خلیل بن غازی قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Hasaninasab جز added Category:مقالههای بدون اولویت using HotCat |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
* ملّا خلیل بن حاجی بابا قزوینی، معروف به زرکش. | * ملّا خلیل بن حاجی بابا قزوینی، معروف به زرکش. | ||
* آقا خلیل بن محمّد اشرف قاینی اصفهانی، (متوفای ۱۱۳۶ ق) ساکن قزوین. | * آقا خلیل بن محمّد اشرف قاینی اصفهانی، (متوفای ۱۱۳۶ ق) ساکن قزوین. | ||
* سید خلیل قزوینی، (زنده در ۱۲۳۹ ق) صاحب تفسیر سید خلیل.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۸.</ref> | * سید خلیل قزوینی، (زنده در ۱۲۳۹ ق) صاحب تفسیر سید خلیل.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۸.</ref> | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
=== نام و نسب === | === نام و نسب === | ||
خلیل بن غازی قزوینی، مکنّی به ابوحامد، معروف به «ملّا خلیلا» و «خلیلای قزوینی» و «ملّا خلیل قزوینی» و ملقّب به «بُرهان العُلَماء» است. نقش مهر او را «الْعِلْمُ خَلِیلُ الْمُؤْمِن» گزارش کرده و برخی نام وی را «خلیل اللَّه» نیز ذکر کرده‌اند.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۸.</ref> | خلیل بن غازی قزوینی، مکنّی به ابوحامد، معروف به «ملّا خلیلا» و «خلیلای قزوینی» و «ملّا خلیل قزوینی» و ملقّب به «بُرهان العُلَماء» است. نقش مهر او را «الْعِلْمُ خَلِیلُ الْمُؤْمِن» گزارش کرده و برخی نام وی را «خلیل اللَّه» نیز ذکر کرده‌اند.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۸.</ref> | ||
=== تولّد و وفات === | === تولّد و وفات === | ||
ملّا خلیل قزوینی در شهر [[قزوین]]، در سوم [[رمضان]] سال ۱۰۰۱ق زاده شد. او در سال ۱۰۸۹ ق، در سنّ ۸۸ سالگی در همانجا درگذشت.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۸.</ref> | ملّا خلیل قزوینی در شهر [[قزوین]]، در سوم [[رمضان]] سال ۱۰۰۱ق زاده شد. او در سال ۱۰۸۹ ق، در سنّ ۸۸ سالگی در همانجا درگذشت.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۸.</ref> | ||
=== خاندان === | === خاندان === | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
* مولی حاجی حسین یزدی. | * مولی حاجی حسین یزدی. | ||
* امیر ابوالحسن قائنی مشهدی{{سخ}} | * امیر ابوالحسن قائنی مشهدی{{سخ}} | ||
آنچه در مصادر، از اساتید ملّا خلیل یاد شده همین چهار عالم بودند و از دیگر اساتید وی در مصادر یادی نشده است. خصوصاً استادی که ملّا خلیل تحت تأثیر تعالیم وی بوده و طبق آن حتی با مجتهدان مخالفت می‌کرده، شناسایی نشده است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۹.</ref> | آنچه در مصادر، از اساتید ملّا خلیل یاد شده همین چهار عالم بودند و از دیگر اساتید وی در مصادر یادی نشده است. خصوصاً استادی که ملّا خلیل تحت تأثیر تعالیم وی بوده و طبق آن حتی با مجتهدان مخالفت می‌کرده، شناسایی نشده است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۹.</ref> | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
* مولی ابوالوفا بن محمّد یوسف مشهور به قاضی قزوینی. | * مولی ابوالوفا بن محمّد یوسف مشهور به قاضی قزوینی. | ||
* مولی محمّد صالح بن محمّد باقر روغنی قزوینی. | * مولی محمّد صالح بن محمّد باقر روغنی قزوینی. | ||
* مولی عاشور بن محمّد تبریزی، که کتاب خلّة المؤمنین را در سال ۱۰۶۳ق به نام ملّا خلیل، تألیف نموده است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۹و۱۰.</ref> | * مولی عاشور بن محمّد تبریزی، که کتاب خلّة المؤمنین را در سال ۱۰۶۳ق به نام ملّا خلیل، تألیف نموده است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۹و۱۰.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== تولیت اوقاف ری == | == تولیت اوقاف ری == | ||
