سال ۱۳۲ هجری قمری
(تغییرمسیر از 132 قمری)
 سال ۱۳۳ هجری قمری سال ۱۳۱ هجری قمری  | |
| ۷۴۹ و ۷۵۰م | |
|---|---|
| امامت | |
| امام صادق علیه‌السلام(۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان امامیه (از ۱۱۴ تا ۱۴۸ق) | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| بنی‌امیه در شام | مروان بن محمد (حکومت: از ۱۲۷)، آخرین خلیفه |
| بنی‌عباس در کوفه | سفاح (حکومت: تا ذی‌الحجة ۱۳۶ق)، اولین خلیفه |
| وقایع مهم | |
| ارسال نامه به امام صادق علیه‌السلام و عبدالله محض از سوی ابوسلمه برای بیعت و گرفتن حکومت | |
| شروع حکومت بنی‌عباس | |
| کشته شدن مروان بن محمد، آخرین خلیفه بنی‌امیه | |
| کشته شدن ابوسلمه به‌دستور سفاح عباسی و همکاری ابومسلم خراسانی | |
| قیام و کشته‌شدن شیخ بن شریک | |
| تولدها | |
| محمد بن اسماعیل پسر امام صادق(ع) | |
| وفات‌ها / شهادت‌ها | |
| مروان بن محمد | |
| ابوسلمه خلال | |
| قحطبة بن شبیب | |
سال ۱۳۲ هجری قمری هجدهمین سال امامت حضرت جعفر بن محمد(ع)، آخرین سال حکومت بنی‌امیه و نخستین سال دولت بنی‌عباس بود. ابوسلمه خلال همدانی تلاش کرد حکومت را به علویان منتقل کند ولی نتوانست و کشته شد.
رویدادها
- محرم: قَحطبة بن شبیب، فرمانده نیروهای ابومسلم در فرات غرق شد و فرزندش حسن کوفه را تصرف کرد.[۱]
- سفاح عباسی به همراه برادرش منصور و دیگر اعضای بنی‌عباس به کوفه وارد شدند. ابوسلمه خلال هَمْدانی آنان را در جایی مخفی کرد و به کسی اطلاع نداد.[۲]
- ابوسلمه به امام جعفر(ع) و عبدالله بن حسن مثنی نامه نوشت که بیعت و حکومت را به آنان بدهد. جعفر بن محمد درخواستش را رد کرد و عبدالله پیشنهاد کرد با پسرش محمد (معروف به نفس زکیه) بیعت کند.[۳]
- عبدالله بن علی عباسی (عموی سفاح) ابتدا کنار نهر زاب ـ یکی از شاخه های دجله ـ مروان بن محمد را شکست داد و در جزیره، شام و فلسطین نیز او را گریزاند.[۴]
- ربیع الاول: مردم در کوفه با ابوالعباس سفاح به‌عنوان خلیفه بیعت کردند.[۵]
- عبدالله بن علی پس از تصرف شام، برای ۸۰نفر از بنی‌امیه نزدیک «یافا» (غرب فلسطین) ضیافتی برپا کرد. زمانی که میهمانان حاضر شدند، سربازان ناگهان بر آنان یورش برده و همه را کشتند.[۶]
- سفاح با ابومسلم برای حذف ابوسلمه که وزیرش شده بود، گفتگو کرد و ابومسلم فردی را برای کشتن او فرستاد.[۷]
- سوم ذی الحجه: سرانجام مروان به سوی مصر عقب نشینی کرد و در شهر بوصیر کشته شد.[۸]
- شریک بن شیخ المَهری در فرغانه (شمال شرق ازبکستان فعلی) علیه ابومسلم قیام کرد و مردم را به آل ابی‌طالب دعوت کرد.[۹] او که از یاران ابومسلم بود، با کشتارهای وی مخالفت کرد. زیاد بن صالح از سوی ابومسلم او را شکست داد و کشت.[۱۰]
درگذشت و تولد
- (به قولی) درگذشت جابر بن یزید جعفی، راوی امام باقر علیه‌السلام و امام صادق علیه‌السلام.[۱۱]
- تولد محمد فرزند اسماعیل پسر امام صادق(ع).[۱۲] اسماعیلیه او را امام و جانشین پدرش می‌دانند.[۱۳]
پانویس
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۴و۳۴۵.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۵.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۹.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۵.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۵.
- ↑ ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۳۹.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۴، ص۱۵۶.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۶.
- ↑ گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۲۶۸و۲۶۹.
- ↑ گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۲۶۸و۲۶۹.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۳۳۸.
- ↑ طوسی، رجال طوسی، ص۲۷۶.
- ↑ تامر، تاریخ الاسماعیلیه، ج۱، ص۱۱۸و۱۱۹.
منابع
- بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من أنساب الأشراف، تحقيق: سهيل زكار و رياض الزركلی، دار الفكر ـ بيروت، چاپ اول، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
- تامر، عارف، تاریخ الاسماعیلیه، رياض الريس، لندن، ۱۹۹۱م.
- ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۵ش.
- خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، موسسه اسلامی خویی، ۱۴۰۹ق.
- زرکلی، خیرالدین، الاعلام، دار العلم للملايين، بیروت، ۱۹۸۰م.
- طبری، محمد بن جریر، تاريخ الامم و الملوك، موسسه اعلمی، بیروت، براساس نشر بریل، شهر لیدن، ۱۸۷۹م.
- گردیزی، عبدالحی بن ضحاک، زین الاخبار، تحقیق و تصحیح: عبدالحی حبیبی، تهران، دنیای کتاب، ۱۳۶۳ش.
- یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، بیروت، دار صادر، ۱۳۷۹ق.