محمد بهاری

مقاله قابل قبول
عدم رعایت شیوه‌نامه ارجاع
کپی‌کاری از منابع خوب
استناد ناقص
شناسه ناقص
عدم جامعیت
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از شیخ محمد بهاری)
محمد بهاری
عالم و عارف شیعه
مقبره شیخ محمد بهاری در شهر بهار همدان
مقبره شیخ محمد بهاری در شهر بهار همدان
اطلاعات فردی
تاریخ تولد۱۲۶۵ق
محل زندگینجفمشهد
تاریخ وفات(۹ رمضان ۱۳۲۵ق)/ ۲۳ مهر ۱۲۸۶ش
محل دفنبهار همدان
شهر وفاتبهار همدان
اطلاعات علمی
استادانملاحسینقلی شوندی همدانی
شاگردانشیخ اسماعیل تائب تبریزی
محل تحصیلنجف
تألیفاتتذکرة المتقین


محمد بهاری (۱۲۶۵ـ۱۳۲۵ق)، عالم و عارف شیعه قرن سیزدهم و چهاردهم هجری و از شاگردان ملاحسینقلی همدانی است. تنها اثر باقیمانده از او تذکرة المتقین است که در بیان آداب سیر و سلوک، نوشته شده است.

زندگی‌نامه

بهاری فرزند میرزا محمد بهاری در ۱۲۶۵ق، در بهار همدان به دنیا آمد.[۱] تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود به انجام رساند و برای تکمیل آن به بروجرد و نجف رفت و به درجه اجتهاد رسید. [نیازمند منبع]

او به علت بیماری و برای تغییر آب و هوا، نجف را ترک کرد و به ایران رفت. وی مدتی در مشهد به سر برد و سرانجام در (۹ رمضان ۱۳۲۵ق) در زادگاهش درگذشت.[۲] مزارش در بهار همدان همواره زیارتگاه بوده و ساختمانی بر آن بنا شده است. [نیازمند منبع]

شاگردی ملاحسینقلی

شیخ محمد، از جوانی اهل تهجد و ریاضات شرعی بود. در نجف به محضر ملاحسینقلی شوندی همدانی، از شاگردان حکیم سبزواری، راه یافت و تا هنگام وفات وی در ۱۳۱۱ق در زمره ارادتمندان خاص و همراهان وی بود.[۳]

پس از درگذشت ملاحسینقلی، چندی در نجف ماند و بسیاری از علما و طلاب و تجار و عامه مردم از ایرانی، عرب و هندی، در طی مراحل سلوک از شاگردان وی بودند.[نیازمند منبع] سید علی قاضی طباطبایی از شاگردان معروف اوست. [۴]

شهرت بهاری بیشتر به جهت نَفَس گیرا و جاذبه حضورش بود و کراماتی هم به وی نسبت داده‌اند.[نیازمند منبع]

اثر مکتوب

تنها اثر باقیمانده از بهاری، مجموعه نوشته‌هایی است مشتمل بر رساله‌ای در آداب سلوک: دو فصل در «صفات علمای حقه» و «اصناف مغرورین»، گفتاری تحت عنوان «دستورالعمل» و شانزده مکتوب که برای دوستان و مریدانش نوشته و یکی از مریدان وی به نام شیخ اسماعیل تائب تبریزی آن‌ها را فراهم آورده و تذکرة المتقین نامیده است. این اثر بارها به چاپ رسیده است.[۵]

پانویس

  1. آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۴۶
  2. آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۴۶
  3. بهاری، مقدمه صدرائی خوئی، ص۲۳؛ شریف رازی، ج۷، ص۳۷۲ـ۳۷۵.
  4. معلم حبیب‌آبادی، ج۷، ص۲۶۹۵-۲۶۹۶؛ قاضی،۱۳۸۵ش، مقدمه، ص۱۰.
  5. مشار، ج۵، ستون۳۴۳؛ آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۴۶؛ بهاری، فهرست مطالب

یادداشت

منابع

پیوند به بیرون