روح القدس: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز افزایش منبع |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز مستندسازی |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
* بزرگ فرشتگان: در روایتی از [[امام صادق(ع)]]، روح القدس فرشته‌ای بزرگ‌تر از جبرئیل و [[میکائیل]] معرفی شده که همراه [[پیامبر اسلام(ص)]] بوده و پس از پیامبر(ص)، همراه [[امامان شیعه]] است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۷۹.</ref> در برخی از روایات روحالقدس، همان روح دانسته شده که در قرآن<ref>سوره قدر، آيه۴.</ref> از نزول او به همراه ملائکه در [[شب قدر]] سخن گفته شده است.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۴، ص۱۴.</ref> | * بزرگ فرشتگان: در روایتی از [[امام صادق(ع)]]، روح القدس فرشته‌ای بزرگ‌تر از جبرئیل و [[میکائیل]] معرفی شده که همراه [[پیامبر اسلام(ص)]] بوده و پس از پیامبر(ص)، همراه [[امامان شیعه]] است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۷۹.</ref> در برخی از روایات روحالقدس، همان روح دانسته شده که در قرآن<ref>سوره قدر، آيه۴.</ref> از نزول او به همراه ملائکه در [[شب قدر]] سخن گفته شده است.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۴، ص۱۴.</ref> | ||
* نیروی غیبی: روحالقدس اسم اعظم<ref>ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۴۸۱.</ref> یا نیروی غیبی<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.</ref> که [[عیسی مسیح]] با آن مردگان را زنده می‌کرد. این نیرو به صورت ضعیف‌تر در وجود همه مؤمنان قرار دارد و آنها را یاری می‌کند و از [[گناه]] بازمی‌دارد.<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.</ref> | * نیروی غیبی: روحالقدس اسم اعظم<ref>ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۴۸۱.</ref> یا نیروی غیبی<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.</ref> که [[عیسی مسیح]] با آن مردگان را زنده می‌کرد. این نیرو به صورت ضعیف‌تر در وجود همه مؤمنان قرار دارد و آنها را یاری می‌کند و از [[گناه]] بازمی‌دارد.<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.</ref> | ||
* | *صادر نخستین: به گفته سید حیدر آملی حکما اتفاق‌نظر دارند که صادر نخستین عقل است البته آن را با نام‌های مختلفی از جمله روحالقدس و عقل فعال خوانده‌اند.<ref>آملی، جامع الاسرار، ۱۳۴۷ش، ج۱، ص۶۸۸.</ref> | ||
*روح الارواح: در برخی از آثار [[عرفا]]، از روحالقدس به عنوان روح‌الارواح یاد شده که مخلوق خدا نیست بلکه وجهی از وجوه خدا است | *روح الارواح: در برخی از آثار [[عرفا]]، از روحالقدس به عنوان روح‌الارواح یاد شده که مخلوق خدا نیست بلکه وجهی از وجوه خدا است که روح مخلوقات به آن قائم است.<ref> جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، ۱۴۱۸ق، ص۱۵۰.</ref> | ||
برخی از مفسران روحالقدس را [[انجیل]] دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۴۰.</ref> | برخی از مفسران روحالقدس را [[انجیل]] دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۴۰.</ref> | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
* ابلاغ وحی به [[پیامبران]]: بنابر اینکه روح القدس [[جبرئیل]] باشد انتقال و ابلاغ پیام خدا به پیامبران از وظایف او است.{{مدرک}} | * ابلاغ وحی به [[پیامبران]]: بنابر اینکه روح القدس [[جبرئیل]] باشد انتقال و ابلاغ پیام خدا به پیامبران از وظایف او است.{{مدرک}} | ||
