سال ۱۹۷ هجری قمری
 سال ۱۹۸ هجری قمری سال ۱۹۶ هجری قمری  | |
| امامت | |
|---|---|
| امام رضا(ع) | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| عباسیان در عراق | امین عباسی |
| اغلبیان در اِفریقیه (تقریبا برابر با تونس) | ابراهیم اول بن اغلب و عبدالله بن ابراهیم |
| امویان در اسپانیا | حکّام اول بن هشام اول |
| ادریسیان در مراکش | ادریس دوم (الاصغر) |
| شاهان یزیدی در ارمنستان و آذربایجان | یزید بن مَزْیَد شِیبانی |
| وقایع مهم | |
| آوردن قیافه‌شناس برای اثبات نسب امام رضا(ع) | |
| محاصره بغداد، پایتخت حکومت امین عباسی، توسط سپاه مأمون عباسی | |
| وفات‌ها / شهادت‌ها | |
| وکیع بن جرّاح رؤاسی | |
سال ۱۹۷ هجری قمری یکصد و نود و هفتمین سال از سالشمار هجری قمری و مصادف با زندگانی امام جواد(ع) و امامت امام رضا(ع) است.
روز نخست این سال، یعنی یکشنبه ۱ محرم، مصادف است با ۲۵ شهریور سال ۱۹۱ هجری شمسی و ۱۶ سپتامبر سال ۸۱۲ میلادی. روز پایانی سال، یعنی چهارشنبه ۲۹ ذی‌الحجه، مصادف است با ۱۳ شهریور سال ۱۹۲ هجری شمسی و ۴ سپتامبر سال ۸۱۳ میلادی.[۱]
در سال ۱۹۷ق، امین عباسی (حکومت: ۱۹۳–۱۹۸ق)، از سلسله عباسیان، بر عراق و بغداد حکومت می‌کرد. محاصره بغداد، پایتخت حکومت امین عباسی (حکومت: ۱۹۳–۱۹۸ق)، توسط سپاه مأمون عباسی (حکومت: ۱۹۸-۲۱۸ق) از رویدادهای این سال است.
وضعیت کلی
سال ۱۹۷ق، با سال‌های ۱۹۱ و ۱۹۲ هجری شمسی مطابق است. این سال یکی از سال‌های امامت ۲۰ سالهٔ امام رضا(ع)، امام هشتم شیعیان است.[۲] امام رضا(ع) در این دوران در مدینه ساکن بود. فرزند او محمد، معروف به امام جواد(ع) نیز در حدود دو سال سن داشت.[۳]
در این سال، حاکمیت یک‌پارچه‌ای در سرزمین‌های اسلامی وجود نداشت؛ ولی حاکمیت در مناطق مرکزی جهان اسلام در اختیار امین عباسی (حکومت: ۱۹۳–۱۹۸ق)، از سلسله عباسیان بود، که بر عراق و بغداد حکومت می‌کرد.[۴] ادریس دوّم (حکومت: ۱۸۷–۲۱۳ق)؛ از سلسله شیعهٔ ادریسیان بر مراکش حاکم بود.[۵] ابراهیم بن اغلب (حکومت: ۱۸۴–۱۹۷ق)؛ سرسلسله اغلبیان (۱۸۴–۸۰۹ق) و پس از او عبدالله بن ابراهیم اغلبی (حکومت: ۱۹۷-۲۰۱ق) در اِفریقیه (تقریبا برابر با کشور تونس) حکومت می‌کردند.[۶] در این سال، عَبّاد بن محمد بلخی، که توسط مأمون عباسی منتصب شده بود، بر مصر حکومت می‌کرد.[۷]
امویان با حکومت حکام اوّل بن هشام اوّل (حکومت: ۱۸۰–۲۰۶ق)؛ بر شبه جزیره اِیبِریا (اسپانیا) حکومت می‌کردند[۸] و یزید بن مَزْیَد شِیبانی (حکومت: ۱۸۳–۲۰۵ق)؛ سرسلسله شاهان یزیدی، والی ارمنیّه (تقریبا ارمنستان)،[۹] و شِرْوان (بخشی از جمهوری آذربایجان) بود.[۱۰][۱۱]
رویدادها
برخی از رویدادهای سال ۱۹۷ق، در ممالک اسلامی چنین بوده است:
- درگذشت وکیع بن جرّاح رؤاسی،[۱۲] در ماه محرم.[۱۳] او راوی، حنفی‌مذهب و صاحب کتابی پیرامون فضایل اهل بیت(ع) است.[۱۴] برخی او را شیعه شمرده‌اند.[۱۵]
- آوردن قیافه شناس، توسط کسانی که به نسبت بین امام جواد(ع) و امام رضا(ع) شک داشتند.[۱۶]
- آغاز حکومت عبدالله بن ابراهیم اغلبی (حکومت:۱۹۷-۲۰۱ق)، دومین حاکم از سلسله اغلبیان (۱۸۴–۸۰۹ق) در اِفریقیه (تقریبا برابر با کشور تونس).[۱۷]
- محاصره بغداد، پایتخت حکومت امین عباسی (حکومت: ۱۹۳–۱۹۸ق)، توسط سپاه مأمون عباسی (حکومت: ۱۹۸-۲۱۸ق)؛[۱۸]
- دعوت از بنی‌هاشم برای بیعت با مأمون عباسی؛ که برخی از آنها اجابت کردند.[۱۹]
- ولادت واثق عباسی، از سلسله عباسیان بنا بر نقلی. (ولادت او در سال ۱۹۶ق نیز گزارش شده است.)[۲۰]
- قحطی شدید در اندلس (کشورهای اسپانیا و پرتغال).[۲۱]
پانویس
- ↑ «تبدیل تاریخ»، باحساب.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۴۱ و ۴۲.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، ۱۳۷۶ش، ص۹۱.
