عزالدین آملی

از ویکی شیعه

عزّالدّین بن جعفر بن شمس‌الدّین آملی معروف به عزالدین آملی (درگذشته ۹۰۴ق) فقیه شیعی اهل مازندران در قرن دهم قمری. وی از هم‌درسان محقق کَرَکی و ابراهیم بن سلیمان قطیفی بود. وی شرح نهج البلاغه ابن میثم را ترجمه کرده است.

تحصیل

عزالدین، از معاصران و همدرسان محقق کَرَکی (درگذشت۹۴۰ق) و ابراهیم بن سلیمان قطیفی (د پس از ۹۴۵ق) بوده است و هر سه تن از شاگردان علی بن هلال جزایری بوده‌اند. آملی در سال ۹۰۴ق در ساری درگذشت و در همانجا مدفون شد.[۱]

تالیفات

از آثار عزالدین آملی از این کتاب‌ها یاد شده است:

  1. رساله حسنیه[۲]؛ در اصول دین و فروع عبادی آن به فارسی که آن را برای تاج‌الدین آقا حسن وزیر مازندران نوشته است.
  2. ترجمه شرح نهج‌البلاغه تألیف ابن میثم بحرینی (درگذشت۶۷۹ق) که آن را در ۹۴۴ق به پایان رسانیده است. نسخه‌هایی خطی از نیمه اول این کتاب در کتابخانه‌های آستان قدس رضوی و سپهسالار (سابق) موجود است. عبدالحسین امینی از آن به شرح فارسی بر نهج البلاغه یاد کرده است.[۳]
  3. شرح یک رباعی از شهاب‌الدین عمر سهروردی که چاپ شده است.
  4. لمعه در نکاح دائم و متعه به فارسی که در ۴ باب تألیف شده و نسخه‌هایی خطی از آن در کتابخانه مرکزی و ملی ملک موجود است. ملامیر قاری گیلانی آن را به عربی ترجمه کرده و در کتاب زبدة الحقایق که در سال ۱۰۰۰ق نوشته، گنجانیده است.

پانویس

  1. مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۱، ص۶۴.
  2. مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۱، ص۶۴.
  3. امینی، الغدیر، ج۴، ص۲۶۰: مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۱، ص۶۴.

یادداشت

منابع

  • آستان قدس، فهرست، ج۱، ص۲۵.
  • آقابزرگ، الذریعه، ج۱، ص۲۲۲-۲۲۳، ج۴، ص۲۱۳، ج۷، ص۲۰، ج۹، ص۴۷۸، ج۱۲، ص۲۵، ج۱۴، ص۱۳۵، ج۱۸، ص۳۵۳.
  • افندی اصفهانی، عبداللـه، ریاض العلماء به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق، ج۳، ص ۳۱۲.
  • سپهسالار، خطی، ج۲، ص۵۷.
  • کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، بیروت، ج۶، ص۲۷۹.
  • مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، انتشارات خیام،‌ چاپ سوم، ۱۳۶۹ش.
  • امینی، عبدالحسین، الغدیر، مرکز الغدیر، قم، ۱۴۱۶ق.

پیوند به بیرون