شیخ راضی آل‌یاسین (۱۳۱۴-۱۳۷۲ق) از علما و محققان شیعه اهل عراق است. خاندان شیخ راضی از خانواده‌های مشهور در کاظمین و بزرگان آن، اهل علم و تقوا بوده‌اند. از استادان او می‌توان به برادرش محمدرضا آل‌یاسین و محمدکاظم شیرازی نام برد. شیخ راضی، تألیفاتی در موضوعات مختلف دارد که کتاب صلح الحسن، مورد توجه بسیاری از اندیشمندان قرار گرفته است.
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۱۴ق |
| تاریخ وفات | ۱۳۷۲ق |
| محل دفن | نجف |
| خویشاوندان سرشناس | محمدحسن آل‌یاسین • باقر آل یاسین • عبدالحسین آل یاسین. |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | محمد کاظم شیرازی • محمدرضا آل یاسین. |
| محل تحصیل | نجف • کاظمین |
| تألیفات | صلح الحسن |
زندگی‌نامه
شیخ راضی فرزند عبدالحسین آل‌یاسین در سال ۱۳۱۴ق در کاظمین به دنیا آمد.[۱]
شیخ راضی در سال ۱۳۷۲ق در زادگاهش دچار بیماری شد و برای معالجه به لبنان مسافرت نمود و همان‌جا درگذشت. پیکرش به نجف اشرف انتقال یافت و در کنار جدش محمدحسن آل‌یاسین به خاک سپرده شد.[۲]
نسب و خاندن
سلسله آل‌یاسین از طوایف مشهور کاظمین هستند که مؤسس خاندان، یاسین بن محمدعلی کاظمی است.[۳] محمدحسن آل‌یاسین (متوفای ۱۳۰۸ق) فرزند یاسین جدّ شیخ راضی است که بعد از وفات استادش شیخ مرتضی انصاری به مرجعیت برگزیده شد.[۴] باقر آل یاسین پدربزرگ شیخ راضی که از فقهای صاحب‌نام عصر خویش بود. او شاگردان زیادی را تربیت کرد که سید حسن صدر نویسنده تأسیس الشیعه یکی از آنان است. شیخ باقر در سال ۱۲۹۰ق از دنیا رفت و دو پسر عالم و فاضل به نام‌های شیخ عبدالحسین (پدر شیخ راضی) و شیخ عبدالله از خود به یادگار گذاشت.[۵] محمدرضا آل‌یاسین (متوفای ۱۳۷۰ق) فرزند عبدالحسین از فقها، محدثان و ادبای این خاندان است.[۶] عبدالحسین آل یاسین (متوفای ۱۳۵۱ق) فرزند شیخ باقر از فقیهان، ادیبان و مفسران است.[۷]
جایگاه علمی
شیخ راضی دروس حوزه را نزد اساتید برجسته‌ای به پایان رساند و به عنوان عالمی سرشناس در کاظمین استقرار یافت. آل یاسین در دوران تحصیل در حوزه‌های نجف و کاظمین از اساتید برجسته‌ای بهره برد. از میان آنان نام دو نفر بیشتر جلوه می‌کند.
- شیخ محمدکاظم شیرازی: از مراجع تقلید شیعه در نجف
- محمدرضا آل یاسین: وی برادر شیخ راضی و از اساتید برجسته اوست.[۸]
از منظر عالمان
شیخ راضی آل یاسین مورد توجه علمای عصر خود و بعد از آن قرار گرفته است.
