عمرو بن صبیح صیداوی
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | عَمرو بن صُبَیح صیداوی (صدائی) |
| محل زندگی | کوفه |
| نسب/قبیله | قبیله مذحج |
| درگذشت | ۶۶ق |
| نحوه درگذشت | به دستور مختار آنقدر نیزه به او زدند تا کشته شد. |
| نقش در واقعه کربلا | |
| اقدامات | نقش داشتن در شهادت عبدالله بن مسلم • تاختن اسب بر بدن امام حسین(ع) |
| نقش‌های برجسته | از تیرندازان لشکر عمر بن سعد |
عَمرو بن صُبَیح صیداوی (صدائی) (کشته شده در ۶۶ق)، از تیراندازان لشکر عمر بن سعد در واقعه عاشورا که در شهادت عبدالله بن مسلم بن عقیل نقش داشت. او در روز عاشورا به دستور عمر بن سعد با اسب بر بدن امام حسین(ع) تاخت.
نام
عمرو از لشکریان عمر بن سعد در واقعه کربلا بود. در برخی منابع، از وی به عمرو بن صبیح مذحجی[۱]، عمرو بن صبیح صیداوی[۲] و عمر بن صبیح صدائی[۳] یاد شده است.
واقعه عاشورا
او در روز عاشورا با تیری، دست عبدالله بن مسلم بن عقیل را بر پیشانی‌اش دوخت و با تیر دیگری به قلب او، او را به شهادت رساند.[۴] بلاذری از عمرو بن صبیح نقل کرده است که او با تیری دست عبدالله بن مسلم را به پیشانی‌اش دوخت و سپس زید بن رقاد قلب او را شکافت.[۵] او در جای دیگری گفته است که پس از اصابت تیر عمرو به پیشانی عبدالله، عده‌ای او را کشتند.[۶] شیخ مفید نیز گفته است که عمرو، با تیری دست عبدالله را به پیشانی‌اش دوخت و شخص دیگری با فرو کردن نیزه در قلبش او را به شهادت رساند.[۷] در برخی منابع از زید بن رقاد[۸] و اسید بن مالک حضرمی[۹] به عنوان قاتل عبدالله بن مسلم یاد شده است
عمرو، یکی از ده سواری بود که در عصر عاشورا، به دستور عمر بن سعد، با اسب بر بدن امام حسین (ع) تاختند و استخوان‌های سینه و پشت امام را در هم شکستند.[۱۰]
در زیارت ناحیه مقدسه به عنوان قاتل عبدالله بن مسلم لعن شده است.[۱۱]
مرگ
عمرو، در سال ۶۶ قمری در قیام مختار، شبانه، هنگامی که بر بالای بام خانه‌اش خوابیده و شمشیرش زیر سرش بود، دستگیر شد. او را نزد مختار آوردند. به دستور مختار با نیزه به او زدند تا از دنیا رفت.[۱۲]
پانویس
- ↑ ابن شهر آشوب، المناقب، ج۴، ص۱۱۱.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۵؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۲۰۰؛ ابن‌اثیر، الکامل، ج۴، ص۹۲.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۴۷، ج۵، ص۴۶۹؛ ابن‌اثیر، الکامل، ج۴، ص۷۴.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۴۷؛ ابن‌اثیر، الکامل، ج۴، ص۷۴.
- ↑ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۶، ص۴۰۸.
- ↑ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۲۰۰؛ طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۴۷.
- ↑ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۰۷.
- ↑ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۶، ص۴۰۸؛ طبری، تاریخ، ج۶، ص۶۴؛ ابن‌اثیر، الکامل، ج۴، ص۲۴۳؛ ابن‌کثیر، البدایه و النهایه، ج۸، ص۲۷۲.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۶۹.
- ↑ ابن شهر آشوب، المناقب، ج۴، ص۱۱۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۵۹.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۵، ج۹۸، ص۲۶۹.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۶، ص۶۵. نک: ابن نما، ذوب النضار، ص۱۲۲.
منابع
- ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل ابی طالب، مؤسسه انتشارات علامه، قم، ۱۳۷۹ق.
- بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من انساب‌الأشراف، تحقیق: سهیل زکار و ریاض زرکلی، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
- مفید، الإرشاد، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، قم، ۱۴۱۳ق.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- مجلسی، بحارالأنوار، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.
- ابن اثیر، علی بن ابی کرم، الکامل فی التاریخ، دارصادر، بیروت، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
- ابن نما حلی، جعفر بن محمد، ذوب النضار فی شرح الثار، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، ۱۴۱۶ق.
- دمشقی(ابن کثیر)، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، دارالفکر، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.