سال ۱۴۰ هجری قمری

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از ۱۴۰ق)
سال ۱۴۰ هجری قمری
 
۷۵۷ و ۷۵۸م
امامت
امام صادق علیه‌السلام(۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان امامیه (از ۱۱۴ تا ۱۴۸ق)
حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی
بنی‌عباسمنصور دَوانیقی (حکومت:۱۳۶ - ۱۵۸ق)، دومین خلیفه
امویان در اندلسعبدالرحمن بن معاویه (حکومت:۱۳۸ ـ ۱۷۲ق)، اولین خلیفه
وقایع مهم
حج منصور عباسی و بازگشایی بنای جدید مسجد الحرام
بازداشت عبدالله محض بخاطر فرزندانش محمد و ابراهیم
کشته شدن چند داعی آل ابی‌طالب در خراسان
دستور منصور به ساخت بغداد
وفات‌ها / شهادت‌ها
خالد بن کثیر


سال ۱۴۰ هجری قمری، هم‌زمان با دوران امامت امام صادق(ع)، ششمین امام شیعیان و حکومت منصور دوانیقی، دومین خلیفه عباسی است. دستور ساخت شهر بغداد، توسط خلیفه عباسی در این سال صادر شد و خوارج یمن علیه حکومت منصور شورش کردند.

رویدادها

  • منصور به قصد حج سمت مکه عزیمت کرد. در حیره احرام بست. او پس از حج به مدینه رفت و از آنجا به سمت بیت المقدس حرکت کرد.[۱] در برگشت به رقه فرود آمد. سپس به کوفه رسید. او در مسیر سفر، دستور ساخت شهر بغداد را داد.[۲]
  • منصور در سفر حج، بنای جدید مسجد الحرام که به‌دستور خودش، با وسعت دوبرابر قبل ساخته شده بود، بازگشایی کرد.[۳]
  • محمد و ابراهیم، فرزندان عبدالله محض و چند علوی دیگر و تعدادی از هواداران خراسانی آنان در هنگام حج منصور در مکه بودند. این عده تصمیم به ترور منصور گرفتند و عبدالله فرزند محمد نیز وعده همکاری داد ولی محمد مخالفت کرد و انجام نشد.[۴]
  • خبر قصد ترور منصور را اسماعیل پسر امام صادق(ع) به خلیفه عباسی داد. سپس منصور دستور به تقسیم اموال مخصوص آل ابی‌طالب بین آنان داد و از عبدالله محض خواست پسرانش محمد و ابراهیم را نشان بدهد و او امتناع کرد. منصور، عبدالله را به زندان انداخت و اموالش را به فروش گذاشت.[۵]
  • خوارج در یمن شوریدند و ابوالولید معن بن زائده شیبانی، از اشراف و سخنوران عرب، به دستور منصور برای مقابله با آنان رفت و سرکوب کرد.[۶]
  • عبدالجبار بن عبدالرحمن ازدی امیر خراسان شد و عده‌ای را بخاطر دعوت مردم به علویان کشت که خالد بن کثیر، والی قُهستان (جنوب خراسان) نیز جزء آنان بود.[۷]

درگذشت‌ها

  • مجاشع بن حريث انصاری، خالد بن کثیر (ابوالمغيره، مولى بنى تميم) و حريش بن محمد الذهلی به دستور عبدالجبار ازدی، حاکم جدید خراسان و بخاطر دعوت مردم به آل ابی‌طالب کشته شدند.[۸]

پانویس

  1. النجوم الزاهرة ، ۱۳۹۲ق، ج ۱، ص ۳۴۰.
  2. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۷، ص۵۲۴.
  3. جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدينه، ج۱، ص۷۳.
  4. تاریخ الطبري، ۱۳۹۲ق، ج۷، ص ۵۲۵.
  5. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۷، ص۵۲۴.
  6. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۴۳۱ق، ج۲، ص۳۸۴.
  7. النجوم الزاهرة ، ۱۳۹۲ق، ج ۱، ص ۳۳۹.
  8. تاریخ الطبری، ج۷، ص۵۰۳.

منابع

  • اتابکی، جمال الدین، النجوم الزاهره فی ملوک مصر و القاهره، مصر، قاهره، الموسسة المصریة العامة، ۱۳۹۲ق.
  • جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکه و مدینه، تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۹ش.
  • طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق.
  • یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۴۳۱ق.