کاربر:Rezapour

ایران

«تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن| که خواجه خود روش بنده‌پروری داند

	این کاربر ۷ سال، ۵ ماه و ۱۳ روز است که در ویکی‌شیعه مشارکت می‌کند.

صفحه کاربری

بحث

درباره من

صفحه تمرین

مقالات

نامه

کارها

قهوه‌خانه

معلمان راهنما

اعلانات مدیران

این صفحه کاربری متعلق به کاربر:Rezapour است.

• موضوع الجاء: دو قرن سکوت ص ۳۶۱.
• پانویس|اندازه=ریز|۳
• ویکی‌پدیا:شیوه‌نامه/صفحه‌آرایی
• {{نقل قول یک طبقه}}
• الگو:کلام نور
• {{بازبحث|نام کاربری خودتان|بخش}}

نکات جالب

• فرعون صفتان همه زبردست شدند|موسی و عصا و رود نیلی بفرست
• در باغِ دهر بهر تماشای غنچه‌ای| بر پای من بهر قدمی خارها خَلید
• پروین، به کجروان سخن از راستی چه سود| کو آنچنان کسی که نرنجد ز حرف راست
• منّت خلقم به جان آورد لطفی کن شَها| وا رهان از منّتِ خلقم به جان مصطفی
• سعدی: نیافرید خدایت به خلق حاجتمند| به شکر نعمت حق در به روی خلق مبند
• وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ
• کنون که خنجر بیداد یار خونریز است کجاست مرد که بازار امتحان تیز است
• يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ
• أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ
• المرء یدبر و الله یقدر
• اندر شکم ماهی دم با که زند یونس جز او که بود مونس در نیم شب تاری
• جمیله‌ایست عروسِ جهان، ولی هُش دار که این مُخَدَّره در عقدِ کس نمی‌آید
• روزی مولانا به حمام درآمد وبه جسم لاغر خود نگاهی کرد و گفت: در تمام عمر خود از کسی شرمسار نشدم مگر امروز که از این جسم خجالت می‌کشم. اما چه کنم که آسایش من در رنج اوست.
• گفتی ببند عهد و به من اعتماد کن نفرین به عهد بستن و لعنت به اعتماد
• کعبه را جامه کردن از هوس است / ‏‬ یاء بیتی جمال کعبه بس است
• یادگار رفتگان هستیم و مهمان جهان
• َ وَ لَا تَعْجَلْ بِحَوَائِجِكَ قَبْلَ وَقْتِهَا- فَيَضِيقَ قَلْبُكَ وَ صَدْرُكَ وَ يَغْشِيَكَ الْقُنُوط
• زن از بازار آميزش آزادانه، سرمايه باخته بيرون آيد.
• لَو عَقَلَ أهلُ الدنيا خَرِبَتْ
• امام باقر(ع): لَا یَنْبَغِی لِلْمَرْأَةِ أَنْ تُعَطِّلَ نَفْسَهَا وَ لَوْ تُعَلِّقُ فِی عُنُقِهَا قِلَادَةً شایسته نیست که یک خانم از زینت دنیا چیزی نداشته باشد؛ حتی اگر با آویختن یک آویزه گردن باشد، خود را بیاراید.
• اگر در ادبیات فقه سیاسی معاصر سخن از تاثیر زمان و مکان در استنباط برای بسیاری از بدیهیات تلقی می شود، همین امر بدیهی یا بدیهی سازی شده در نزد همفکران سید یزدی«به حکم قانون الهی کفر» قلمداد می شد.
• به مقدار دانش و فهم خود بکوشید خود را بشناسانید. زیرا دانه هنگامی که در پرده‌ی خاک نهان است هیچ کس در پروردن آن تلاش نکند. (کلیله و دمنه)
• وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ أَحَبَّ مَا أَنْتَ آخِذٌ بِهِ إِلَيَّ مِنْ وَصِيَّتِي تَقْوَى اللَّهِ وَ الِاقْتِصَارُ عَلَى مَا فَرَضَهُ اللَّهُ عَلَيْكَ وَ الْأَخْذُ بِمَا مَضَى عَلَيْهِ الْأَوَّلُونَ مِنْ آبَائِكَ وَ الصَّالِحُونَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِك‏
• َ وَ لَا تَبِعْ آخِرَتَكَ بِدُنْيَاكَ وَ دَعِ الْقَوْلَ فِيمَا لَا تَعْرِفُ
• إِنَّهُ کانَ بِکُمْ رَحیماً
• ﺩﻻ‌ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺳﺮﺩ ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺳﺮ ﺯ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ
• لا تکرهوا الی انفسکم العباده
• وَ إِن كَادُواْ لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِى أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْترَِىَ عَلَيْنَا غَيرَْهُ وَ إِذًا لاَّتخََّذُوكَ خَلِيلًا(73) وَ لَوْ لَا أَن ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدتَّ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيًْا قَلِيلاً(74

