات مسیحی، ترجمه عیسی دیباج، تهران، کتاب روشن، ۱۳۸۵ش. | ||
* هاکس، مستر جیمز، قاموس کتاب مقدس، تهران، انتشارات اساطیر، | * هاکس، مستر جیمز، قاموس کتاب مقدس، تهران، انتشارات اساطیر، ۱۳۹۴ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۵
رُوح‌ُ القُدُس به‌معنای روح پاک است که درباره حقیقت آن اختلاف‌نظر وجود دارد. جبرئیل، موجودی از عالم امر، نیروی غیبی، عقل فعال، روح‌الارواح و بزرگ فرشتگان مصداق آن معرفی شده است.
در منابع اسلامی وظایفی همچون ابلاغ وحی به پیامبران، یاری رساندن به مؤمنان، مبدأ علم پیامبران، منشأ القاء حکم و علم به اهل بیت(ع) و شفاعت در روز قیامت به روحالقدس نسبت داده شده است.
جایگاه
روحالقدس به‌معنای روح پاک، که از عیب‌ها و نقص‌ها منزه است.[۱] در قاموس کتاب مقدس آمده ست، روحالقدس را مقدس می‌گویند چرا که از کارهایش تقدیس قلب‌های مؤمنان است و به واسطه علاقه‌ای که به خدا و مسیح دارد او را روح‌الله و روح مسیح نیز می‌نامند.[۲]
این واژه در قرآن و کتاب مقدس به کار رفته است؛ قرآن از نازل شدن قرآن به وسیله روحالقدس[۳] و تأیید حضرت عیسی توسط او[۴] سخن گفته شده است. این واژه در ادبیات فارسی نیز استفاده می‌شود مانند: الگو:شعر۲
روحالقدس کیست؟
درباره حقیقت روحالقدس احتمالات مختلفی ذکر شده است:
- جبرئیل: تعدادی از مفسران روحالقدس را جبرئیل دانسته‌اند.[۵] نامیدن جبرئیل به روحالقدس به روحانیت و قداست او و نیز نقشش در زنده نگه داشتن دین اشاره دارد.[۶]
- موجودی از عالم امر: علامه طباطبایی روحالقدس را موجودی از عالم امر و غیر از ملائکه می‌داند که آنان را در رساندن وحی به انبیا همراهی می‌کرده است.[۷]
- بزرگ فرشتگان: در روایتی از امام صادق(ع)، روح القدس فرشته‌ای بزرگ‌تر از جبرئیل و میکائیل معرفی شده که همراه پیامبر اسلام(ص) بوده و پس از پیامبر(ص)، همراه امامان شیعه است.[۸] در برخی از روایات روحالقدس، همان روح دانسته شده که در قرآن[۹] از نزول او به همراه ملائکه در شب قدر سخن گفته شده است.[۱۰]
- نیروی غیبی: روحالقدس اسم اعظم[۱۱] یا نیروی غیبی[۱۲] که عیسی مسیح با آن مردگان را زنده می‌کرد. این نیرو به صورت ضعیف‌تر در وجود همه مؤمنان قرار دارد و آنها را یاری می‌کند و از گناه بازمی‌دارد.[۱۳]
- صادر نخستین: به گفته سید حیدر آملی حکما اتفاق‌نظر دارند که صادر نخستین عقل است البته آن را با نام‌های مختلفی از جمله روحالقدس و عقل فعال خوانده‌اند.[۱۴]
- روح الارواح: در برخی از آثار عرفا، از روحالقدس به عنوان روح‌الارواح یاد شده که مخلوق خدا نیست بلکه وجهی از وجوه خدا است که روح مخلوقات به آن قائم است.[۱۵]
همچنین انجیل مصداق روحالقدس دانسته شده است.[۱۶]
وظایف
در قرآن کریم و احادیث وظایفی به روحالقدس نسبت داده شده است.
- ابلاغ وحی به پیامبران: بنابر اینکه روح القدس جبرئیل باشد انتقال و ابلاغ پیام خدا به پیامبران از وظایف او است.