- صائب عبدالحمید: «شیخ راضی آل یاسین بغدادی فرزند عبدالحسین از دانشمندان و ادبای فاضل و از عالمان ممتاز کاظمین می‌باشد. او در رشته تاریخ دو کتاب ارزنده به نام‌های تاریخ الکاظمیه القدیم والحدیث و کتاب صلح الحسن را به رشته تحریر درآورده که دومی در موضوع خود بی‌نظیر و برترین اثر می‌باشد.»[۹]
- عبدالحسین امینی: «شیخ راضی آل یاسین پدید آورنده اثر ارزشمند صلح الحسن است که جامع حقایق روشن و نکات دقیق دینی، علمی و تاریخی و نشانگر عمق اطلاعات و آگاهی و جلوه‌ای از فضائل، نوآوری و روشن‌گری او در این عرصه است.»[۱۰]
- آقا بزرگ تهرانی: «شیخ راضی آل یاسین در کتاب صلح الحسن به صورت شایسته تاریخ صلح امام حسن مجتبی(ع) را تحلیل و اثبات نمود که صلح امام مجتبی (ع) و شهادت امام حسین (ع) مانند دو کفّه ترازو در مسیر یاری از دین مبین اسلام و به مانند مکمل، مقدمه و زمینه ساز یکدیگرند.»[۱۱]
- سید عبدالحسین شرف‌الدین:«خواننده می‌تواند خصال برگزیده مؤلف را در زیبایی‌های این کتاب (صلح الحسن) مشاهده کند و من اگر او را ندیده بودم بی‌گمان می‌توانستم چهره‌اش را با الهام از مطالب کتاب، ترسیم کنم».[۱۲]
آثار
شیخ راضی آل یاسین در موضوعات مختلف مذهبی تألیفاتی را عرضه نمود. کتاب‌های وی به شرح زیر است:
- صلح الحسن: معروف‌ترین اثر شیخ راضی است که در سال ۱۳۷۲ق به چاپ رسید. این کتاب به نام صلح امام حسن(علیه‌السلام) پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانه تاریخ توسط آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۴۸ش و به همت انتشارات آسیا منتشر شد.[۱۳]
- اوج البلاغه: شامل خطبه‌های امام حسن(ع) و امام حسین(ع) است.
- تاریخ الکاظمیه فی القدیم و الحدیث: در یک جلد بزرگ، تاریخ زادگاه خود را به تصویر کشیده است. برخی از مطالب این کتاب در مجلة الاصلاح در بغداد منتشر شد. این کتاب تمام خصوصیات و ویژگی‌های شهر کاظمین را به‌همراه جدیدترین اطلاعات تا عصر مؤلف را بیان می‌کند، اما در دسترس نیست.
- مجموعه آثار شعر و منظومات ادبی
- تدوین «دیوان جابر ابی النوادر»: جابر بن عبدالحسین بغدادی از شعرای عراقی بود که شیخ راضی دیوان او را تنظیم و تدوین کرده است.
- تحقیق و احیای کتاب الغُرّه فی شرح الدرّه: اصل این کتاب در موضوعات علم کلام بوده که توسط شیخ عبدالنبی کاظمی نوشته شده است.[۱۴]
پانویس
- ↑ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۵۱.
- ↑ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۵۱.
- ↑ گلی‌زواره قمشه‌ای، معرفی، نقد و بررسی کتاب صلح امام حسن(ع)، ۱۳۸۰ش.
- ↑ گلی‌زواره قمشه‌ای، معرفی، نقد و بررسی کتاب صلح امام حسن(ع)، ۱۳۸۰ش.
- ↑ حرزالدین، معارف الرجال، ج۱، ص۱۴۶.
- ↑ گلی‌زواره قمشه‌ای، معرفی، نقد و بررسی کتاب صلح امام حسن(ع)، ۱۳۸۰ش.
- ↑ گلی‌زواره قمشه‌ای، معرفی، نقد و بررسی کتاب صلح امام حسن(ع)، ۱۳۸۰ش.
- ↑ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۵۱
- ↑ عبدالحمید، معجم مورخین فی الشیعه، ج۱، ص۳۳۸.
- ↑ امینی، الغدیر، ۱۳۹۷ق، ج۱۰، مقدمه کتاب.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ج۱۵، ص۸۶.
- ↑ آل یاسین، ترجمه صلح الحسن، ۱۳۴۸ش، ص۹.
- ↑ گلی‌زواره قمشه‌ای، معرفی، نقد و بررسی کتاب صلح امام حسن(ع)، ۱۳۸۰ش.
- ↑ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۱، ص۵۱.
منابع
- امین، حسن، مستدرکات أعیان الشیعة، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۱۸ق.
- تهرانی، آقابزرگ، الذریعه، بیروت، دارالاضواء.
- امینی، عبدالحسین، الغدیر، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۳۹۷ق.
- حرز الدین، محمد، معارف الرجال، قم، کتابخانه حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی.
- عبدالحمید، صائب، معجم مورخی الشیعه الامامیه، قم، موسسه دائره المعارف فقه اسلامی.
- آل یاسین، راضی، صلح امام حسن، ترجمه سیدعلی خامنه‌ای، تهران، آسیا، ۱۳۴۸ش.
- گلی‌زواره قمشه‌ای، غلامرضا، معرفی، نقد و بررسی کتاب صلح امام حسن(ع)، کتاب ماه دین، دی و بهمن ۱۳۸۰ شماره ۵۱ و ۵۲.