پرش به محتوا

فرزندخوانده: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۶۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۲ مارس ۲۰۱۸
جز
imported>Shadiba
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Shadiba
خط ۱۲: خط ۱۲:
نزول [[آیات|آیاتی]] درباره فرزندخواندگی، نشان می‌دهد که در عصر [[نزول قرآن]] نیز فرزندخواندگی رواج داشته است.<ref>سبزواری، الاستنساخ بين التقنية و التشريع، ۱۴۲۳ق، ص۱۳۳.</ref> [[قرآن]]، در دو جا با جمله «عَسى‏ أَنْ يَنْفَعَنا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَداً؛ شاید به ما سودی برساند یا او را به فرزندی بپذیریم» به سابقه این موضوع در پیش از [[اسلام]] اشاره می‌کند. مورد اول [[آیه]] نهم [[سوره قصص]] است؛ هنگامی که [[حضرت موسی]] را از آب گرفتند همسر [[فرعون]] ([[آسیه]]) این جمله را درباره موسی می‌گوید. مورد دوم آيه ۲۱ [[سوره یوسف]] است؛ وقتی که [[عزیز مصر]] [[یوسف]] را خرید، به همسرش [[زلیخا]] این جمله را درباره یوسف می‌گوید.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۵۲.</ref>
نزول [[آیات|آیاتی]] درباره فرزندخواندگی، نشان می‌دهد که در عصر [[نزول قرآن]] نیز فرزندخواندگی رواج داشته است.<ref>سبزواری، الاستنساخ بين التقنية و التشريع، ۱۴۲۳ق، ص۱۳۳.</ref> [[قرآن]]، در دو جا با جمله «عَسى‏ أَنْ يَنْفَعَنا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَداً؛ شاید به ما سودی برساند یا او را به فرزندی بپذیریم» به سابقه این موضوع در پیش از [[اسلام]] اشاره می‌کند. مورد اول [[آیه]] نهم [[سوره قصص]] است؛ هنگامی که [[حضرت موسی]] را از آب گرفتند همسر [[فرعون]] ([[آسیه]]) این جمله را درباره موسی می‌گوید. مورد دوم آيه ۲۱ [[سوره یوسف]] است؛ وقتی که [[عزیز مصر]] [[یوسف]] را خرید، به همسرش [[زلیخا]] این جمله را درباره یوسف می‌گوید.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۵۲.</ref>


همچنین با توجه به این که [[آزَر]]، عمو یا همسر مادر [[حضرت ابراهیم]] بوده است، و چون در آیه ۷۴ [[سوره انعام]]، آزر به نام پدر ایشان خوانده شده است (وَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ لِأَبيهِ آزَرَ)، نتیجه گرفته می‌شود آزر، حضرت ابراهیم را به فرزندخواندگی پذیرفته بوده است.<ref>غریب، «زوجین نابارور و فرزندخواندگی از دیدگاه فقه شیعی»، ۱۳۸۷ش، ص۹۹، به نقل از: غفاری، علی اکبر، دراسات فی علم الدرایه، تهران، جامعه الامام الصادق، ۱۳۶۹ش، ص۱۳۸.</ref>
همچنین با توجه به این که [[آزَر]]، عمو یا همسر مادر [[حضرت ابراهیم]] بوده است، و چون در آیه ۷۴ [[سوره انعام]]، آزر به نام پدر ایشان خوانده شده است (<small>وَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ لِأَبيهِ آزَرَ؛ هنگامى را كه ابراهيم به پدر خود «آزر» گفت</small>)، نتیجه گرفته می‌شود آزر، حضرت ابراهیم را به فرزندخواندگی پذیرفته بوده است.<ref>غریب، «زوجین نابارور و فرزندخواندگی از دیدگاه فقه شیعی»، ۱۳۸۷ش، ص۹۹، به نقل از: غفاری، علی اکبر، دراسات فی علم الدرایه، تهران، جامعه الامام الصادق، ۱۳۶۹ش، ص۱۳۸.</ref>


برخی مفسران نیز فرزندخواندگی را یکی از مصادیق آیه ۳۳ [[سوره نساء]] در عبارت «وَ الَّذينَ عَقَدَتْ أَيْمانُكُم» دانسته‌اند.<ref>عالمی طامه، «عقد فرزندخواندگی»، ۱۳۸۷ش، ص۴۸-۴۹؛ تبادکانی، «ارث»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲، ص۴۸۹.</ref>
برخی مفسران نیز فرزندخواندگی را یکی از مصادیق آیه ۳۳ [[سوره نساء]] در عبارت «وَ الَّذينَ عَقَدَتْ أَيْمانُكُم؛ و كسانى كه شما [با آنان‌] پيمان بسته‌ايد» دانسته‌اند.<ref>عالمی طامه، «عقد فرزندخواندگی»، ۱۳۸۷ش، ص۴۸-۴۹؛ تبادکانی، «ارث»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲، ص۴۸۹.</ref>


نکته دیگر این که اعراب درباره خداوند نیز موضوع فرزندخوانده و فرزند ادعایی را اظهار می‌کردند.<ref>مصطفوى، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ۱۴۰۲ق، ج۳، ص۲۱۹.</ref> آیاتی به این موضوع اشاره دارند: [[سوره بقره]]، [[آیه]] ۱۱۶؛ [[سوره یونس]]، آیه ۶۸؛ [[سوره مریم]]، آیه‌ ۸۸؛ [[سوره انبیاء]]، آیه ۲۶؛ برخی آیات نیز فرزندخواندگی برای خداوند را نفی می‌کنند: [[سوره یونس]]، آیه ۶۸؛ [[سوره اسراء]]، آیه ۱۱۱؛ [[سوره مریم]]، آيه ۹۲؛ [[سوره انبیاء]]، آیه ۲۶؛ [[سوره فرقان]]، آیه ۲؛ [[سوره زمر]]، آیه ۴؛ [[سوره جن]]، آيه ۳.
نکته دیگر این که اعراب درباره خداوند نیز موضوع فرزندخوانده و فرزند ادعایی را اظهار می‌کردند.<ref>مصطفوى، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ۱۴۰۲ق، ج۳، ص۲۱۹.</ref> آیاتی به این موضوع اشاره دارند: [[سوره بقره]]، [[آیه]] ۱۱۶؛ [[سوره یونس]]، آیه ۶۸؛ [[سوره مریم]]، آیه‌ ۸۸؛ [[سوره انبیاء]]، آیه ۲۶؛ برخی آیات نیز فرزندخواندگی برای خداوند را نفی می‌کنند: [[سوره یونس]]، آیه ۶۸؛ [[سوره اسراء]]، آیه ۱۱۱؛ [[سوره مریم]]، آيه ۹۲؛ [[سوره انبیاء]]، آیه ۲۶؛ [[سوره فرقان]]، آیه ۲؛ [[سوره زمر]]، آیه ۴؛ [[سوره جن]]، آيه ۳.
کاربر ناشناس