از حد گذشت درد و به درمان نمی‌رسیم بر لب رسید جان و به جانان نمی‌رسیم گر رهروان به کعبهٔ مقصود می‌رسند ما جز به خارهای مغیلان نمی‌رسیم

• بادیه میدان مردان است

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

• امام جمعه تهران (احتمالا در اواخر دوره قاجار) بیمار شد طولوزان دکتر شراب کهنه تجویز کرد. امام جمعه گفت: اگر بخورم به جهنم خواهم رفت. دکتر گفت: اگر نخورید زودتر خواهید رفت
• أن الزبير و طلحة قاما في الناس فقالا إن عليا إن يظفر فهو فناؤكم يا أهل البصرة فاحموا حقيقتكم فإنه لا يبقي حرمة إلا انتهكها و لا حريما إلا هتكه و لا ذرية إلا قتلها و لا ذوات خدر إلا سباهن فقاتلوا مقاتلة من يحمي عن حريمه و يختار الموت على الفضيحة يراها في أهله.
• حسن شحاته: اعلان دوستى و پيروى از اميرالمؤمنين على(ع) به قيمت آنچه داشتم تمام شد، اما اين تنها چيزى است كه مى‏توانم به حضرتش تقديم كنم.
• ميرداماد: سخن ما را فهميدن, بر شما هنر است, نه بر ما ايراد گرفتن.
• با ادب گفتند ما از دوستان بهر پرسش آمدیم اینجا بجان
• ثُمَّ ائْتِ الْمِنْبَرَ وَ امْسَحْهُ بِيَدَيْكَ، وَ خُذْ بِرُمَّانَتَيْهِ، وَ هُمَا السُّفْلَاوَانِ، وَ امْسَحْ بِهِمَا عَيْنَيْكَ وَ وَجْهَكَ، وَ قُلْ عِنْدَهُ كَلِمَاتِ‏ الْفَرَجِ‏
• در قیامت این زمین بر نیک و بد ** کی ز نادیده گواهیها دهد
• امام صادق(ع): اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ وَسِّعْ عَلَيَّ ضِيقَ الْمَضْجَعِ وَ ارْزُقْنِي خَيْرَ مَا قَبْلَ الْمَوْتِ وَ ارْزُقْنِي خَيْرَ مَا بَعْدَ الْمَوْتِ.
• قران را چنان بخوان که گویی از جانب خدا بر تو نازل شده است. (توصیه پدر اقبال به او)
• التكليم: إبراز الكلام في قبال المخاطب، و هذا يتحقّق بالحجاب، فانّه يوجد الكلام في الخارج، و استماع الكلام من جانبه يوجد شوقا و ولها الى اللقاء و الرؤية القلبيّة و التقرّب، و على هذا عقّبه بقوله- ربّ أرنى
• وَ قالَ مُوسى‏ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَميعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَميدٌ (8)
• یعقوب مسکین پیر شد ای یوسف برنا بیا
• به نادان آن چنان روزی رسانَد|که صد دانا در آن حیران بمانَد
• وَ قَالَ مُوسىَ‏ رَبَّنَا إِنَّكَ ءَاتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَأَهُ زِينَةً وَ أَمْوَالًا فىِ الحَْيَوةِ الدُّنْيَا رَبَّنَا لِيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلىَ أَمْوَالِهِمْ وَ اشْدُدْ عَلىَ‏ قُلُوبِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُواْ حَتىَ‏ يَرَوُاْ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ(88
• أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (عَلَيْهِمُ السَّلَامُ)، قَالَ: بَعَثَنِي رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) عَلَى الْيَمَنِ فَقَالَ وَ هُوَ يُوصِينِي: يَا عَلِيُّ، مَا حَارَ مَنِ اسْتَخَارَ، وَ لَا نَدِمَ مَنِ اسْتَشَارَ، يَا عَلِيُّ، عَلَيْكَ بِالدَّلْجَةِ، فَإِنَّ الْأَرْضَ تُطْوَى بِاللَّيْلِ مَا لَا تُطْوَى بِالنَّهَارِ، يَا عَلِيُّ، اغْدُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ، فَإِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) بَارَكَ لِأُمَّتِي فِي بُكُورِهَا.
• فلما انتهى الأشتر إلى عين الشمس فقال: أحضر لي شربة من عسل. فمزج ذلك السّم في شربة من عسل و ناوله، فلمّا شربه و استقر في جوفه مات. فبلغ الخبر معاوية، فخطب في الناس و قال: إنّ اللّه قد كفاكم الأشتر النّخعي. فقام إليه عمرو بن العاص فقال: فيم، و بم، يا أمير المؤمنين؟ فقال: بشربة من عسل. فقال عمرو: إنّ للّه جنودا منها العسل‏
•  تخت جم و دارا سر راهی نفروشند این کوه گران است بکاهی نفروشند
• اقبال: من هم غرب زده و هم شرق زده هستم. البته من در شرق زدگی زیاده روی می‌کنم.
• سروش: آنکه زور مردم آزاری نداشت| خود قدم در آدمی خواری گذاشت.
• اقبال پس از وفات مادرش:

