قیام صاحب زنج: تفاوت میان نسخه‌ها
←پانزده سال حکومت
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
== پانزده سال حکومت == | == پانزده سال حکومت == | ||
قیام زنگیان در [[سال ۲۵۵ق]] آغاز شد، آنان در [[سال ۲۵۷ هجری قمری|سال ۲۵۷ق]] [[بصره|شهر بصره]] را تصرف کردند و آن‌را مرکز قیام خود قرار دادند.<ref>جعفریان، از طلوع طاهریان تا غروب خوارزمشاهیان، ۱۳۷۹ش، ص۵۹.</ref> صاحب زنج ده شهر در اطراف بصره ساخت.<ref>ابن‌العمرانی، الإنباء فی تاریخ الخلفاء، ۲۰۰۱م، ج۱، ص۱۳۷.</ref> زنگیان در سال ۲۶۱ق [[اهواز]] را تصرف کردند<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۱، ص۳۲.</ref> و اهل [[آبادان]] نیز تسلیم آنان شدند.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۹، ص۴۷۲.</ref> در سال‌های ابتدایی قیام صاحب زنج، [[خلیفه عباسی]] با قیام‌ها و شورش‌های مختلف دیگری نیز مواجه شده بود و این موجب شد که حکومت توانایی سرکوب قیام صاحب زنج را نداشته باشد.<ref>علی‌بیگی، «صاحب الزنج؛ چالشی دیگر در برابر دستگاه خلافت عباسی»، ص۸۵.</ref> | قیام زنگیان در [[سال ۲۵۵هجری قمری|سال ۲۵۵ق]] آغاز شد، آنان در [[سال ۲۵۷ هجری قمری|سال ۲۵۷ق]] [[بصره|شهر بصره]] را تصرف کردند و آن‌را مرکز قیام خود قرار دادند.<ref>جعفریان، از طلوع طاهریان تا غروب خوارزمشاهیان، ۱۳۷۹ش، ص۵۹.</ref> صاحب زنج ده شهر در اطراف بصره ساخت.<ref>ابن‌العمرانی، الإنباء فی تاریخ الخلفاء، ۲۰۰۱م، ج۱، ص۱۳۷.</ref> زنگیان در سال ۲۶۱ق [[اهواز]] را تصرف کردند<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱۱، ص۳۲.</ref> و اهل [[آبادان]] نیز تسلیم آنان شدند.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۹، ص۴۷۲.</ref> در سال‌های ابتدایی قیام صاحب زنج، [[خلیفه عباسی]] با قیام‌ها و شورش‌های مختلف دیگری نیز مواجه شده بود و این موجب شد که حکومت توانایی سرکوب قیام صاحب زنج را نداشته باشد.<ref>علی‌بیگی، «صاحب الزنج؛ چالشی دیگر در برابر دستگاه خلافت عباسی»، ص۸۵.</ref> | ||
در مورد کشته‌شدگان دو طرف در این قیام، آمارهایی ذکر شده<ref name=":2">مقدیش، نزهة الأنظار، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۲۶۰.</ref> و برخی منابع، کشته‌شدگان را دو میلیون و پانصد هزار نفر دانسته‌اند.<ref>ابن‌الطقطقی، الفخری، ۱۴۱۸ق، ص۲۴۶.</ref> محققان در درست بودن این آمار تردید کرده‌اند.<ref>زرین کوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، ۱۳۶۸ش، ص۴۷۶.</ref> | در مورد کشته‌شدگان دو طرف در این قیام، آمارهایی ذکر شده<ref name=":2">مقدیش، نزهة الأنظار، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۲۶۰.</ref> و برخی منابع، کشته‌شدگان را دو میلیون و پانصد هزار نفر دانسته‌اند.<ref>ابن‌الطقطقی، الفخری، ۱۴۱۸ق، ص۲۴۶.</ref> محققان در درست بودن این آمار تردید کرده‌اند.<ref>زرین کوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، ۱۳۶۸ش، ص۴۷۶.</ref> | ||