- ↑ باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ۱۳۸۱ش، ص۴۳؛ همچنین نگاه کنید به طبری، تاریخ الامم و الملوک، دار التراث، ج۸، ص۴۹۸.
- ↑ باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ۱۳۸۱ش، ص۷۷.
- ↑ باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ۱۳۸۱ش، ص۸۵.
- ↑ ابن تغری بردی، النجوم الزاهره، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۱۵۴.
- ↑ باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ۱۳۸۱ش، ص۵۳.
- ↑ لسترنج، جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی، ۱۳۷۷ش، ص۱۹۶ و ۱۹۷.
- ↑ باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ۱۳۸۱ش، ص۲۷۹.
- ↑ لسترنج، جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی، ۱۳۷۷ش، ص۱۹۳.
- ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، درا صادر، ج۶، ص۲۷۷.
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۳۶۵.
- ↑ عزیزی، راویان مشترک، ۱۳۸۷ش، ص۱۴۶.
- ↑ عزیزی، راویان مشترک، ۱۳۸۷ش، ص۱۴۶.
- ↑ انصاری زنجانی خوئینی، الموسوعة الکبری، دلیل ما، ج۷، ص۱۸۹.
- ↑ باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ۱۳۸۱ش، ص۸۵.
- ↑ ابن تغری بردی، النجوم الزاهره، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۱۵۴.
- ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۲۷۳.
- ↑ طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۹، ص۱۵۱.
- ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۲۷۷.
یادداشت
منابع
- ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، تخقیق جمال‌ادلین شیال و دیگران، قاهره، وزارة الثقافة و الإرشاد القومی. المؤسسة المصریة العامة، ۱۳۹۲ش.
- ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۰ق.
- ابن کثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
- امین، محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دار التعارف، بی‌تا.
- باسورث، کلیفورد ادموند، سلسله‌های اسلامی جدید: راهنمای گاهشماری و تبارشناسی، ترجمه فریدون بدره‌ای، تهران، مرکز بازشناسی اسلام و ایران، ۱۳۸۱ش.
- «تبدیل تاریخ»، باحساب.
- حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، ترجمه تقویم التواریخ (سالشمار وقایع مهم جهان از آغاز آفرینش تا سال ۱۰۸۵ق)، تصحیح هاشم محدث، مترجم ناشناخته، تهران، احیاء کتاب، ۱۳۷۶ش.
- طبرسی، فضل بن الحسن، اعلام الوری باعلام الهدی، قم، مؤسسة آل البیت لأحیاء التراث، ۱۳۷۶ش.
- حسینی خاتون‌آبادی، وقایع السنین و الاعوام یا گزارش‌های سالیانه از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هجری، تصحیح محمدباقر بهبودی، مقدمه ابوالحسن شعرانی و شهاب‌الدین مرعشی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۵۲ش.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، دار التراث، بیروت، بی‌تا.
- عزیزی، حسین و دیگران، راویان مشترک، قم، مؤسسه فرهنگی و اطلاع‌رسانی تبیان، کتاب الکترونیکی، ۱۳۸۷ش.
- غلامعلی‌زاده، جواد، «تحلیلی نو بر گرایش مذهبی و سیاسی حسن بن هانی (ابونواس)»، در مجله زبان و ادبیات عربی (مجله ادبیات وعلوم انسانی سابق)، شماره ۵، پاییز و زمستان ۱۳۹۰ش.
- لسترنج، گی، جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی: بین‌النهرین، ایران و آسیای مرکزی از زمان فتوحات مسلمین تا ایام تیمور، ترجمه محمود عرفان، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۷ش.