یعقوب بن اسحاق اهوازی: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان             =

| تصویر             =

| اندازه تصویر       =

|توضیح تصویر         =

| نام کامل           = ابو یوسف یعقوب بن اسحاق دورقی اهوازی

| لقب               = ابن سکیّت

| نسب               =

| خویشاوندان سرشناس = سکیّت

| تاریخ تولد         =۱۸۶ ه‍.ق

| شهر تولد           = دورق خوزستان

| کشور تولد         = ایران

| محل زندگی           = بغداد

| تاریخ وفات/شهادت   = ۵ [[رجب]] ۲۴۴ ه‍.ق

| شهر وفات/شهادت     =

| نحوه وفات/شهادت     = توسط متوکل عباسی

| مدفن               =

| از یاران           = [[امام جواد]](ع) و [[امام هادی|امام هادی]](ع)

| فعالیت‌های اجتماعی = راوی، از بزرگان لغت و ادبیات

'''ابو یوسف یعقوب بن اسحاق دورقی اهوازی''' معروف به '''ابن سکیت''' (۱۸۶ ق – ۲۴۴ ق) از راویان ایرانی تبار و از بزرگان اهل لغت و ادب و از [[شیعیان]] خاص [[امام جواد]](ع) و [[امام هادی]](ع) بود.

دلیل نامگذاری‌اش به ابن سکیت، سکوت‌های طولانی پدرش بوده است. او از عالمان مهم علم نحو و ادبیات عرب است. مهم‌ترین اثرش [[اصلاح المنطق (کتاب)|اصلاح المنطق]] است.

 

وقتی [[متوکل عباسی|متوکل]] از او درباره مقایسه فرزندانش ([[المعتز بالله]] و [[المؤید بالله]]) با فرزندان [[علی (ع)]] ([[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]) سؤال کرد، او در پاسخ، گفت: [[قنبر]] غلام علی (ع) برتر از تو و فرزندانت است؛ همین امر باعث کشته شدن او به دستور [[متوکل]] شد.

 

[[کنیه]] ابن سکیت، ابو یوسف است.<ref>رجال نجاشی، ص۴۴۹.</ref> سکیت لقب اسحاق، پدر او، بوده که به سبب سکوت‌های طولانی بدان ملقب گردید. یعقوب را به این دلیل ابن سکیت (فرزند بسیار سکوت کننده)خواندند.<ref>تأسیس الشیعة، ص۱۵۵.</ref>

 

[[افندی اصفهانی]] می‌گوید: ثعلب گوید پس از ابن اعرابی کسی نبود که عالم‌تر از ابن سکیت به لغت باشد.<ref>ریاض العلماء، ج ۵، ص۳۸۵.</ref>

[[مدرس تبریزی]] می‌نویسد: ابن سکیت از ائمه شعر و ادب و نحو و لغت، حامل لوای علوم عربیه، از ثقات افاضل [[امامیه]] [[بغداد]]، مورد تصدیق و توثیق علمای [[علم رجال|رجال]] و در شعر و [[علوم قرآن|علوم قرآنی]] متبحر بود. وی با فصحای ادب نیز ملاقات کرد و هرآنچه از ایشان شنید در کتاب هایش نقل کرد.<ref>ریحانة الادب، ج ۷، ص۵۶ و ۵۷.</ref>

ابن سکیت تألیفاتی دارد که در شمار مهم‌ترین منابع علم لغت و نحو است.

# [[اصلاح المنطق]] که معروف‌ترین اثر وی است

 

بنا بر نقل منابع، وی در ۵ [[رجب]] سال ۲۴۴ هـ ق و در سن ۵۸ سالگی وفات یافته است.<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج ۲، ص۶۳۱.</ref> روایات در باب چگونگی وفات ابن سکیت متفاوت است. برخی می‌گویند: او به خاطر شیعه بودنش کشته شده است.<ref>رجال نجاشی، ص۴۴۹..</ref> ابن سکیت معلم فرزندان متوکل بود، روزی [[متوکل]] به او گفت: دو فرزند من «معتز» و «مؤید» نزد تو محبوب‎ترند یا [[امام حسن(ع)|حسن]] و [[امام حسین(ع)|حسین]] فرزندان [[امام علی(ع)|علی]]؟ ابن سکیت در پاسخ خلیفه عباسی گفت: به خدا سوگند؛ [[قنبر]] خادم [[علی بن ابیطالب|علی بن ابی طالب]](ع) از دو فرزندت و پدر این دو نزد من بهتر است. متوکل سخت بر آشفت و به کارگزارانش دستور داد تا زبانش را از پشت سرش بیرون بکشند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج ۲۱، ص۱۳۹.</ref> همچنین نقل شده غلامان متوکل به امر او ابن سکیت را به زیر پا انداختند و شکمش را لگدمال کردند و به خانه‌اش بردند تا وفات یافت.<ref>اعیان الشیعة، ج ۱۰، ص۳۰۶.</ref>

{{پانویس۲}}