ملّا خلیل در سنّ ۲۷ سالگی به سِمَت مدرّسی آستانه حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و تولیت [[وقف|اوقاف]] آن آستانه، از سوی همدرس خود خلیفه سلطان- که به وزارت [[شاه عباس صفوی|شاه عباس]] نائل شده بود- منصوب گردید. ولی پس از مدتی از آن سمت بر کنار گردیده و مولی [[نظام الدین قرشی ساوجی]] (حدود ۱۰۴۰ ق) به جای وی منصوب گردید. برخی از شرح حال نویسان، تحریم [[نماز جمعه]] از سوی ملّا خلیل را علت عزل او از تولیت دانسته‌اند.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۰.</ref> | ملّا خلیل در سنّ ۲۷ سالگی به سِمَت مدرّسی آستانه حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و تولیت [[وقف|اوقاف]] آن آستانه، از سوی همدرس خود خلیفه سلطان- که به وزارت [[شاه عباس صفوی|شاه عباس]] نائل شده بود- منصوب گردید. ولی پس از مدتی از آن سمت بر کنار گردیده و مولی [[نظام الدین قرشی ساوجی]] (حدود ۱۰۴۰ ق) به جای وی منصوب گردید. برخی از شرح حال نویسان، تحریم [[نماز جمعه]] از سوی ملّا خلیل را علت عزل او از تولیت دانسته‌اند.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۰.</ref> | ||
== سفرها == | == سفرها == | ||
=== مهاجرت به مکه === | === مهاجرت به مکه === | ||
ملّا خلیل پس از عزل از تولیت آستانه [[حضرت عبدالعظیم]](ع) راهی [[مکه مکرمه|مکه مکرّمه]] می‌شود ولی زندگیش در آنجا نیز متلاطم بوده است. در کتاب تذکره، مناظرات گوناگونی نقل شده که بین ملّا خلیل و عالمان [[شیعه]] و [[سنی]] در مسائل مختلف رخ داده است. [[شیخ حر عاملی|شیخ حرّ عاملی]] نقل می‌کند اولین بار که به مکه مشرف شده ملّا خلیل را ملاقات نموده که مشغول حاشیه نوشتن بر [[مجمع البیان]] بوده است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۱.</ref> | ملّا خلیل پس از عزل از تولیت آستانه [[حضرت عبدالعظیم]](ع) راهی [[مکه مکرمه|مکه مکرّمه]] می‌شود ولی زندگیش در آنجا نیز متلاطم بوده است. در کتاب تذکره، مناظرات گوناگونی نقل شده که بین ملّا خلیل و عالمان [[شیعه]] و [[سنی]] در مسائل مختلف رخ داده است. [[شیخ حر عاملی|شیخ حرّ عاملی]] نقل می‌کند اولین بار که به مکه مشرف شده ملّا خلیل را ملاقات نموده که مشغول حاشیه نوشتن بر [[مجمع البیان]] بوده است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۱.</ref> | ||
[[عبدالحی رضوی]] در کتاب [[حدیقة الشیعة]] هنگامی که درباره [[حج]] گزارش می‌دهد، می‌نویسد: ''حکام [[مکه]] هنگامی که [[عید قربان]] مصادف با روز [[جمعه]] می‌شده آن را حجّ اکبر اعلام می‌کردند و از این طریق، منافعی عائد آنها می‌شده است... او از پدرش نقل می‌کند که ملّا خلیل قزوینی به [[حج]] مشرف شده و این مشکل مطرح شد؛ او از آنان پیروی نکرده و زمانی که رؤسای آنان متوجه شدند، حکم به قتل او کردند. ملّا خلیل در تنوری مخفی شده و به نقطه‌ای از [[حجاز]] رفت و تا موسم آینده در آنجا باقی ماند. در وقت آمدن به موسم، در قیافه هیزم‌کش و خارکن در میان قافله به مکه درآمده، حج انجام داد و برگشت.''<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۲.</ref> | [[عبدالحی رضوی]] در کتاب [[حدیقة الشیعة]] هنگامی که درباره [[حج]] گزارش می‌دهد، می‌نویسد: ''حکام [[مکه]] هنگامی که [[عید قربان]] مصادف با روز [[جمعه]] می‌شده آن را حجّ اکبر اعلام می‌کردند و از این طریق، منافعی عائد آنها می‌شده است... او از پدرش نقل می‌کند که ملّا خلیل قزوینی به [[حج]] مشرف شده و این مشکل مطرح شد؛ او از آنان پیروی نکرده و زمانی که رؤسای آنان متوجه شدند، حکم به قتل او کردند. ملّا خلیل در تنوری مخفی شده و به نقطه‌ای از [[حجاز]] رفت و تا موسم آینده در آنجا باقی ماند. در وقت آمدن به موسم، در قیافه هیزم‌کش و خارکن در میان قافله به مکه درآمده، حج انجام داد و برگشت.''<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۲.</ref> | ||
=== بازگشت به قزوین === | === بازگشت به قزوین === | ||
