سال ۲۰۴ هجری قمری
(تغییرمسیر از ۲۰۴ق)
| امامت | |
|---|---|
| امام جواد(ع) | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| خلیفه عباسی در عراق | مأمون عباسی |
| سده: | سده ۲ - سده ۳ - سده ۴ |
| دهه: | ۱۷۰ ۱۸۰ ۱۹۰ ۲۰۰ ۲۱۰ ۲۲۰ ۲۳۰ |
| سال: | ۲۰۱ ۲۰۲ ۲۰۳ - ۲۰۴ - ۲۰۵ ۲۰۶ ۲۰۷ |
سال ۲۰۴ هجری قمری دویست و چهارمین سال از سال‌شمار هجری قمری است که مصادف با دوران امامت امام جواد(ع) (۲۰۳ تا ۲۲۰ق) و خلافت مأمون عباسی بود.
در این سال، محمد بن ادریس شافعی پیشوای مذهب شافعی درگذشت.
معرفی
سال ۲۰۴ هجری قمری مصادف با دوران امامت امام جواد(ع)(امامت: (۲۰۳ تا ۲۲۰ق) و خلافت مأمون عباسی (حکومت: ۱۹۸-۲۱۸ق) بود.[۱]
نخستین روز این سال یعنی اول محرم برابر است با سه‌شنبه ۱۱ تیر سال ۱۹۸ شمسی و ۲ ژوئیه سال ۸۱۹ میلادی. روز پایانی سال یعنی ۳۰ ذی‌الحجه، برابر است با شنبه ۲۱ تیر سال ۱۹۷ شمسی و ۲۰ ژوئن سال ۸۲۰ میلادی.[۲]
رویدادها
برخی از رویدادهای سال ۲۰۴ق، در ممالک اسلامی چنین بوده است:
- مامون، پوشش سبز را (که نشان علویان بود) کنار گذاشت و مجدداً لباس سیاه را -که شعار بنی‌عباس بود- مرسوم کرد.[۳]
درگذشت‌ها
- محمد بن ادریس شافعی مشهور به «امام شافعی»؛ سومین فقیه از فقهای مذاهب چهارگانه اهل سنت و پیشوای مذهب شافعی.[۴]
- حسن بن زیاد انصاری لؤلوئی از قضات کوفه و از یاران ابوحنیفه پایه‌گذار مذهب حنفی بود. او تالیفاتی در فقه حنفی داشت.[۵]
- زینب دختر سلیمان از زنان صاحب‌نظر دوره عباسی بود.[۶] بنابر نقل منابع او کسی بود که مأمون عباسی را به بازگشت به شعار و لباس سیاه (شعار بنی‌العباس) به جای لباس سبز ترغیب کرد.[۷]
- نضر بن شُمَیل تمیمی لغت‌شناس و از شاگردان خلیل بن احمد فراهیدی (نویسنده کتاب «العین») بود. وی پس از وفات خلیل، کتاب العین او را تکمیل کرد.[۸]
- هشام بن محمد کلبی؛ مورخ و نسب‌شناس شیعی.[۹]
- اشهب بن عبدالعزیز قیسی، فقیه سرزمین مصر و از یاران مالک بن انس (از فقهای چهارگانه اهل‌سنت) بود.[۱۰]
پانویس
- ↑ طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۹۱.
- ↑ «تبدیل تاریخ»، سایت باحساب.
- ↑ مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ۱۴۰۹ق، ج۳، ۴۱۳؛ ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۴۵۶؛ زرکلی، الاعلام، ج۳، ص۶۶.
- ↑ مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ۱۴۰۹ق، ج۳، ۴۳۶.
- ↑ ابن الندیم، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۵۴.
- ↑ زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۰م، ج۳، ص۶۶.
- ↑ مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ۱۴۰۹ق، ج۳، ۴۱۳؛ زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۰م، ج۳، ص۶۶.
- ↑ الحموی، معجم الأدباء، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۲۷۶۱؛ ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۴۵۸.
- ↑ ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۴۵۸.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ۱۳۲۵ق، ج۱، ص۳۶۹.
منابع
- ابن الندیم، محمد بن إسحاق، الفهرست، بیروت، دار المعرفة، ۱۴۱۷ق.
- ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، بیروت، دار صادر، ۱۳۲۵ق.
- الحموي، ياقوت، معجم الأدباء، بیروت، دار الغرب الإسلامی، ۱۴۱۴ق.
- ترمانینی، عبدالسلام، دایرة المعارف تاریخی رویدادهای تاریخ اسلام، ج۱، ترجمه جمعی از پژوهشگران زیر نظر علیرضا واسعی، قم، پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۷ش.
- زرکلی، خیرالدین، الأعلام، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۸۰م.
- سایت باحساب.
- طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، قم، موسسه آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
- مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، قم، موسسه دار الهجره، ۱۴۰۹ق.