* مؤید و کمک‌کننده پیامبران و اولیای الهی: در آیاتی از قرآن که سخن از تأیید [[عیسی مسیح]] به وسیله روح القدس به میان آمده، بنابر نظر [[مفسران]] تأیید به معنای تقویت و کمک است.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۵۹۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۰۷.</ref> | * مؤید و کمک‌کننده پیامبران و اولیای الهی: در آیاتی از قرآن که سخن از تأیید [[عیسی مسیح]] به وسیله روح القدس به میان آمده، بنابر نظر [[مفسران]] تأیید به معنای تقویت و کمک است.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۵۹۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۰۷.</ref> | ||
* مبدا علم [[انبیا]]: در برخی از روایات از وجود پنج روح در وجود انبیا و اوصیا نام برده شده که روحالقدس از جمله آنهاست و به وسیله آن پیامبران اشیاء را می‌شناسند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۷۲.</ref> | |||
* مبدا علم [[انبیا]]:در برخی از روایات از وجود پنج روح در وجود انبیا و اوصیا نام برده شده که روحالقدس از جمله آنهاست و به وسیله | * القا حکم الهی به [[اهل‌بیت(ع)]]: بر پایه روایات، اهل‌بیت بر اساس حکم خدا، [[داود نبی]] و چیزی که روحالقدس بر قلبشان القا می‌کند، قضاوت می‌کنند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۹۸.</ref> | ||
* القا حکم الهی به [[ | |||
* شفاعت در قیامت: بر پایه حدیثی از [[پیامبر اسلام(ص)]] نخستین شفاعت‌کننده در [[روز قیامت]] روحالقدس است.<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، ج۴، ص۴۹۶-۴۹۸.</ref> | * شفاعت در قیامت: بر پایه حدیثی از [[پیامبر اسلام(ص)]] نخستین شفاعت‌کننده در [[روز قیامت]] روحالقدس است.<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، ج۴، ص۴۹۶-۴۹۸.</ref> | ||
* یاری‌رسانی به [[مؤمنان]]: بر اساس روایات روحالقدس تا زمانی که مؤمنان | * یاری‌رسانی به [[مؤمنان]]: بر اساس روایات روحالقدس تا زمانی که مؤمنان پیامبر(ص) و [[اهل بیت(ع)]] را حمایت کنند، آنان را یاری می‌کند.<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۰۲.</ref> | ||
== الوهیت== | == الوهیت== | ||
در ادبیات [[مسیحی]] روحالقدس، اقنوم سوم از اقنوم‌های سه‌گانه (پدر، پسر و روحالقدس) است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۳، ص۲۲۴.</ref> | در ادبیات [[مسیحی]] روحالقدس، اقنوم سوم از اقنوم‌های سه‌گانه (پدر، پسر و روحالقدس) است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۳، ص۲۲۴.</ref> | ||
متکلمان مسیحی درباره الوهیت روحالقدس اختلاف‌نظر دارند. بعضی از آنان که به «مخالفان روحالقدس» شهرت داشتند شخصیت الهی روحالقدس را انکار می‌کردند.<ref>مک گراث، درآمدی بر الهیات مسیحی، ۱۳۸۵ش، ص۳۰۹-۳۱۰.</ref> اما برخی دیگر بر این باورند که روحالقدس موجود مستقلی نیست بلکه تجلی خدا است و به الوهیتش او معتقدند.<ref> سلیمانی اردستانی، درآمد بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۶-۱۲۷.</ref> این گروه روحالقدس را دارای فکر، احساس و اراده می‌دانند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۷۷ش، ص۷۴.</ref> | متکلمان مسیحی درباره الوهیت روحالقدس اختلاف‌نظر دارند. بعضی از آنان که به «مخالفان روحالقدس» شهرت داشتند شخصیت الهی روحالقدس را انکار می‌کردند.<ref>مک گراث، درآمدی بر الهیات مسیحی، ۱۳۸۵ش، ص۳۰۹-۳۱۰.</ref> و او را نوع فرشته می‌دانند.{{مدرک}} اما برخی دیگر بر این باورند که روحالقدس موجود مستقلی نیست بلکه تجلی خدا است و به الوهیتش او معتقدند.<ref> سلیمانی اردستانی، درآمد بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۶-۱۲۷.</ref> این گروه روحالقدس را دارای فکر، احساس و اراده می‌دانند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۷۷ش، ص۷۴.</ref> | ||