- مؤید و کمک‌کننده پیامبران و اولیای الهی: در آیاتی از قرآن که سخن از تأیید عیسی مسیح به وسیله روح القدس به میان آمده، بنابر نظر مفسران تأیید به معنای تقویت و کمک است.[۱۷]
- مبدا علم انبیا: در برخی از روایات از وجود پنج روح در وجود انبیا و اوصیا نام برده شده که روحالقدس از جمله آنهاست و به وسیله آن پیامبران اشیاء را می‌شناسند.[۱۸]
- القا حکم الهی به اهل‌بیت(ع): بر پایه روایات، اهل‌بیت بر اساس حکم خدا، داود نبی و چیزی که روحالقدس بر قلبشان القا می‌کند، قضاوت می‌کنند.[۱۹]
- شفاعت در قیامت: بر پایه حدیثی از پیامبر اسلام(ص) نخستین شفاعت‌کننده در روز قیامت روحالقدس است.[۲۰]
- یاری‌رسانی به مؤمنان: بر اساس روایات روحالقدس تا زمانی که مؤمنان پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) را حمایت کنند، آنان را یاری می‌کند.[۲۱]
الوهیت
در ادبیات مسیحی روحالقدس، اقنوم سوم از اقنوم‌های سه‌گانه (پدر، پسر و روحالقدس) است.[۲۲] در کتاب مقدس حیات به او نسبت داده شده است.[۲۳] بر اساس کتاب مقدس، مؤمنان در هنگام توبه و ایمان روحالقدس را در می‌یابند. او انسان‌ها را از آلودگی‌های گناه پاک می‌کند.[۲۴]
متکلمان مسیحی درباره الوهیت روحالقدس اختلاف‌نظر دارند. بعضی از آنان که به «مخالفان روحالقدس» شهرت داشتند شخصیت الهی روحالقدس را انکار کرده[۲۵] و او را نوعی فرشته می‌دانند. اما برخی دیگر بر این باورند که روحالقدس موجود مستقلی نیست بلکه تجلی خدا است و به الوهیتش معتقدند.[۲۶]
تک‌نگاری
کتاب تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی اثر فاطمه علی‌پور به تبیین جایگاه روحالقدس در آئین زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام پرداخته است همچنین در این کتاب تبیینات فلسفی و عرفانی اندیشمندان مسلمان تحلیل و ارزیابی شده است.[۲۷]
پانویس
الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود
منابع
- جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، عبدالکریم بن ابراهیم، عویضه صلاح محمد، بیروت، دارالکتب العلمیه منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۸ق/۱۹۷۷م.
- ابوحیان اندلسی، محمد بن یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۲۰ق.
- آملی، سید حیدر بن علی، جامع الاسرار و منبع النور، تهران، چاب هانری کوربن و عثمان اسماعیل یحیی، ۱۳۴۷ش.
- حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا.
- دیوان غزلیات حافظ.
- زمخشری، محمود، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، بیروت، دارالكتاب العربی، ۱۴۰۷ق.
- سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، قم، کتاب طه، ۱۳۸۲ش.
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش.
- طوسی، محمد بن حسن، التبيان فى تفسير القرآن، بیروت، دار احياء التراث العربى، بی تا.
- علی‌پور، فاطمه و محمد زارع، «روحالقدس» در دانشنامه جهان اسلام، تهران، ۱۳۹۴ش.
- فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احياء التراث العربى، ۱۴۲۰ق.
- قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح طيّب موسوى جزائرى، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش.
- مک‌گراث، الیستر، درآمدی بر الهیات مسیحی، ترجمه عیسی دیباج، تهران، کتاب روشن، ۱۳۸۵ش.
- هاکس، مستر جیمز، قاموس کتاب مقدس، تهران، انتشارات اساطیر، ۱۳۹۴ش.
پیوند به بیرون
- ↑ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶۲.
- ↑ هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.
- ↑ سوره نحل، آیه ۱۰۲.
- ↑ سوره بقره، آیات۸۷، ۲۵۳؛ سوره مائده، آیه ۱۱۰.
- ↑ نگاه کنید به: طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۴۰؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ نگاه کنید به: ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۴۸۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ج۱۳، ص۱۹۶-۱۹۸.
- ↑ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۷۹.
- ↑ سوره قدر، آيه۴.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۴، ص۱۴.
- ↑ ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۴۸۱.
- ↑ نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ آملی، جامع الاسرار، ۱۳۴۷ش، ج۱، ص۶۸۸.
- ↑ جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، ۱۴۱۸ق، ص۱۵۰.
- ↑ نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۴۰.
- ↑ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۵۹۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۰۷.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۷۲.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۹۸.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، ج۴، ص۴۹۶-۴۹۸.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۰۲.
- ↑ هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.
- ↑ هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.
- ↑ هاکس، قاموس کتاب مقدس، ۱۳۹۴ش، ص۴۲۴.
- ↑ مک‌گراث، درآمدی بر الهیات مسیحی، ۱۳۸۵ش، ص۳۰۹-۳۱۰.
- ↑ سلیمانی اردستانی، درآمد بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۶-۱۲۷.
- ↑ «تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی، منتشر شد»