مدرسه جوادیه (هند)
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| بنيانگذار | سید محمدسجاد حسینی بنارسی |
| تأسیس | ۱۹۲۸م |
| کاربری | حوزه علمیه |
| مکان | بَنارَس هند؛ ایالت اوتار پَرادِش |
| نام‌های دیگر | جامع العلوم جوادیه • جامعه جوادیه |
| مشخصات | |
| وضعیت | فعال |
| امکانات | کتابخانه |
مدرسه جوادیه یا جامعُ العُلومِ جوادیه، مدرسه‌ای علمیه در شهر بَنارَس هند.[۱] سید محمدسجاد حسینی بَنارَسی (متوفای ۱۳۴۷ق) در سال ۱۹۲۸م یک مرکز علوم دینی را به‌یاد پدرش سید علی‌جواد بنارسی در شهر بنارس در ایالت اتراپَرادِش بنا نهاد و نام آن را جوادیه گذارد. او از همان ابتدا قصد داشت مرکزی با عنوان جامع علوم جوادیه، پایه‌گذاری کند و غیر از آموزش مسائل دینی، زبان انگلیسی و دیگر متون هم آموزش داده شود[۲] تا طلاب از رفتن به لکنهو بی‌نیاز باشند.[۳]
مدرسه جوادیه که در محله پَرهَلادگَهات بَنارَس قراردارد، در زمان مدیریت سید ظفرالحسن رضوی (درگذشت: ۱۴۰۳ق) مجتهد شیعه، به اوج رسید؛ او با سفر به مناطق مختلف و ترغیب مردم به کمک مالی، آن را رونق بخشید.[۴] سید ظفرالحسن، نخستین مدیر جامع العلوم جوادیه بود؛ او پس از تحصیل در حوزه علمیه نجف، در سال ۱۹۴۰م به هند بازگشت و مدیریت این حوزه را بیش از چهل سال بر عهده داشت و تا آخر عمر، درس خارج تدریس می‌کرد.[۵] بستگان او به ظَفَرُالْمِلّة شهرت دارند و فرزند بزرگش سید شمیم‌الحسن رضوی (متولد ۱۳۵۶ق) مدیر این مرکز است.[۶] در مدرسه جوادیه، مجله‌ای اختصاصی با عنوان «جواد» منتشر می‌شد که ماهنامه بود.[۷]
طلبه‌ها در مدرسه جوادیه در سه سال، مرحله ابتدایی علوم دینی را می‌گذرانند و پس از آن، وارد مرحله عالی می‌شوند که چهار سال به‌طول می‌انجامد و پس از اتمام دوره، مدرک «نَجمُ الاَفاضل» را می‌گیرند. در مرحله بعدی که جامع نام دارد و چهار سال است، بالاترین مدرک علمی حوزه جوادیه یعنی «فَخرُ الاَفاضل» را دریافت می‌کنند.[۸]
جامعه جوادیه، کتابخانه‌ای دارد که مجموعه‌ای از کتاب‌های خطی و چاپی به زبان اردو، فارسی و عربی در آن وجود دارد[۹] و کتاب «فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه جوادیه بنارس هند» به‌همت سید جعفر حسینی اشکوری در سال ۱۳۸۶ش چاپ شده و مشتمل بر ۱۵۷ نسخه خطی در حدود ۲۵۰ عنوان است.[۱۰]
کتاب «تاریخ مدرسه جوادیه» در سال ۱۴۰۱ش در هند رونمایی شد. این کتاب تاریخ این مدرسه از ابتدا تا عصر حاضر (قرن ۱۵ق) بررسی کرده و زندگانی استادان آن را روایت می‌کند.[۱۱]
پانویس
- ↑ «حوزه علمیه جوادیه»، سایت علمای هند.
- ↑ صدرالافاضل، مطلع الانوار، ۱۳۷۴ش، ص۷۴۵.
- ↑ محمدی، «جریان‌شناسی علمی و دینی در هند»، ص۱۵۲.
- ↑ رضایی، حضور علمی شیعیان در جهان، ۱۳۹۷ش، ص۱۳۲.
- ↑ محمدی، «جریان‌شناسی علمی و دینی در هند»، ص۱۴۹؛ جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۴؛ «زیارة إلی الجامعة الجوادیة للعلوم الإسلامیة بنارس – الهند»، ص۳۳۴.
- ↑ جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۴؛ «زیارة إلی الجامعة الجوادیة للعلوم الإسلامیة بنارس – الهند»، ص۳۳۴.
- ↑ «زیارة إلی الجامعة الجوادیة للعلوم الإسلامیة بنارس – الهند»، ص۳۳۸.
- ↑ «زیارة إلی الجامعة الجوادیة للعلوم الإسلامیة بنارس – الهند»، ص۳۲۷.
- ↑ «زیارة إلی الجامعة الجوادیة للعلوم الإسلامیة بنارس – الهند»، ص۳۳۰.
- ↑ حسینی اشکوری، شش مقاله هندی، ۱۳۹۲ش، ص۲۰.
- ↑ «تاریخ جامعه جوادیه» در هند رونمایی شد»، خبرگزاری ایکنا.
منابع
- «حوزه علمیه جوادیه»، سایت علمای هند، ، تاریخ بازدید: ۱۵ آذر ۱۴۰۲ش.
- جعفری محمدی، غلام‌جابر، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، قم، امام علی بن ابی‌طالب(ع)، ۱۳۹۷ش.
- «تاریخ جامعه جوادیه» در هند رونمایی شد، خبرگزاری ایکنا، تاریخ انتشار خبر: ۴ خرداد ۱۴۰۱ش.
- حسینی اشکوری، صادق، شش مقاله هندی، قم، مجمع ذخائر اسلامی، ۱۳۹۲ش.
- رضایی، حسن، حضور علمی شیعیان در جهان، قم، امام علی بن ابی‌طالب(ع)، ۱۳۹۷ش.
- «زیارة إلی الجامعة الجوادیة للعلوم الإسلامیة بنارس - الهند»، مجله :الموسم، السنة ۱۴۰۹ - العدد ۵.
- صدرالافاضل، مرتضی حسین، مطلع الانوار، ترجمه: محمد هاشم، مشهد، آستان قدس رضوی. بنياد پژوهش‌های اسلامى، ۱۳۷۴ش.
- محمدی، محسن، «جریان‌شناسی علمی و دینی در هند؛ علما و اندیشمندان شیعه در منطقه»، دوفصلنامه جریان‌شناسی دینی - معرفتی در عرصه بین‌الملل، شماره ۷، بهار ۱۳۹۴ش.