فدراسیون جماعات شیعه خوجه اثناعشری آفریقا
فدراسیون شیعیان خوجه اثناعشری افریقا (تأسیس ۱۹۶۱م) تشکّل شیعیان خوجه اثناعشری شرق آفریقا است که زیر نظر فدراسیون جهانی جماعات شیعه خوجه اثناعشری فعالیت می‌کند و مرکز آن در دارالسلام قرار دارد.
تاریخچه تأسیس
نخستین کنفرانس قانون اساسی شیعیان خوجۀ اثناعشری مقیم افریقا در سال ۱۹۴۶م در دارالسلام برگزار شد. در این کنفرانس نمایندگان جماعات کنیا، اوگاندا، تانزانیا (تانگانیکا و زنگبار) شرکت داشتند و عبدالحسین نورمحمد را به‌عنوان رئیس کنفرانس برگزیدند. در این گردهمایی، شرکت‌کنندگان، تأسیس فدراسیون شیعیان خوجه اثناعشری افریقا را تصویب کردند. در سالیان بعد، جماعات ساکن سومالی، ماداگاسکار، زئیر و موزامبیک نیز به آن پیوستند و در سال ۱۹۶۱م فدراسیون شیعیان خوجه اثناعشری افریقا را تأسیس کردند.[۱]
در سال ۱۹۳۲م عبدالحسین ساچادینا، پدر عبدالعزیز ساچادینا سردبیر ماهنامۀ گجراتی منادی در سرمقاله‌ای تأکید کرد خوجه‌ها به تصویب قوانین منسجمی نیاز دارند که انضباط را در کلیۀ جماعات کوچک و بزرگ برقرار کند. وی تشکیل شورای مرکزی جوامع شیعۀ اثناعشری در شرق افریقا را پیشنهاد داد. عبدالحسین نورمحمد در نامه‌ای که در ماهنامۀ ژانویه ۱۹۳۳م به چاپ رسید، از تشکیل چنین شورایی، حمایت کرده بود.[۲]
اهداف و فعالیت‌ها
- ارتقای جماعات شیعه در حوزه‌های مذهبی، اجتماعی و آموزشی
- ایجاد وحدت بین فرهنگ‌های مختلف و ترویج روابط حسنه بین اعضای جماعات
- ایجاد مناسبات دوستانه با سایر جوامع علی‌الخصوص سیاهان
- تأسیس مراکز آموزشی
- ایجاد جماعات باسواد و آگاه
فعالیت‌ها
این فدراسیون در زمینه آموزشی، تبلیغی و کارهای عام‌المنفعه فعالیت می‌کند و در تانزانیا و دیگر کشورهای شرق آفریقا مسجد، امام‌باره، درمانگاه، مدرسه و حوزه علمیه ساخته است.[۳]
تشکیلات
فدراسیون شیعیان خوجه اثناعشری افریقا، زیر نظر فدراسیون جهانی جماعات شیعه خوجه اثناعشری فعالیت می‌کند. فدراسیون افریقا هر سه سال یک بار جلسۀ قانون اساسی برگزار می‌کند. در این گردهمایی‌ها، در مورد مشکلات اجتماعی، اقتصادی، مذهبی و بهداشتی موجود در جماعات مختلف بحث می‌شود. انتخابات آن نیز هر سه سال یکبار انجام می‌شود و از هر هزار نفر یک نفر کاندیدا می‌شود.[۴]
رهبران
- عبدالحسین نورمحمد از ۱۹۴۶م به مدت ۹ سال
- عبدالرسول ناصر ویرجی
- ابراهیم حسن شریف دوجی در ۱۹۵۸؛ او را فعال‌ترین رئیس فدراسیون افریقا می‌دانند.
- حاجی محمد شریف جیوا از ۱۹۶۴
- حاجی محمد علی مغجی از مومباسا
- ملا اصغر از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۰
- عبدالرسول کالا ۱۹۸۰ -۱۹۵۵
- محمد دهیرانی ۱۹۸۳-۱۹۸۹
- حبیب مولجی از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۵
- مجد دامحمد دهیرانی ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱[۵]
پانویس
منابع
- امینی، رحیم، تانزانیا، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، ۱۳۷۵ش.
- روغنی، زهرا، شیعیان خوجه در آینه تاریخ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۸۷ش.
پیوند به بیرون
تشیع در آفریقا | ||
|---|---|---|
| کشورها | آفریقای جنوبی • آفریقای مرکزی • آنگولا • اتیوپی • اریتره • الجزایر • اوگاندا • بروندی • بنین • بتسوانا • بورکینافاسو • تانزانیا • توگو • تونس • جیبوتی • حبشه • چاد • زامبیا • زیمبابوه • ساحل عاج • سنگال • سوازیلند • سودان • سومالی • سیرالئون • صحرای غربی • غنا • کامرون • کنگو برازاویل • کنگو کینشازا • کنیا • گامبیا • گابن • گینه بیسائو • گینه کوناکری • لیبریا • لیبی • ماداگاسکار • مالی • مالاوی • مراکش • مصر • موزامبیک • موریتانی • موریس • نامیبیا • نیجریه • نیجر |  |
| شهرها و مناطق | ||
| شخصیت‌های تأثیرگذار | ||
| مؤسسات | ||
| امامزادگان | ||
| سلسله‌ها و خاندان‌ها | ||
| فِرَق و گروه‌ها | ||
| بناها | ||
| مرتبط | ||