همچنین در [[کتاب مقدس]] آفرینش موجودات به روحالقدس نسبت داده شده است.{{مدرک}} برخی از [[مسیحیان]] معتقدند بدون روحالقدس نه دنیایی پدید می‌آمد و نه مخلوقی.<ref>علی‌پور، «روحالقدس»، ص۴۳۴.</ref> بر اساس کتاب | همچنین در [[کتاب مقدس]] آفرینش موجودات به روحالقدس نسبت داده شده است.{{مدرک}} برخی از [[مسیحیان]] معتقدند بدون روحالقدس نه دنیایی پدید می‌آمد و نه مخلوقی.<ref>علی‌پور، «روحالقدس»، ص۴۳۴.</ref> بر اساس کتاب مقدس، مؤمنان در هنگام توبه و [[ایمان]] روحالقدس را در می‌یابند. او انسان‌ها را از آلودگی‌های گناه پاک می‌کند و مُحرِک آنها برای زندگی مقدس است.<ref> علی‌پور، «روحالقدس»، ج۲۰، ص۴۳۴.</ref> | ||
== تک‌نگاری== | == تک‌نگاری== | ||
کتاب تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی اثر فاطمه علی‌پور به تبیین جایگاه روحالقدس در آئین زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام می‌پردازد و تبیینات فلسفی و عرفانی اندیشمندان مسلمان را تحلیل و ارزیابی می‌کند. این اثر سوی انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا منتشر شده است.<ref> [https://hawzah.net/fa/News/View/72622 «تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی، منتشر شد»]</ref> | کتاب تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی اثر فاطمه علی‌پور به تبیین جایگاه روحالقدس در آئین زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام می‌پردازد و تبیینات فلسفی و عرفانی اندیشمندان مسلمان را تحلیل و ارزیابی می‌کند. این اثر سوی انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا منتشر شده است.<ref> [https://hawzah.net/fa/News/View/72622 «تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی، منتشر شد»]</ref> | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۱: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، عبدالکریم بن ابراهیم، عویضه صلاح محمد، بیروت، دارالکتب العلمیه منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۸ق/۱۹۷۷م. | |||
*ابوحیان اندلسی، محمد بن یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۲۰ق. | *ابوحیان اندلسی، محمد بن یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۲۰ق. | ||
* آملی، حیدر بن علی، جامع الاسرار و منبع النور، تهران، چاب هانری کوربن و عثمان اسماعیل یحیی، ۱۳۴۷ش | * آملی، سید حیدر بن علی، جامع الاسرار و منبع النور، تهران، چاب هانری کوربن و عثمان اسماعیل یحیی، ۱۳۴۷ش. | ||
* حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا. | * حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا. | ||
* دیوان غزلیات حافظ. | * دیوان غزلیات حافظ. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۲: | ||
* میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۷۷ش. | * میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۷۷ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==پیوند به بیرون== | |||
* [http://coth.ui.ac.ir/article_15671.html روحالقدس در آموزه‌های مسیحی و اسلام]. | |||
{{عالم غیب}} | {{عالم غیب}} | ||
<onlyinclude>{{درجه‌بندی | <onlyinclude>{{درجه‌بندی | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۳: | ||
| توضیحات = | | توضیحات = | ||
}}</onlyinclude> | }}</onlyinclude> | ||
[[رده:فرشتگان در قرآن]] | [[رده:فرشتگان در قرآن]] | ||
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]] | [[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]] | ||
[[رده:عالم غیب]] | [[رده:عالم غیب]] | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۳
رُوح‌ُ القُدُس به‌معنای روح پاک است که درباره حقیقت آن اختلاف‌نظر وجود دارد. جبرئیل، موجودی از عالم امر، نیروی غیبی، عقل فعال، روح‌الارواح و بزرگ فرشتگان مصداق آن معرفی شده است.
در منابع اسلامی وظایفی همچون ابلاغ وحی به پیامبران، یاری رساندن به مؤمنان، مبدأ علم پیامبران، منشأ القاء حکم و علم به اهل بیت(ع) و شفاعت در روز قیامت به روحالقدس نسبت داده شده است.