ملّا خلیل پس از اقامت چند ساله در مکه به قزوین بازگشت و تا آخر عمر در این شهر مشغول تدریس و تصنیف بوده است. وی در آخر عمر نابینا می‌گردد. از آثار باقی مانده از ملّا خلیل در قزوین مدرسه‌ای در محلّه آخوند قزوین، معروف به [[مدرسه آخوند]] یا مدرسه خلیلا است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۲.</ref> | ملّا خلیل پس از اقامت چند ساله در مکه به قزوین بازگشت و تا آخر عمر در این شهر مشغول تدریس و تصنیف بوده است. وی در آخر عمر نابینا می‌گردد. از آثار باقی مانده از ملّا خلیل در قزوین مدرسه‌ای در محلّه آخوند قزوین، معروف به [[مدرسه آخوند]] یا مدرسه خلیلا است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۲.</ref> | ||
== مدفن == | == مدفن == | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
در جوار آرامگاه ملّا خلیل، سه فرزند وی: سلمان، احمد و ابوذر، نیز آرمیده‌اند. | در جوار آرامگاه ملّا خلیل، سه فرزند وی: سلمان، احمد و ابوذر، نیز آرمیده‌اند. | ||
این مدرسه در آن روزگار، محلّ حضور دانشمندانی همچون [[فیض کاشانی]]، شیخ حرّ عاملی، ملّا رفیعای واعظ، آقا رضی و دیگران بوده و هم اکنون در اختیار بنیاد ایرانشناسی استان قزوین، قرار دارد. در سال اخیر، این مدرسه و آرامگاه، تعمیر مختصری شده و پابرجاست.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۲و۱۳.</ref> | این مدرسه در آن روزگار، محلّ حضور دانشمندانی همچون [[فیض کاشانی]]، شیخ حرّ عاملی، ملّا رفیعای واعظ، آقا رضی و دیگران بوده و هم اکنون در اختیار بنیاد ایرانشناسی استان قزوین، قرار دارد. در سال اخیر، این مدرسه و آرامگاه، تعمیر مختصری شده و پابرجاست.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۲و۱۳.</ref> | ||
== در بیان معاصران == | == در بیان معاصران == | ||
معاصران ملّا خلیل، وی را ستوده‌اند و در شرح حال وی او را با القابی «''رأس و رئیس فقهاء امامیه و اسوه و قدوه علماء اثنا عشریه''» و «''فاضل عالم، حکیم متکلم محقّق مدقّق، [[فقیه]] محدّث، ثقة ثقة، جامع للفضائل ماهر معاصر''» و «''المولی الکبیر الجلیل مولانا خلیل بن الغازی القزوینی، فاضل عالم، متکلّم اصولی، جامع دقیق النظر قوی الفکر، من أجلّة مشاهیر علماء عصرنا و أکمل أکابر فضلاء دهرنا''» و مانند آن یاد کرده‌اند که نشانگر علوّ مقام علمی او و توجه‌اندیشمندان به آرا و اندیشه وی است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۴.</ref> | معاصران ملّا خلیل، وی را ستوده‌اند و در شرح حال وی او را با القابی «''رأس و رئیس فقهاء امامیه و اسوه و قدوه علماء اثنا عشریه''» و «''فاضل عالم، حکیم متکلم محقّق مدقّق، [[فقیه]] محدّث، ثقة ثقة، جامع للفضائل ماهر معاصر''» و «''المولی الکبیر الجلیل مولانا خلیل بن الغازی القزوینی، فاضل عالم، متکلّم اصولی، جامع دقیق النظر قوی الفکر، من أجلّة مشاهیر علماء عصرنا و أکمل أکابر فضلاء دهرنا''» و مانند آن یاد کرده‌اند که نشانگر علوّ مقام علمی او و توجه‌اندیشمندان به آرا و اندیشه وی است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۴.</ref> | ||
ولی قلی شاملو، ملا [[شمس الدین محمد شیرازی]]، شیخ حر عاملی، [[میرزا عبدالله افندی]]، میرزا [[محمد بن علی اردبیلی]]، [[علی اصغر قزوینی]]، [[شیخ عبدالله سماهیجی]] از معاصران ملا خلیل قزوینی هستند.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۲۱-۲۶.</ref> | ولی قلی شاملو، ملا [[شمس الدین محمد شیرازی]]، شیخ حر عاملی، [[میرزا عبدالله افندی]]، میرزا [[محمد بن علی اردبیلی]]، [[علی اصغر قزوینی]]، [[شیخ عبدالله سماهیجی]] از معاصران ملا خلیل قزوینی هستند.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۱-۲۶.</ref> | ||
== مناظره با عالمان == | == مناظره با عالمان == | ||
