سیدحسین بادکوبه‌ای (۱۲۹۳ق - ۱۳۵۸ق) از علمای شیعه در قرن چهاردهم قمری است که علوم عقلی را در حوزه علمیه نجف تدریس می‌کرد. عالمانی مانند سید ابوالقاسم خویی، سید عبدالاعلی سبزواری، سید محمد حسین طباطبائی از معروف‌ترین شاگردان وی هستند. مزار او در حرم امام علی(ع) است.
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سیدحسین بن سیدرضا بادکوبه‌ای |
| تاریخ تولد | ۱۲۹۳ق |
| تاریخ وفات | ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق |
| محل دفن | حرم امام علی(ع) |
| شهر وفات | نجف اشرف |
| خویشاوندان سرشناس | پسر: سیدمحمد |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | سید ابوالحسن جلوه، هاشم اشکوری، آقا علی زنوزی، ملا محمدکاظم خراسانی، محمدحسن مامقانی |
| شاگردان | سید ابوالقاسم خویی، سید محمد بادکوبه‌ای، سید عبدالاعلی سبزواری، سید محمد حسین طباطبائی |
| محل تحصیل | تهران، نجف |
ولادت و درگذشت
سیدحسین در سال ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) در روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) به دنیا آمد. پدرش، سیدرضا، فرزند سید موسی حسینی لاهجی (لاهج از توابع نزدیک قفقاز است.) از شخصیت‌های مورد احترام بود. او در سِلک روحانیت بوده و به مسائل شرعی مردم رسیدگی می‌نمود.
بادکوبه‌ای در ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق درگذشت.[۱] پیکر وی پس از تشییع و اقامه نماز، در جوار حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.[۲]
تحصیلات
سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، جهت فراگیری علوم اسلامی موطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. وی به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمایی چون: سید ابوالحسن جلوه (۱۲۳۸-۱۳۱۴ق)،[۳] میرزا هاشم اشکوری (متوفای۱۳۳۲ق)[۴] و آقا علی زنوزی (۱۲۳۴-۱۳۰۷ق)[۵] بهره برد و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت. به همین جهت او را از حکمای پرورش یافته در مکتب فلسفی تهران قلمداد کرده‌اند.[۶]
هجرت به نجف اشرف
سیدحسین در جوانی راهی عراق گردید و در حوزه نجف اشرف مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵ ۱۳۲۹ق.) حاضر گردید و در همان زمان در درس فقیه شیخ محمدحسن مامقانی (۱۲۳۷ ۱۳۲۳ق.) نیز حاضر می‌شد.[۷]
تدریس
بادکوبه‌ای، در حوزه علمیه نجف به تدریس علوم فقه، اصول، فلسفه، عرفان و کلام پرداخت. البته تدریس فلسفه‌اش شهرت زیادی یافت و از درس فقه و اصول او پیشی گرفت و در نجف از اساتید معروف علوم عقلی شناخته می‌شد.[۸]
عالمانی مانند: آقا بزرگ تهرانی، آیت الله خویی، حسن حسنزاده آملی، علامه طباطبایی، جعفر سبحانی، میزان دانش سید حسین بادکوبه‌ای، مهارتش در علوم عقلی و فلسفه و نیز زهد و تقوای وی را بسیار ستوده‌اند.[۹]
شاگردان
وی در طول سال‌ها تدریس در حوزه علمیه نجف، شاگردان بسیاری پرورش داد که برخی از آنان عبارتند از:
- سید ابوالقاسم خویی (۱۳۱۷-۱۴۱۳ق)[۱۰]
- سید محمدحسین طباطبایی (۱۳۲۱-۱۴۰۲ق).[۱۱]
- سید محمدحسن الهی طباطبایی (۱۳۲۵-۱۳۸۸ق).[۱۲]
- سید مرتضی مرعشی نجفی (۱۳۲۵-۱۴۱۶ق).[۱۳]
- سید محمد بادکوبه‌ای (۱۲۸۵-۱۳۸۹ق).[۱۴]
- علی اکبر آقا مرندی (۱۳۱۴-۱۴۱۵ق).[۱۵]
- مجتبی لنکرانی (متوفای ۱۴۰۶ق).[۱۶]
- سید عبدالاعلی سبزواری (۱۳۲۸-۱۴۱۴ق).[۱۷]
- سید علی اصغر خویی (۱۳۱۳ ۱۴۰۲ق).[۱۸]
- سید علی اکبر طسوجی (متولد ۱۳۱۹ق)[۱۹]
- سید محمد اشکوری (۱۳۲۰-۱۳۹۴ق).[۲۰]
- سید صدرالدین کوه پایی اصفهانی
- کاظم دینوری (۱۳۲۳-۱۴۱۶ق).[۲۱]
- غلام حسین جعفری همدانی (متولد ۱۳۲۵ق).[۲۲]
- محمدرضا مهدوی قمشه‌ای (متوفای ۱۳۸۸ق).[۲۳]
- محمدتقی آملی (۱۳۰۴-۱۳۹۱ق).[۲۴]
- سید محمد نجفی بادکوبه‌ای (۱۳۱۴-۱۳۹۹ق). فرزند گرامی‌اش.[۲۵]
فرزندان
آیة الله بادکوبه‌ای با «حلیمه عبدالخالق» که دختر یکی از عالمان اصفهان بود ازدواج کرد که ثمره آن چهار فرزند پسر و یک فرزند دختر به نام‌های زیر است:
پانویس
- ↑ اثرآفرینان، سید کمال حاج سید جوادی، ج ۲، ص۷.