جایگاه
روحالقدس به‌معنای روح پاک، که از عیب‌ها و نقص‌ها منزه است.[۱] از قاموس کتاب مقدس نقل شده، روحالقدس را مقدس می‌گویند چرا که از کارهایش تقدیس قلب‌های مؤمنان است و به واسطه علاقه‌ای که به خدا و مسیح دارد او را روح‌الله و روح مسیح نیز می‌نامند.[۲]
این واژه در قرآن و کتاب مقدس به کار رفته است؛ قرآن از نازل شدن قرآن به وسیله روحالقدس[۳] و تأیید حضرت عیسی توسط او[۴] سخن گفته شده است. این واژه در ادبیات فارسی نیز استفاده می‌شود مانند: الگو:شعر۲
روحالقدس کیست؟
درباره حقیقت روحالقدس احتمالات مختلفی ذکر شده است:
- جبرئیل: تعدادی از مفسران روحالقدس را جبرئیل دانسته‌اند.[۵] نامیدن جبرئیل به روحالقدس به روحانیت و قداست او و نیز نقشش در زنده نگه داشتن دین اشاره دارد.[۶]
- موجودی از عالم امر: علامه طباطبایی روحالقدس را موجودی از عالم امر و غیر از ملائکه می‌داند که آنان را در رساندن وحی به انبیا همراهی می‌کرده است.[۷]
- بزرگ فرشتگان: در روایتی از امام صادق(ع)، روح القدس فرشته‌ای بزرگ‌تر از جبرئیل و میکائیل معرفی شده که همراه پیامبر اسلام(ص) بوده و پس از پیامبر(ص)، همراه امامان شیعه است.[۸] در برخی از روایات روحالقدس، همان روح دانسته شده که در قرآن[۹] از نزول او به همراه ملائکه در شب قدر سخن گفته شده است.[۱۰]
- نیروی غیبی: روحالقدس اسم اعظم[۱۱] یا نیروی غیبی[۱۲] که عیسی مسیح با آن مردگان را زنده می‌کرد. این نیرو به صورت ضعیف‌تر در وجود همه مؤمنان قرار دارد و آنها را یاری می‌کند و از گناه بازمی‌دارد.[۱۳]
- صادر نخستین: به گفته سید حیدر آملی حکما اتفاق‌نظر دارند که صادر نخستین عقل است البته آن را با نام‌های مختلفی از جمله روحالقدس و عقل فعال خوانده‌اند.[۱۴]
- روح الارواح: در برخی از آثار عرفا، از روحالقدس به عنوان روح‌الارواح یاد شده که مخلوق خدا نیست بلکه وجهی از وجوه خدا است که روح مخلوقات به آن قائم است.[۱۵]
برخی از مفسران روحالقدس را انجیل دانسته‌اند.[۱۶]
همچنین انجیل از مصادیق آن معرفی شده است.[۱۷]
وظایف
در قرآن کریم و احادیث وظایفی به روحالقدس نسبت داده شده است.
- ابلاغ وحی به پیامبران: بنابر اینکه روح القدس جبرئیل باشد انتقال و ابلاغ پیام خدا به پیامبران از وظایف او است.
- مؤید و کمک‌کننده پیامبران و اولیای الهی: در آیاتی از قرآن که سخن از تأیید عیسی مسیح به وسیله روح القدس به میان آمده، بنابر نظر مفسران تأیید به معنای تقویت و کمک است.[۱۸]
- مبدا علم انبیا: در برخی از روایات از وجود پنج روح در وجود انبیا و اوصیا نام برده شده که روحالقدس از جمله آنهاست و به وسیله آن پیامبران اشیاء را می‌شناسند.[۱۹]
- القا حکم الهی به اهل‌بیت(ع): بر پایه روایات، اهل‌بیت بر اساس حکم خدا، داود نبی و چیزی که روحالقدس بر قلبشان القا می‌کند، قضاوت می‌کنند.[۲۰]
- شفاعت در قیامت: بر پایه حدیثی از پیامبر اسلام(ص) نخستین شفاعت‌کننده در روز قیامت روحالقدس است.[۲۱]
- یاری‌رسانی به مؤمنان: بر اساس روایات روحالقدس تا زمانی که مؤمنان پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) را حمایت کنند، آنان را یاری می‌کند.[۲۲]
الوهیت
در ادبیات مسیحی روحالقدس، اقنوم سوم از اقنوم‌های سه‌گانه (پدر، پسر و روحالقدس) است.[۲۳] متکلمان مسیحی درباره الوهیت روحالقدس اختلاف‌نظر دارند. بعضی از آنان که به «مخالفان روحالقدس» شهرت داشتند شخصیت الهی روحالقدس را انکار می‌کردند.[۲۴] و او را نوع فرشته می‌دانند. اما برخی دیگر بر این باورند که روحالقدس موجود مستقلی نیست بلکه تجلی خدا است و به الوهیتش او معتقدند.[۲۵] این گروه روحالقدس را دارای فکر، احساس و اراده می‌دانند.[۲۶]
همچنین در کتاب مقدس آفرینش موجودات به روحالقدس نسبت داده شده است. برخی از مسیحیان معتقدند بدون روحالقدس نه دنیایی پدید می‌آمد و نه مخلوقی.[۲۷] بر اساس کتاب مقدس، مؤمنان در هنگام توبه و ایمان روحالقدس را در می‌یابند. او انسان‌ها را از آلودگی‌های گناه پاک می‌کند و مُحرِک آنها برای زندگی مقدس است.[۲۸]
تک‌نگاری
کتاب تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی اثر فاطمه علی‌پور به تبیین جایگاه روحالقدس در آئین زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام می‌پردازد و تبیینات فلسفی و عرفانی اندیشمندان مسلمان را تحلیل و ارزیابی می‌کند. این اثر سوی انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا منتشر شده است.[۲۹]
پانویس
الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود
منابع
- جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، عبدالکریم بن ابراهیم، عویضه صلاح محمد، بیروت، دارالکتب العلمیه منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۸ق/۱۹۷۷م.