از جمله مناظرات ملّا خلیل با دانشمندان، مناظره‌ای است که با سید علی خان بن خلف مشعشعی حویزی انجام داده است. این مناظره را سید علیخان در باب سوم کتابش «''نکت البیان و أدب الأعیان''» نقل نموده و [[ملا واعظ خیابانی|خیابانی]] در [[وقایع الایام|وقایع الأیام]] ([[ماه محرم]]) به نقل از آن کتاب آورده است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۴.</ref> | از جمله مناظرات ملّا خلیل با دانشمندان، مناظره‌ای است که با سید علی خان بن خلف مشعشعی حویزی انجام داده است. این مناظره را سید علیخان در باب سوم کتابش «''نکت البیان و أدب الأعیان''» نقل نموده و [[ملا واعظ خیابانی|خیابانی]] در [[وقایع الایام|وقایع الأیام]] ([[ماه محرم]]) به نقل از آن کتاب آورده است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۴.</ref> | ||
== گرایش به اخباریگری == | == گرایش به اخباریگری == | ||
ملّا خلیل، خیلی در اخبار غوطه‌ور بود و اغلب صاحب تراجم، او را از علمای [[اخباری]] شمرده‌اند. او با [[اجتهاد]] مخالفت می‌ورزید، چنانچه در جای جای آثارش، به صراحت این عقیده را اظهار می‌دارد و برای اثبات آن، دست به دامن برخی از احادیث می‌شود. ولی اغلب شاگردان وی مانند [[آقا رضی قزوینی]] و شیخ محمّد کاظم طالقانی قزوینی و [[میر محمد معصوم قزوینی|میر محمّد معصوم قزوینی]]، از زمره مجتهدان و طرفداران اجتهاد بودند. | ملّا خلیل، خیلی در اخبار غوطه‌ور بود و اغلب صاحب تراجم، او را از علمای [[اخباری]] شمرده‌اند. او با [[اجتهاد]] مخالفت می‌ورزید، چنانچه در جای جای آثارش، به صراحت این عقیده را اظهار می‌دارد و برای اثبات آن، دست به دامن برخی از احادیث می‌شود. ولی اغلب شاگردان وی مانند [[آقا رضی قزوینی]] و شیخ محمّد کاظم طالقانی قزوینی و [[میر محمد معصوم قزوینی|میر محمّد معصوم قزوینی]]، از زمره مجتهدان و طرفداران اجتهاد بودند. | ||
اما اینکه در [[طبقات اعلام الشیعة|طبقات أعلام الشیعة]] در شرح حال ملّا خلیل عنوان شده که احتمالًا ملّا خلیل تظاهر به اخباریگری میکرد- و علّت آن هم مماشات با حاکمیت بود که با [[فلسفه]] و اجتهاد به شدّت مخالف بود- با توجّه به مطالبی که از معاصران ملّا خلیل نقل خواهد شد و همچنین با مطالعه آثار برجای مانده از وی، همچون صافی و شافی، هیچ وجهی ندارد و گویا این مطالب از افزده‌هایی است که بعد از مؤلّف به طبقات اضافه شده است. او تنها در دو شرح خود بر کافی، با بسیاری از نظریه بسیار مشهور فلسفی و حتّی با برخی از مسائل مسلّم تجربی، با تمسّک به مدلول دریافته از برخی احادیث، مخالفت کرده و به صاحبان آن به تندی سخن می‌گوید.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۶و۱۷.</ref> | اما اینکه در [[طبقات اعلام الشیعة|طبقات أعلام الشیعة]] در شرح حال ملّا خلیل عنوان شده که احتمالًا ملّا خلیل تظاهر به اخباریگری میکرد- و علّت آن هم مماشات با حاکمیت بود که با [[فلسفه]] و اجتهاد به شدّت مخالف بود- با توجّه به مطالبی که از معاصران ملّا خلیل نقل خواهد شد و همچنین با مطالعه آثار برجای مانده از وی، همچون صافی و شافی، هیچ وجهی ندارد و گویا این مطالب از افزده‌هایی است که بعد از مؤلّف به طبقات اضافه شده است. او تنها در دو شرح خود بر کافی، با بسیاری از نظریه بسیار مشهور فلسفی و حتّی با برخی از مسائل مسلّم تجربی، با تمسّک به مدلول دریافته از برخی احادیث، مخالفت کرده و به صاحبان آن به تندی سخن می‌گوید.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۶و۱۷.</ref> | ||
== تحریم نماز جمعه == | == تحریم نماز جمعه == | ||
ملّا خلیل با آنکه اخباری تند بود، ولی با اقامه نماز جمعه مخالفت میکرد و عقیده داشت که در عصر [[غیبت امام زمان|غیبت]]، نخواندنِ آن اولی است. او رساله‌ای مفصّل در تحریم نماز جمعه نگاشت که مورد نقد و ردّ معاصرین خود قرار گرفت. برادر وی محمّد باقر بن غازی و همچنین پسرش ملّا سلمان بن خلیل قزوینی نیز قائل به تحریم نماز جمعه در زمان غیبت بوده و رساله‌هایی در این زمینه نگاشته‌اند. | ملّا خلیل با آنکه اخباری تند بود، ولی با اقامه نماز جمعه مخالفت میکرد و عقیده داشت که در عصر [[غیبت امام زمان|غیبت]]، نخواندنِ آن اولی است. او رساله‌ای مفصّل در تحریم نماز جمعه نگاشت که مورد نقد و ردّ معاصرین خود قرار گرفت. برادر وی محمّد باقر بن غازی و همچنین پسرش ملّا سلمان بن خلیل قزوینی نیز قائل به تحریم نماز جمعه در زمان غیبت بوده و رساله‌هایی در این زمینه نگاشته‌اند. | ||