- ↑ نقباء البشر، ج ۲، ص۵۸۵.
- ↑ در آسمان معرفت، حسن حسنزاده آملی، ص۳۵۱ ۳۲۹.
- ↑ بزرگان تنکابن، محمد سماوی حائری، ص۲۹۲ و ۲۹۱.
- ↑ تاریخ مرند، حسن جلالی عزیزیان، ص۴۰۹-۴۰۷.
- ↑ طارمی، شهر هزار حکیم، ۱۳۸۲ش، ص۱۵۵.
- ↑ نقباء البشر، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ج ۲، ص۵۸۵ و ۵۸۴.
- ↑ دایرة المعارف تشیع، حاج سید جوادی، خرمشاهی، فانی، ج ۳، ص۱۸.
- ↑ یادنامه آیةالله خویی، ص۵۹. در آسمان معرفت، ص۸۵. نقباء البشر، ج ۲، ص۵۸۴. یادنامه علامه طباطبایی، انتشارات شفق، ص۵۷ و ۵۶. یادنامه علامه طباطبایی، انتشارات شفق، ص۵۵.
- ↑ یادنامه آیةالله العظمی خویی، مؤسسه خیریه آیةالله خویی، ص۴۷.
- ↑ در آسمان معرفت، ص۹۸ ۱۷.
- ↑ ستارگان حرم، گروهی از نویسندگان، ماهنامه کوثر، ج ۷، ص۲۶-۱۱.
- ↑ ستارگان حرم، گروهی از نویسندگان، ماهنامه کوثر، ج ۳، ص۲۸۱-۲۶۶.
- ↑ رجوع کنید به: گلشن ابرار، ج ۵، مدخل سیدمحمد بادکوبه ای
- ↑ مفاخر آذربایجان، عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، ج۱، ص۴۷۱.
- ↑ گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج ۳، ص۱۰۶.
- ↑ غروی اصفهانی نابغه نجف، محمد صحتی سردرودی، ص۸۹.
- ↑ گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج ۳، ص۴۴۷و ۴۴۶.
- ↑ آیینه دانشوران، سید علیرضا ریحان یزدی، ص۲۳۸.
- ↑ بزرگان تنکابن، محمد سماوی حائری، ص۱۹۱.
- ↑ نامداران تاریخ، ج ۲، ص۳۳۴-۳۳۱.
- ↑ گنجینه دانشمندان، ج ۳، ص۴۴۹.
- ↑ تاریخ حکما و عرفا، ص۳۳۵.
- ↑ در آسمان معرفت، ص۲۲۲-۲۰۱.
- ↑ زندگی نامه آقا سید محمد نجفی، غلامرضا عابدین‌زاده، ص۵۵.
- ↑ زندگی نامه آقا سید محمد نجفی، غلامرضا عابدین زاده، ص۵۶ و ۵۵.
- ↑ زندگی نامه آقا سید محمد نجفی، غلامرضا عابدین زاده، ص۱۹.
- ↑ زندگی نامه آقا سید محمد نجفی، غلامرضا عابدین زاده، ص۱۹.
- ↑ زندگی نامه آقا سید محمد نجفی، غلامرضا عابدین زاده، ص۲۰.
- ↑ زندگی نامه آقا سید محمد نجفی، غلامرضا عابدین زاده، ص۲۰.
منابع
- منبع مقاله:گلشن ابرار سیدحسین بادکوبه‌ای