- ابوحیان اندلسی، محمد بن یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۲۰ق.
- آملی، سید حیدر بن علی، جامع الاسرار و منبع النور، تهران، چاب هانری کوربن و عثمان اسماعیل یحیی، ۱۳۴۷ش.
- حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا.
- دیوان غزلیات حافظ.
- زمخشری، محمود، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، بیروت، دارالكتاب العربی، ۱۴۰۷ق.
- سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، قم، کتاب طه، ۱۳۸۲ش.
- سیوطی، جلال‌الدین، الدرالمنثور فی تفسیر بالمأثور، قم، كتابخانه آية‌الله مرعشى نجفى، ۱۴۰۴ق،
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش.
- طوسی، محمد بن حسن، التبيان فى تفسير القرآن، بیروت، دار احياء التراث العربى، بی تا.
- علی‌پور، فاطمه و محمد زارع، «روحالقدس» در دانشنامه جهان اسلام، تهران، ۱۳۹۴ش.
- فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احياء التراث العربى، ۱۴۲۰ق.
- قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح طيّب موسوى جزائرى، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش.
- مک گراث، الیستر، درآمدی بر الهیات مسیحی، ترجمه عیسی دیباج، تهران، کتاب روشن، ۱۳۸۵ش.
- هاکس، مستر جیمز، قاموس کتاب مقدس، تهران، انتشارات اساطیر، ۱۳۷۷ش.
- میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۷۷ش.
پیوند به بیرون
- ↑ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۴۰.
- ↑ سوره نحل، آیه ۱۰۲.
- ↑ سوره بقره، آیات۸۷، ۲۵۳؛ سوره مائده، آیه ۱۱۰.
- ↑ نگاه کنید به: طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۴۰؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ نگاه کنید به: ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۴۸۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ج۱۳، ص۱۹۶-۱۹۸.
- ↑ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۷۹.
- ↑ سوره قدر، آيه۴.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۴، ص۱۴.
- ↑ ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۴۸۱.
- ↑ نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ آملی، جامع الاسرار، ۱۳۴۷ش، ج۱، ص۶۸۸.
- ↑ جیلی، الانسان الکامل فی معرفة الاواخر و الاوائل، ۱۴۱۸ق، ص۱۵۰.
- ↑ نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۳۳۹؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۱، ص۳۴۰.
- ↑ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶۲.
- ↑ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۵۹۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۰۷.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۷۲.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۹۸.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، ج۴، ص۴۹۶-۴۹۸.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۰۲.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۳، ص۲۲۴.
- ↑ مک گراث، درآمدی بر الهیات مسیحی، ۱۳۸۵ش، ص۳۰۹-۳۱۰.
- ↑ سلیمانی اردستانی، درآمد بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۶-۱۲۷.
- ↑ میشل، کلام مسیحی، ۱۳۷۷ش، ص۷۴.
- ↑ علی‌پور، «روحالقدس»، ص۴۳۴.
- ↑ علی‌پور، «روحالقدس»، ج۲۰، ص۴۳۴.
- ↑ «تحلیل فلسفی و عرفانی روحالقدس در متون دینی، منتشر شد»