سبیکه: تفاوت میان نسخهها
imported>Jalalyaghmoori جز الگوی ناوبری |
imported>Jalalyaghmoori جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
*مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمه الاطهار علیهم السلام، تصحیح جمعی از محققان، *دار احیاء التراث العربی، بیروت. | *مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمه الاطهار علیهم السلام، تصحیح جمعی از محققان، *دار احیاء التراث العربی، بیروت. | ||
*مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب (علیه السلام)، انصاریان، قم، ۱۳۸۴ ش. | *مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب (علیه السلام)، انصاریان، قم، ۱۳۸۴ ش. | ||
{{پایان}} | |||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
{{زنان اهل بیت}} | {{زنان اهل بیت}} |
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۵۵
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۱۵ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
سبیکه، مادر امام جواد (ع) و کنیزی[۱] از نسل ماریه قبطیه بود.[۲]
او را به نامهای، دُرّه، خیزران، ریحانه[۳] و سکینه،[۴] هم خواندهاند.[۵] نام خیزران را امام رضا (ع) برایش انتخاب کرد.[۶] شیخ صدوق در بخشی از روایتی که مربوط است به صحبت جابر با امام باقر (ع) در لحظه احتضار آن حضرت و آنچه جابر از صحیفه فاطمه (س) با چشم دیده است، نام خیزران را به عنوان مادر امام جواد (ع) نقل کرده است.[۷] کنیهاش امالحسن بوده است.[۸]
او را مریسی (مریسه با راء مشدد، روستایی در مصر بوده است) یا قبطی (سرزمین مصر) یا مرسی (با راء مضموم بدون تشدید، شهری سرسبز در مغرب بوده است) دانستهاند.[۹]
وقتی سبیکه میخواست امام جواد (ع) را به دنیا بیاورد، امام رضا (ع)، خواهرش حکیمه را به کنار او و یاری قابله فرستاد.[۱۰] در حدیثی، پیامبر خدا (ص) او را کنیزی پاک دهان دانسته که خداوند رحم او برای به دنیا آوردن یک امام انتخاب کرده است.[۱۱] مسعودی هم در اثبات الوصیه او را ستوده است.[۱۲]
پانویس
- ↑ (بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱
- ↑ اصول کافی، ج۲، ص۶۶۴
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷
- ↑ موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴
- ↑ اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷؛ اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲
- ↑ موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴
- ↑ المناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۷۹؛ دلائل الامامه، ص۲۰۹
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۰
- ↑ الکافی، ج۱، ص۳۲۳، ح۱۴
- ↑ نک، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب، ص۲۱۶
منابع
- ابن شهرآشوب، محمد بن علی، المناقب، علامه، قم.
- امین، محسن، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت.
- طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، دارالذخایر، قم.
- عاشور، علی، موسوعه اهل البیت (علیهم السلام)، دار نظیر عبود، بیروت.
- کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمه مهدی آیتاللهی، جهان آرا، تهران، ۱۳۸۷ ش.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علیاکبر غفاری، دارالکتب الاسلامیه، تهران.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمه الاطهار علیهم السلام، تصحیح جمعی از محققان، *دار احیاء التراث العربی، بیروت.
- مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب (علیه السلام)، انصاریان، قم، ۱۳۸۴ ش.