سماهیجی در رساله خود «''القامعة البدعة فی ترک صلاة الجمعة''» (فصل سوّم) به ردّ نظر ملّا خلیل و [[فاضل هندی]] درباره [[نماز جمعه]] پرداخته است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۱۸.</ref> | سماهیجی در رساله خود «''القامعة البدعة فی ترک صلاة الجمعة''» (فصل سوّم) به ردّ نظر ملّا خلیل و [[فاضل هندی]] درباره [[نماز جمعه]] پرداخته است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۸.</ref> | ||
== مخالفت با فلاسفه == | == مخالفت با فلاسفه == | ||
ملّا خلیل با فلاسفه مخالف بود که در دو شرح خود بر کافی در موارد متعدد بدان تصریح نموده است. وی همچنین با اجتهاد و اصول نیز مخالف بود و در موارد متعددی به خصوص در صافی و شافی به آن تصریح کرده و برای اثبات نظر خود به ظاهر برخی از احادیث متمسک شده و در برخی از موارد، نیز به تأویل احادیث پرداخته است.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۲۰و۲۱.</ref> | ملّا خلیل با فلاسفه مخالف بود که در دو شرح خود بر کافی در موارد متعدد بدان تصریح نموده است. وی همچنین با اجتهاد و اصول نیز مخالف بود و در موارد متعددی به خصوص در صافی و شافی به آن تصریح کرده و برای اثبات نظر خود به ظاهر برخی از احادیث متمسک شده و در برخی از موارد، نیز به تأویل احادیث پرداخته است.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۰و۲۱.</ref> | ||
==آثار علمی== | ==آثار علمی== | ||
| خط ۱۵۵: | خط ۱۵۵: | ||
* تعلیقة علی التوحید. | * تعلیقة علی التوحید. | ||
* حاشیة الکافی. | * حاشیة الکافی. | ||
* حاشیة الکافی.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۲۶-۳۵.</ref> | * حاشیة الکافی.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۶-۳۵.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
آراء مطرح شده در آثار ملّا خلیل موجب گشت تا آثار او مورد نقد و ایراد عالمان اندیشمند قرار گیرد و بر کتاب‌های وی ردّیه‌هایی نوشته شود.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۳۶.</ref> | آراء مطرح شده در آثار ملّا خلیل موجب گشت تا آثار او مورد نقد و ایراد عالمان اندیشمند قرار گیرد و بر کتاب‌های وی ردّیه‌هایی نوشته شود.<ref>قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۳۶.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۲۹
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | خلیل بن غازی قزوینی |
| لقب | بُرهان العُلَماء |
| تاریخ تولد | سوم رمضان ۱۰۰۱ ق، |
| تاریخ وفات | ۱۰۸۹ ق. |
| محل دفن | قزوین |
| شهر وفات | قزوین |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | میرداماد • شیخ بهایی • ملا حاج محمود رنانی • ملا حاجی حسین یزدی • امیر ابوالحسن قائنی مشهدی |
| شاگردان | ملا رفعیا • میر محمّد مؤمن بن محمّد زمان طالقانی • ملّا محمّدباقر بن غازی قزوینی (برادرش) • احمد بن خلیل قزوینی (فرزندش) و... |
| تألیفات | الشافی • صافی در شرح کافی |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | تولیت آستان عبدالعظیم، تأسیس مدرسه آخوند یا ملا خلیلا |
مُلا خَلیل بن غازی قَزوینی، از عالمان شیعه در قرن یازدهم قمری و اهل قزوین. از اساتید مشهور او می‌توان به میرداماد و شیخ بهایی اشاره کرد. او به اخباریان گرایش داشت و با فلسفه و اجتهاد مخالف بود. قزوینی دارای تألیفات متعددی است که از مشهورترین آنها دو شرح کتاب کافی به نام‌های الشافی و صافی در شرح کافی است.
اشتراک نام ملا خلیل
افزون بر مُلا خَلیل بن غازی قَزوینی، چند دانشمند دیگر به نام ملّا خلیل در قزوین بوده‌اند:
- ملّا خلیل بن محمّد زمان قزوینی،(نگارنده رساله اثبات حُدوث الإراده) در سال ۱۱۴۸ ق.
- ملّا خلیل بن حاجی بابا قزوینی، معروف به زرکش.
- آقا خلیل بن محمّد اشرف قاینی اصفهانی، (متوفای ۱۱۳۶ ق) ساکن قزوین.
