عبدالرحمان بن ابی خشکاره بجلی: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکت‌ها) جز ردهانبوه: انتقال از رده:کشتهشدگان به دستور مختار ثقفی به رده:کشتگان قیام مختار ثقفی |
|||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:قاتلان شهدای کربلا]] | [[رده:قاتلان شهدای کربلا]] | ||
[[رده:مقاله‌های بدون اولویت]] | [[رده:مقاله‌های بدون اولویت]] | ||
[[رده:کشتگان قیام مختار ثقفی]] | [[رده:کشتگان در قیام مختار ثقفی]] | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۴۵
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالرحمان(عبدالله) بن ابی خُشکاره بَجَلی |
| درگذشت | ۶۶ ق |
| نحوه درگذشت | به دستور مختار ثقفی |
| نقش در واقعه کربلا | |
| اقدامات | همکاری در شهادت مسلم بن عوسجه • ربودن وَرَس همراه امام |
عبدالرحمان (عبدالله) بن ابی‌خُشکاره بَجَلی (کشته شده در ۶۶ ق)، از لشکریان عمر بن سعد در واقعه کربلا که در شهادت مسلم بن عوسجه نقش داشت و به دستور مختار کشته شد.
نام وی در منابع
در منابع از وی با نام‌های عبدالرحمن بن ابی‌حُشکاره[۱] عبدالله بن خشکاره[۲] عبدالرحمن بن خشکاره[۳] نیز یاد شده است. خشکاره نیز گاهی با فتح اول (خَشکاره) و گاهی با ضم اول (خُشکاره) ذکر شده است.
واقعه کربلا
عبدالرحمان بن ابی‌خشکاره در واقعه کربلا از سپاهیان عمر بن سعد بود که به کمک مسلم بن عبدالله ضبابی، مسلم بن عوسجه را به شهادت رساند.[۴] و در زیارت الشهدا به عنوان قاتلان ایشان لعن شده‌اند.[۵]
روز عاشورا ابن ابی خشکاره، زیاد بن مالک ضبعی، عمران بن خالد عثری و عبدالله بن قیس خولانی، وَرَس (دانه زردی شبیه کنجد که برای رنگ کردن لباس و موی سر و نیز درمان به کار می‌رود و بوی خوشی دارد) همراه امام حسین(ع) را ربودند.[۶]
درگذشت
مختار ثقفی در اواخر سال ۶۶ق قاتلان امام حسین (ع) را تعقیب می‌کرد. سعر حنفی گزارشی به وی داد به دنبال آن مختار، عبدالله بن کامل را اعزام کرد. ابن کامل، عبدالرحمان بن ابی‌خشکاره، زیاد بن مالک ضبعی، عمران بن خالد عثری و عبدالله بن قیس خولانی را دستگیر کرد و نزد مختار آورد. به دستور مختار آنان را به بازار بردند و گردن‌شان را زدند.[۷]
پانویس
- ↑ ابن‌خلدون، یوان المبتدأ و الخبر، ج۳، ص۳۳-۳۴.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۹. ج۹۸، ص۲۷۲؛ سید بن طاووس، اقبال، ص۵۷۵.
- ↑ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۱۹۳.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۳۶؛ ابن‌اثیر، الکامل، ج۴، ص۶۸؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۱۹۳.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۹.ج۹۸، ص۲۷۲؛ سید بن طاووس، اقبال، ص۵۷۵.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۸؛ ابن‌مسکویه، تجارب‌الامم، ج۲، ص۱۷۹؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۶، ص۴۰۹.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۸؛ ابن‌مسکویه، تجارب‌الامم، ج۲، ص۱۷۹؛ ابن‌خلدون، یوان المبتدأ و الخبر، ج۳، ص۳۳-۳۴؛ ابن‌اثیر، الکامل، ج۴، ص۲۴۰؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۶، ص۴۰۹.
منابع
- ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، دارصادر، بیروت، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
- ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر، بن خلدون، تحقیق: خلیل شحادة، دارالفکر، بیروت، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.
- ابن مسکویه رازی، تجارب‌الأمم، تحقیق: ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، ۱۳۷۹ش.
- بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌الأشراف (ج۳)، تحقیق: محمد باقر المحمودی، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت، ۱۹۷۷ق/۱۳۹۷م.
- بلاذری، احمد بن یحیی، کتاب جمل من انساب‌الأشراف، تحقیق: سهیل زکار و ریاض زرکلی، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
- سید بن طاووس، علی بن موسی، اقبال‌الأعمال، دارالکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۶۷ق.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- مجلسی، بحارالأنوار، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.