ابن طباطبا: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Mahdiemadi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahdiemadi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
* طبری، محمد بن جریر (۳۱۰ق.) تاریخ الأمم و الملوك، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷ق. | * طبری، محمد بن جریر (۳۱۰ق.) تاریخ الأمم و الملوك، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷ق. | ||
* ابوالفرج اصفهانی(م۳۵۶)، مقاتل الطالبيين، تحقيق سيد احمد صقر، بيروت، دار المعرفة، بى تا. | * ابوالفرج اصفهانی(م۳۵۶)، مقاتل الطالبيين، تحقيق سيد احمد صقر، بيروت، دار المعرفة، بى تا. | ||
* فرمانیان، مهدی/ موسوی نژاد، سید علی، زیدیه تاریخ و عقاید، قم، نشر ادیان،۱۳۸۶ش. | |||
* سلطانی، مصطفی، تاریخ و عقاید زیدیه، قم، نشر ادیان، ۱۳۹۰ش. | |||
{{زیدیه}} | {{زیدیه}} | ||
نسخهٔ ۴ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۰۴
محمد بن ابراهیم ابن طباطبا از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) و از امامان زیدیه که در سال ۱۹۹ هجری قمری در کوفه علیه حکومت مامون عباسی قیام کرد و مدتی بر کوفه و نواحی آن تسلط یافت. قیام او به قیام ابن طباطبا معروف است. او به عنوان یکی از سرسلسله سادات طباطبایی به شمار می‌رود.
معرفی
محمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن مثنی بن حسن المجتبی (ع) بن علی بن ابی طالب (ع)[۱] کنیه او ابوعبدالله [۲] و مشهور به ابن طباطبا یکی از سادات خاندان طباطبایی از نسل امام حسن(ع) است که در مدینه به سال ۱۷۳ متولد شد.[۳] وی در قیام شهید فخ شرکت داشت.[۴]
خاندان طباطبایی فرزندان و نوادگان ابراهیم بن اسماعیل دیباج بودند که نخستین بار با عنوان طباطبا شهرت یافت.
قیام ابن طباطبا
مامون عباسی بعد از پیروزی بر برادرش امین، به دلیل آشفتگی اوضاع سرزمین‌های اسلامی، با شورش‌های متعددی روبرو شد. برخی از علویان نیز در این دوران علیه خلافت عباسی قیام کردند. نخستین این قیام‌ها، قیام محمد بن ابراهیم بن طباطبا بود. قیام وی از جمله قیامهای زیدیه به شمار می‌رود.
او از مدینه به کوفه آمد تا گروهی را برای همراهی خود جمع آوری کند اما ابتدا در این کار ناکام ماند و به حجاز بازگشت. در راه بازگشت با فردی به نام سری بن منصور شیبانی مشهور به ابوالسرایا که یکی از فرماندهان شورشی و ناراضی عباسیان و از زیر دستان هرثمه بن اعین بود برخورد کرد و به همراهی او سپاهی را تشکیل داد و به سوی عراق به راه افتاد. آنان در سال ۱۹۹ هجری قمری به کوفه حمله کردند و این شهر را تصرف کردند.[۵] شعار آنان در این قیام الرضا من آل محمد بود.[۶][۷]
حسن بن سهل که حاکم عراق بود سپاهی به فرماندهی زهیر بن مسیب به جنگ ابوالسرایا و ابن طباطبا فرستاد اما این سپاه شکست خورد.[۸] به گفته ابوالفرج اصفهانی امام باقر(ع) و زید بن علی(ع) این قیام را پیشگویی کرده بودند. سخن آنان نوعی تایید قیام محسوب می‌شود.[۹]
وفات ابن طباطبا
فردای روزی که ابوالسرایا بر زهیر بن مسیب پیروز شد، یعنی یکم رجب سال ۱۹۹ هجری قمری ابن طباطبا درگذشت.[۱۰] در منابع تاریخی درباره مرگ طبیعی ابن طباطبا تردید شده و احتمال مرگ او بر اثر مسمومیت یا کشته شدنش مطرح شده است.[۱۱]
برخی از تاریخ نگاران احتمال به قتل رسیدن وی توسط ابوالسرایا او را قوی دانستهاند. اعتراض ابن طباطبا به ابوالسرایا در حمله ناگهانی به کوفه، عدم رعایت موازین شرعی و قدرت طلبی ابوالسرایا که ابن طباطبا را مانع قدرت خود می‌دید انگیزه‌های قتل ابن طباطبا توسط وی را تقویت می‌کند. برخی از گزارشهای تاریخی فرضیه قتل وی را تأیید می‌کند. بنابر گزارشی، پس از پیروزی بر زهیر بن مسیب، ابن طباطبا مردم را از غارت اموال لشکریان دشمن، منع کرد و مردم نیز از او پیروی کردند و ابوالسرایا دانست که با وجود ابن طباطبا قدرت واقعی را در دست نخواهد داشت به همین دلیل او را کشت و بعد از او جوانی از طالبیان به نام محمد بن محمد بن زید بن علی بن الحسین(ع) را بر جای او نشاند.[۱۲]
عاقبت ابوالسرایا در سال ۲۰۰ هجری قمری از سپاه عباسیان به فرماندهی هرثمه بن اعین شکست خورد و دستگیر شد و به فرمان حسن بن سهل کشته شد.