- سید خلیل قزوینی، (زنده در ۱۲۳۹ ق) صاحب تفسیر سید خلیل.[۱]
زندگی‌نامه
نام و نسب
خلیل بن غازی قزوینی، مکنّی به ابوحامد، معروف به «ملّا خلیلا» و «خلیلای قزوینی» و «ملّا خلیل قزوینی» و ملقّب به «بُرهان العُلَماء» است. نقش مهر او را «الْعِلْمُ خَلِیلُ الْمُؤْمِن» گزارش کرده و برخی نام وی را «خلیل اللَّه» نیز ذکر کرده‌اند.[۲]
تولّد و وفات
ملّا خلیل قزوینی در شهر قزوین، در سوم رمضان سال ۱۰۰۱ق زاده شد. او در سال ۱۰۸۹ ق، در سنّ ۸۸ سالگی در همانجا درگذشت.[۳]
خاندان
افرادی از خاندان ملّا خلیل که تاکنون شناسایی شده‌اند عبارتند از:
- غازی قزوینی (پدر ملّا خلیل). درباره پدر ملّا خلیل در مصادر مطلبی ذکر نشده است.
- ملّا محمّد باقر بن غازی (برادر ملّا خلیل). او یکی از اعیان علمای زمان خود بود که در سی سالگی به سمت مُدرّسی آستانه عبدالعظیم حسنی منصوب شده و در قزوین نیز استاد مدرسه التفاتیه بود.
- جعفر بن غازی قزوینی (برادر دیگر ملّا خلیل)
- مولی سلمان بن ملّا خلیل قزوینی (پسر ملّا خلیل)
- احمد بن خلیل بن غازی قزوینی (پسر ملّا خلیل) که در زمان پدرش در سال ۱۰۸۳ ق، در گذشته است. او حاشیه‌ای بر حاشیه پدرش بر عدّة الاصول نگاشته است.
- ابوذر بن ملّا خلیل قزوینی (پسر ملّا خلیل) که در زمان پدرش در سال ۱۰۸۴ ق، در گذشته است.
- محمّد نصیر بن حاجی افضل بیک (برادر زاده ملّا خلیل قزوینی)، که نسخه‌ای از فروع کافی را (شامل کتاب صلاة و جهاد) از سال ۱۰۷۰ تا ۱۰۷۳ ق، استنساخ نموده است.
اساتید
- بهاءالدین محمّد عاملی معروف به شیخ بهایی (متوفای ۱۰۳۰ ق)
- میر محمّد باقر استرآبادی معروف به میر داماد (متوفای ۱۰۴۱ ق)،
- مولی حاج محمود رنانی،
- مولی حاجی حسین یزدی.
- امیر ابوالحسن قائنی مشهدی
آنچه در مصادر، از اساتید ملّا خلیل یاد شده همین چهار عالم بودند و از دیگر اساتید وی در مصادر یادی نشده است. خصوصاً استادی که ملّا خلیل تحت تأثیر تعالیم وی بوده و طبق آن حتی با مجتهدان مخالفت می‌کرده، شناسایی نشده است.[۴]
شاگردان
برخی از شاگردان وی عبارتند از:
- امیر محمّد مؤمن بن محمّد زمان طالقانی.
- ملّا محمّدباقر بن غازی قزوینی (برادرش).
- احمد بن خلیل قزوینی (فرزندش).
- ابوذر بن خلیل قزوینی (فرزندش).
- مولی سلمان بن خلیل قزوینی (فرزندش).
- حاج محمّد تقی دهخوارقانی.
- مولی محمّد باقر بن الحافظ کیجی بیک التبریزی.
- مولی علی أصغر ابن المولی محمّد یوسف قزوینی.
- مولی رفیع الدین محمّد بن فتح اللَّه واعظ قزوینی.
- مولی محمّد محسن بن نظام الدین قرشی ساوجی.
- مولی محمّد تقی بن حیدر علی زنجانی.
- مولی محمّد امین وقاری طبسی بن مولانا عبد الفتاح.
- مولی محمّد یوسف بن پهلوان صفر قزوینی.
- مولی مهدی بن حاج علی اصغر قزوینی.
- مولی محمّد مؤمن بن شاه قاسم سبزواری.
- مولی ابوالوفا بن محمّد یوسف مشهور به قاضی قزوینی.
- مولی محمّد صالح بن محمّد باقر روغنی قزوینی.