«آه که انسان در پوشاندن ضعف خویش چه زرنگی دارد. هنگامی که هیچ راهی ندارد، می‌گوید صبر کردم و سپس این صبر را به حساب همت و استقلال خویش می‌گذارد لیکن از این حادثه دل و دماغ ندارم. ... حالا در اوضاعی هستم که فقط آرزوی مرگ دارم.

• قال رسول الله صلّى الله عليه و آله و سلم لأصحابه: «يأتيكم عكرمة بن أبي جهل مؤمنا مهاجرا فلا تسبوا أباه، فإن سب الميت يؤذي الحي و لا يبلغ الميت»
• با تأسیس نهضت آزادی بر سر عضویت زنان در شورای اصلی صحبت شد که آیت الله طالقانی موافق و بازرگان مخالف عضویت زنان بودند.
• حافظ: تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من - پیاده می‌روم و همرهان سوارانند
• در زندان، نیروهای چپ تعبیری را به طنز به کار می‌بردند: «آیت‌الله بازرگان و مهندس طالقانی».
• کتاب‌هایی مانند قران و متون مقدس دیگر را اگر به چشم بی‌ایمانی نگاه کنیم، چیز زیادی در آن نیست و کتابی معمولی نشان می‌دهد و این نگاه نامومنانه‌ای است. زمانی که ایمان در این کتاب‌ها روح می‌دمد این کتاب‌ها را زنده می‌کند و انسان چیزهای ناب در این‌ها می‌بیند.
• سروش معتقد است عقل رقیبانی دارد و سه مورد از آن‌ها را در مقاله «اندر باب عقل» می‌شمارد و می‌گوید خود این را آزموده و با آن‌ها زیسته‌است. این سه رقیب عقل عبارت است از وحی، عشق و انقلاب. و از میان رقبای سه‌گانه عقل، انقلاب از همه بی‌رحم‌تر و عقل ستیزتر است.
• أَیُّهَا النَّاسُ کُلُّ امْرِئٍ لَاقٍ مَا یَفِرُّ مِنْهُ فِی فِرَارِهِ الْأَجَلُ مَسَاقُ النَّفْسِ وَ الْهَرَبُ مِنْهُ مُوَافَاتُهُ کَمْ أَطْرَدْتُ الْأَیَّامَ أَبْحَثُهَا عَنْ مَکْنُونِ هَذَا الْأَمْرِ فَأَبَی اللَّهُ إِلَّا إِخْفَاءَهُ هَیْهَاتَ عِلْمٌ مَخْزُون‏
• زنی به پیش معاویه رفت و با او بگو مگو کرد معاویه گفت خداوند علی را رحمت نکند او به شما این اجازه را داد که با حاکم بگو مگو کنید او به شما چنین جرأت را داد.
• ابلیس کی گذاشت بندگی کنیم.
• این پوست فروشان با مغز، بر سر مِهر نیستند
• در دوران معاصر اولین بار محمد عبده کتاب (نهج البلاغه) را در مصر به چاپ رساند. و پس از او در میان ایرانیان و شیعیان رواج یافت.
• پیامبر در یونان نمی‌توانست برخیزد. فیلسوف نمی‌توانست پیامبر شود. پیامبر ذهن ساده‌ای می‌خواهد زمانی که ذهن با مفاهیم فلسفی شکل گرفته و صورت بندی شده دیگر نمی‌تواند وحی در آن وارد شود یک نوع سادگی لازم است.
• تزودوا رحمکم الله (نهج البلاغه)
• وقتی خلافت را از او غصب کردند گفت هنوز این میوه نارسیده است و این میوه ۲۵ سال بعد از آن برای او رسید.