وصیت و جانشین
محمد ابن ابراهیم پس از شماتت ابوالسرایا نسبت به خشونت در جنگ و پدیدار شدن آثار وفات در خودش وصیت کرد:
- «من ترا به تقوى وصيت میكنم و سفارش مى‌كنم هميشه از دين خويش دفاع كن و اهل بيت(ع) پيامبر(ص) خويش را در حمايت خود نگاه دار زيرا جانشان با جان تو بستگى دارد.
- پس از مرگ من مردم مختارند هر كه را از خاندان رسول الله(ص) شايسته ديدهاند به امامت خويش برگزينند ولى اگر از من در اين انتخاب عقيدهاى بخواهند من ميان آل على(ع) شما را به بيعت على بن عبيدالله دعوت مى‌كنم زيرا من با او عشرت و آميزش داشتهام و روش او را پسنديدهام.»[۱۳]
ابوالسرایا این وصیت را به پیروان وی و علی بن عبیدالله رسانید اما علی از این کار کناره‌گیری کرده و محمد بن محمد بن زید را بر خود مقدم شمرد و مردم نیز با او بیعت کردند.[۱۴]
مدفن
پس از وفات محمد بن ابراهیم، ابوالسرایا چشمان وی را بست و مرگ وی را مخفی نگه داشت، سپس شبانه با گروهی از زیدیه او را به نجف برده و در آنجا دفن نمود. گفته‌اند این پنهان کاری و دفن شبانه مصلحت سیاسی بوده‌است.[۱۵]
حضور علویان
در قیام ابن طباطبا علویان حضور فعال داشتند وبسیاری از آنان نیز به قتل رسیدند از جمله:
- محمد بن محمد بن زيد: که پس از ابن طباطبا رهبری قیام را به عهده گرفت.[۱۶]
- حسن بن حسين بن زيد: در درگیری بن ابوالسرایا و هرثمه به قتل رسید.[۱۷]
- حسن بن إسحاق بن علی بن الحسين: در درگیری بن ابوالسرایا و هرثمه به قتل رسید.[۱۸]
- محمد بن حسين بن حسن: در یمن در دفاع از قیام ابن طباطبا به قتل رسید.[۱۹]
- علی بن عبد الله بن محمد: در یمن در دفاع از قیام ابن طباطبا به قتل رسید.[۲۰]
پانویس
منابع
- ابن الاثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر.
- ابن کثیر، أبو الفداء اسماعیل بن عمر (م ۷۷۴)، البدایة و النهایة، بیروت، دار الفكر، ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶.
- ذهبی، شمس الدین(م۷۴۸ق.)، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبد السلام تدمری، بیروت، دار الكتاب العربی، ط الثانیة، ۱۴۱۳ق.
- زرکلی، خیر الدین (م ۱۳۹۶)، الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، بیروت، دار العلم للملایین، ط الثامنة، ۱۹۸۹م.
- طبری، محمد بن جریر (۳۱۰ق.) تاریخ الأمم و الملوك، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷ق.
- ابوالفرج اصفهانی(م۳۵۶)، مقاتل الطالبيين، تحقيق سيد احمد صقر، بيروت، دار المعرفة، بى تا.
- فرمانیان، مهدی/ موسوی نژاد، سید علی، زیدیه تاریخ و عقاید، قم، نشر ادیان،۱۳۸۶ش.
- سلطانی، مصطفی، تاریخ و عقاید زیدیه، قم، نشر ادیان، ۱۳۹۰ش.
- ↑ ابن کثیر، البدايةوالنهاية، ج۱۰، ص۲۴۴
- ↑ مقاتل الطالبيين،ص۴۳۴
- ↑ زرکلی، الأعلام، ج۵، ص۲۹۳
- ↑ مقاتل الطالبيين،ص۳۸۳
- ↑ ابن الاثیر، الکامل فی التاریخ، ج۷، ص۳۰۲
- ↑ مقاتل الطالبین،ص۴۳۳
- ↑ مهدی فرمانیان،سید علی موسوی نژاد، زیدیه تاریخ و عقاید، ص۴۲ و ۴۳؛ مصطفی سلطانی، تاریخ و عقاید زیدیه، ص۷۴.
- ↑ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۷۰
- ↑ مقاتل الطالبین،ص۴۲۸ -۴۲۹
- ↑ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۸، ۵۲۹
- ↑ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۸، ص۵۲۹
- ↑ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۸، ص۵۲۹
- ↑ مقاتل الطالبین، ص۴۳۴
- ↑ مقاتل الطالبین، ص۴۳۴
- ↑ مقاتل الطالبین، ص۴۳۵
- ↑ مقاتل الطالبيين،ص۴۲۲
- ↑ مقاتل الطالبيين،ص۴۲۲
- ↑ مقاتل الطالبيين،ص۴۲۳
- ↑ مقاتل الطالبيين،ص۴۲۳
- ↑ مقاتل الطالبيين،ص۴۲۳