- مولی عاشور بن محمّد تبریزی، که کتاب خلّة المؤمنین را در سال ۱۰۶۳ق به نام ملّا خلیل، تألیف نموده است.[۵]
تولیت اوقاف ری
ملّا خلیل در سنّ ۲۷ سالگی به سِمَت مدرّسی آستانه حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و تولیت اوقاف آن آستانه، از سوی همدرس خود خلیفه سلطان- که به وزارت شاه عباس نائل شده بود- منصوب گردید. ولی پس از مدتی از آن سمت بر کنار گردیده و مولی نظام الدین قرشی ساوجی (حدود ۱۰۴۰ ق) به جای وی منصوب گردید. برخی از شرح حال نویسان، تحریم نماز جمعه از سوی ملّا خلیل را علت عزل او از تولیت دانسته‌اند.[۶]
سفرها
مهاجرت به مکه
ملّا خلیل پس از عزل از تولیت آستانه حضرت عبدالعظیم(ع) راهی مکه مکرّمه می‌شود ولی زندگیش در آنجا نیز متلاطم بوده است. در کتاب تذکره، مناظرات گوناگونی نقل شده که بین ملّا خلیل و عالمان شیعه و سنی در مسائل مختلف رخ داده است. شیخ حرّ عاملی نقل می‌کند اولین بار که به مکه مشرف شده ملّا خلیل را ملاقات نموده که مشغول حاشیه نوشتن بر مجمع البیان بوده است.[۷]
عبدالحی رضوی در کتاب حدیقة الشیعة هنگامی که درباره حج گزارش می‌دهد، می‌نویسد: حکام مکه هنگامی که عید قربان مصادف با روز جمعه می‌شده آن را حجّ اکبر اعلام می‌کردند و از این طریق، منافعی عائد آنها می‌شده است... او از پدرش نقل می‌کند که ملّا خلیل قزوینی به حج مشرف شده و این مشکل مطرح شد؛ او از آنان پیروی نکرده و زمانی که رؤسای آنان متوجه شدند، حکم به قتل او کردند. ملّا خلیل در تنوری مخفی شده و به نقطه‌ای از حجاز رفت و تا موسم آینده در آنجا باقی ماند. در وقت آمدن به موسم، در قیافه هیزم‌کش و خارکن در میان قافله به مکه درآمده، حج انجام داد و برگشت.[۸]
بازگشت به قزوین
ملّا خلیل پس از اقامت چند ساله در مکه به قزوین بازگشت و تا آخر عمر در این شهر مشغول تدریس و تصنیف بوده است. وی در آخر عمر نابینا می‌گردد. از آثار باقی مانده از ملّا خلیل در قزوین مدرسه‌ای در محلّه آخوند قزوین، معروف به مدرسه آخوند یا مدرسه خلیلا است.[۹]
مدفن
ملّا خلیل در سال ۱۰۸۹ق درگذشت و بنا به وصیت، در محل تدریس خود -مدرسه خلیلا- دفن گردید. در همین سال ملّا رفیعا -شاگرد ملّا خلیل- نیز وفات نمود. یکی از شاعران، ماده تاریخ وفات آنها را چنین سروده:
الگو:ب الگو:ب الگو:ب الگو:پایان شعر در جوار آرامگاه ملّا خلیل، سه فرزند وی: سلمان، احمد و ابوذر، نیز آرمیده‌اند.
این مدرسه در آن روزگار، محلّ حضور دانشمندانی همچون فیض کاشانی، شیخ حرّ عاملی، ملّا رفیعای واعظ، آقا رضی و دیگران بوده و هم اکنون در اختیار بنیاد ایرانشناسی استان قزوین، قرار دارد. در سال اخیر، این مدرسه و آرامگاه، تعمیر مختصری شده و پابرجاست.[۱۰]
در بیان معاصران
معاصران ملّا خلیل، وی را ستوده‌اند و در شرح حال وی او را با القابی «رأس و رئیس فقهاء امامیه و اسوه و قدوه علماء اثنا عشریه» و «فاضل عالم، حکیم متکلم محقّق مدقّق، فقیه محدّث، ثقة ثقة، جامع للفضائل ماهر معاصر» و «المولی الکبیر الجلیل مولانا خلیل بن الغازی القزوینی، فاضل عالم، متکلّم اصولی، جامع دقیق النظر قوی الفکر، من أجلّة مشاهیر علماء عصرنا و أکمل أکابر فضلاء دهرنا» و مانند آن یاد کرده‌اند که نشانگر علوّ مقام علمی او و توجه‌اندیشمندان به آرا و اندیشه وی است.[۱۱]
ولی قلی شاملو، ملا شمس الدین محمد شیرازی، شیخ حر عاملی، میرزا عبدالله افندی، میرزا محمد بن علی اردبیلی، علی اصغر قزوینی، شیخ عبدالله سماهیجی از معاصران ملا خلیل قزوینی هستند.[۱۲]
مناظره با عالمان
از جمله مناظرات ملّا خلیل با دانشمندان، مناظره‌ای است که با سید علی خان بن خلف مشعشعی حویزی انجام داده است. این مناظره را سید علیخان در باب سوم کتابش «نکت البیان و أدب الأعیان» نقل نموده و خیابانی در وقایع الأیام (ماه محرم) به نقل از آن کتاب آورده است.[۱۳]
گرایش به اخباریگری
ملّا خلیل، خیلی در اخبار غوطه‌ور بود و اغلب صاحب تراجم، او را از علمای اخباری شمرده‌اند. او با اجتهاد مخالفت می‌ورزید، چنانچه در جای جای آثارش، به صراحت این عقیده را اظهار می‌دارد و برای اثبات آن، دست به دامن برخی از احادیث می‌شود. ولی اغلب شاگردان وی مانند آقا رضی قزوینی و شیخ محمّد کاظم طالقانی قزوینی و میر محمّد معصوم قزوینی، از زمره مجتهدان و طرفداران اجتهاد بودند.
