ثعلبة بن میمون
| محدث شیعی، از اصحاب امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) | |
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | ابواسحاق ثَعْلَبة بن مَیْمون اسدی کوفی |
| لقب | ابواسحاق نحوی |
| ولادت | کوفه |
| مشخصات دینی | |
| از یاران | امام صادق • امام کاظم |
| مشایخ | زُرارَة بن اَعیَن، حارث بن مغیره، حماد بن عثمان و محمد بن مسلم |
| شاگردان | احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی، عبدالله بن محمد حجّال، عبدالله بن بُکَیر، ابو سعید مُکاری |
ثَعْلَبة بن مَیْمون فقیه و محدّث شیعی و از اصحاب امام جعفرصادق(ع) و امام موسی کاظم(ع) است.
کنیه ثَعْلَبة بن میمون، ابواسحاق بود و او را ابواسحاق فقیه، ابواسحاق نحوی و اسدی کوفی نیز می‌خواندند.[۱] از تاریخ تولد و وفاتش اطلاعی در دست نیست. از موالی بنی اسد و بنی سلامه بوده، به زهد، عبادت و نیک کرداری و فصاحت شهرت داشته است. درباره عبادت ثعلبه در مسجد کوفه و توجه هارون الرشید (حکومت :۱۷۰-۱۹۳ق) به او، روایتی نقل شده است.[۲] او را قاری، نحوی و لغوی نیز دانسته‌اند.[۳]
او از امام جعفر صادق(ع)، امام موسی کاظم(ع) و کسانی چون زُرارَة بن اَعْیَن، حارث بن مغیره، حماد بن عثمان و محمد بن مسلم حدیث نقل کرده است. کسانی چون احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی، عبدالله بن محمد حجّال، عبدالله بن بُکَیر، ابو سعید مُکاری و بسیاری دیگر از او روایت کرده‌اند.[۴] گفته‌اند که ثعلبه کتابی در حدیث داشته که راویان بسیاری از آن نقل کرده‌اند.[۵]
نیامدن لفظ ثقه در رجال نجاشی سبب شده تا بعضی در وثاقت ثعلبه تردید کنند، اما این تردید کاملاً بی‌وجه بوده[۶] و دیگران ثعلبه را ثقه دانسته‌اند.[۷]
پانویس
- ↑ کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۳۷۵؛ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۴۰۷ق، ص۱۱۷؛ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ۱۴۱۵ق، ص۱۷۴
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۴۰۷ق، ص۱۱۸؛ قمی، تحفة الاحباب فی نوادر آثار الاصحاب، ۱۳۷۰ش، ص۶۴؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۰۹
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۴۰۷ق، ص۱۱۸؛ حلّی، کتاب الرجال، ۱۹۷۲م، ص۶۰؛ علامه حلّی، رجال العلامة الحلّی، ۱۴۰۲ق، ص۳۰
- ↑ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ۱۴۱۵ق، ص۳۳۳؛ علامه حلّی، رجال العلامة الحلّی، ۱۴۰۲ق، ص۳۰؛ تستری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۴۹۱؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۱۰-۴۱۱
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۴۰۷ق، ص۱۱۸؛ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ۱۴۱۵ق، ص۳۳۳؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق،، ج۳، ص۴۰۹
- ↑ مامقانی، تنقیح المقال، ۱۳۵۲ق، ج۱، بخش۲، ص۱۹۶؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۳م، ج۴، ص۲۵
- ↑ کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۴۱۲
منابع
- امین، محسن، اعیان الشیعة، تحقیق: حسن امین، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ۱۹۸۳م.
- تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۰ق.
- حلی، حسن بن علی، کتاب الرجال، تحقیق: محمدصادق آل بحرالعلوم، نجف، بی‌نا، ۱۹۷۲م.
- خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، بی‌نا، ۱۴۱۳ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تحقیق: جواد قیومی اصفهانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۵ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامة الحِلّی، تحقیق: محمدصادق بحرالعلوم، نجف، المطبعة الحيدرية، ۱۴۰۲ق.
- قمی، عباس، تحفة الاحباب فی نوادر آثار الاصحاب، تحقیق: جعفر حسینی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۰ش.
- کشی، محمدبن عمر، رجال الکشی، مشهد، موسسه نشر دانشگاه مشهد، ۱۴۰۹ق.
- مامقانی، عبداللّه، تنقیح المقال فی علم الرجال. نجف، بی‌نا، ۱۳۵۲ق.
- نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، تحقیق: موسی شبیری زنجانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۰۷ق.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله :دانشنامه جهان اسلام