اما اینکه در طبقات أعلام الشیعة در شرح حال ملّا خلیل عنوان شده که احتمالًا ملّا خلیل تظاهر به اخباریگری میکرد- و علّت آن هم مماشات با حاکمیت بود که با فلسفه و اجتهاد به شدّت مخالف بود- با توجّه به مطالبی که از معاصران ملّا خلیل نقل خواهد شد و همچنین با مطالعه آثار برجای مانده از وی، همچون صافی و شافی، هیچ وجهی ندارد و گویا این مطالب از افزده‌هایی است که بعد از مؤلّف به طبقات اضافه شده است. او تنها در دو شرح خود بر کافی، با بسیاری از نظریه بسیار مشهور فلسفی و حتّی با برخی از مسائل مسلّم تجربی، با تمسّک به مدلول دریافته از برخی احادیث، مخالفت کرده و به صاحبان آن به تندی سخن می‌گوید.[۱۴]
تحریم نماز جمعه
ملّا خلیل با آنکه اخباری تند بود، ولی با اقامه نماز جمعه مخالفت میکرد و عقیده داشت که در عصر غیبت، نخواندنِ آن اولی است. او رساله‌ای مفصّل در تحریم نماز جمعه نگاشت که مورد نقد و ردّ معاصرین خود قرار گرفت. برادر وی محمّد باقر بن غازی و همچنین پسرش ملّا سلمان بن خلیل قزوینی نیز قائل به تحریم نماز جمعه در زمان غیبت بوده و رساله‌هایی در این زمینه نگاشته‌اند.
سماهیجی در رساله خود «القامعة البدعة فی ترک صلاة الجمعة» (فصل سوّم) به ردّ نظر ملّا خلیل و فاضل هندی درباره نماز جمعه پرداخته است.[۱۵]
مخالفت با فلاسفه
ملّا خلیل با فلاسفه مخالف بود که در دو شرح خود بر کافی در موارد متعدد بدان تصریح نموده است. وی همچنین با اجتهاد و اصول نیز مخالف بود و در موارد متعددی به خصوص در صافی و شافی به آن تصریح کرده و برای اثبات نظر خود به ظاهر برخی از احادیث متمسک شده و در برخی از موارد، نیز به تأویل احادیث پرداخته است.[۱۶]
آثار علمی
ملّا خلیل بخش زیادی از عمر خود را در تألیف و تصنیف کتاب گذرانیده است. او در موضوعات مختلفی همچون: ادبیات عرب، منطق، تفسیر، اصول فقه و حدیث، صاحب تألیفات است. مهمترین اثر او در شرح فارسی و عربی است که بر کافی نگاشته است. او ابتدا شرح عربی خود را نگاشته که «شافی» نام دارد و در اثنای نگارش، به دستور شاه عباس صفوی، به شرح فارسی پرداخته و مدّت بیست سال مشغول نگارش آن بوده است.
اوّلین گزارش تفصیلی از آثار ملّا خلیل را افندی در ریاض العلماء درج نموده است. آثار شناحته شده از ملّا خلیل عبارتند از:
- الشافی فی شرح الکافی (به عربی).
- صافی در شرح کافی به فارسی
- المجمل (الجمل) فی النحو.
- حاشیه شرح شمسیه.
- شرح(حاشیه) عدّة الاصول.
- حاشیة مجمع البیان.
- رسالة فیحرمة شرب التتن.
- رسالة فی صلاة الجمعة.
- رموز التفاسیر الواقعة فی الکافی و الروضة.
- الأسئلة الخلیلیة.
- تفسیر سورة الفاتحة.
- رسالة أقوال الأئمّة.
- رسالة فی الأمر بین الأمرین.
- شرح الصحیفة.
- فهرست الکافی.
- اجوبه مسائل محمّد مؤمن.
- رساله نجفیه(به فارسی).
- رساله قمّیه(به فارسی).
- تعلیقة علی التوحید.
- حاشیة الکافی.
- حاشیة الکافی.[۱۷]
آراء مطرح شده در آثار ملّا خلیل موجب گشت تا آثار او مورد نقد و ایراد عالمان اندیشمند قرار گیرد و بر کتاب‌های وی ردّیه‌هایی نوشته شود.[۱۸]
پانویس
منابع
- قزوینی، خلیل بن غازی، صافی در شرح کافی، قم، دارالحدیث، ۱۴۲۹ق.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۸.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۸.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۸.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۹.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۹و۱۰.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۰.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۱.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۲.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۲.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۲و۱۳.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۴.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۱-۲۶.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۴.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۶و۱۷.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۸.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۰و۲۱.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۲۶-۳۵.
- ↑ قزوینی، صافی در شرح کافی، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۳۶.