جنة الخلد: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جَنَّةَُ الخُلد''' تعبیری [[قرآن|قرآنی]] به معنای بهشت جاویدان.<ref>اسحاق‌نیا تربتی، «جنة الخلد»، ج۱۰، ص۶۴.</ref> «خلد» در لغت به معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا شده است.<ref>حسینی زبیدی، تاج | '''جَنَّةَُ الخُلد''' تعبیری [[قرآن|قرآنی]] به معنای بهشت جاویدان.<ref>اسحاق‌نیا تربتی، «جنة الخلد»، ج۱۰، ص۶۴.</ref> «خلد» در لغت به معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا شده است.<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۴۳۷.</ref> | ||
در آیه ۱۵ [[سوره فرقان]]، از بهشت جاویدان (جنة الخلد) نام برده شده و آن‌را به پرهیزگاران و [[تقوا|اهل تقوا]] وعده داده است.<ref>سوره فرقان، آیه ۱۵.</ref> در آیه بعدی<ref>سوره فرقان، آیه۱۶.</ref> اشاره شده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.</ref> | در آیه ۱۵ [[سوره فرقان]]، از بهشت جاویدان (جنة الخلد) نام برده شده و آن‌را به پرهیزگاران و [[تقوا|اهل تقوا]] وعده داده است.<ref>سوره فرقان، آیه ۱۵.</ref> در آیه بعدی<ref>سوره فرقان، آیه۱۶.</ref> اشاره شده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.</ref> | ||
برخی [[مفسران]] معتقدند اضافه شدن کلمه «جنت» به کلمه «خلد» دلالت بر این دارد که این بهشت جاودانه بوده و نابود نخواهد شد.<ref>طباطبائی، | برخی [[مفسران]] معتقدند اضافه شدن کلمه «جنت» به کلمه «خلد» دلالت بر این دارد که این بهشت جاودانه بوده و نابود نخواهد شد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۱۸۹.</ref> | ||
در روایات نیز از تعبیر جنة الخلد استفاده شده است. [[پیامبر اسلام]] به افرادی که دوست دارند حیات و مرگی به مانند حیات و مرگ او را داشته باشند و در بهشت جاودانه‌ای (جنة الخلد) که پروردگار به پیامبرش وعده داده، ساکن شوند، [[تولی]] به [[علی(ع)]] و فرزندانش را سفارش کرده است.<ref>ابن طاووس، | در روایات نیز از تعبیر جنة الخلد استفاده شده است. [[پیامبر اسلام]] به افرادی که دوست دارند حیات و مرگی به مانند حیات و مرگ او را داشته باشند و در بهشت جاودانه‌ای (جنة الخلد) که پروردگار به پیامبرش وعده داده، ساکن شوند، [[تولی]] به [[علی(ع)]] و فرزندانش را سفارش کرده است.<ref>ابن طاووس، الطرائف، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۱۸.</ref> | ||
براساس روایتی از کتاب [[امالی الصدوق (کتاب)|أمالی]] [[شیخ صدوق]] در این بهشت صدهزار شهر از نور وجود دارد.<ref>شیخ صدوق، الأمالی، ۱۴۰۰ق، ص۵۲.</ref> شیخ صدوق از پیامبر اسلام نقل می‌کند که هرکه هجده روز از [[رجب المرجب|ماه رجب]] را روزه بگیرد در بهشت جاودان در کنار [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] خواهد بود.<ref>شیخ صدوق، ثواب | براساس روایتی از کتاب [[امالی الصدوق (کتاب)|أمالی]] [[شیخ صدوق]] در این بهشت صدهزار شهر از نور وجود دارد.<ref>شیخ صدوق، الأمالی، ۱۴۰۰ق، ص۵۲.</ref> شیخ صدوق از پیامبر اسلام نقل می‌کند که هرکه هجده روز از [[رجب المرجب|ماه رجب]] را روزه بگیرد در بهشت جاودان در کنار [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] خواهد بود.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۶.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۲۶
جَنَّةَُ الخُلد تعبیری قرآنی به معنای بهشت جاویدان.[۱] «خلد» در لغت به معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا شده است.[۲]
در آیه ۱۵ سوره فرقان، از بهشت جاویدان (جنة الخلد) نام برده شده و آن‌را به پرهیزگاران و اهل تقوا وعده داده است.[۳] در آیه بعدی[۴] اشاره شده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.[۵]
برخی مفسران معتقدند اضافه شدن کلمه «جنت» به کلمه «خلد» دلالت بر این دارد که این بهشت جاودانه بوده و نابود نخواهد شد.[۶]
در روایات نیز از تعبیر جنة الخلد استفاده شده است. پیامبر اسلام به افرادی که دوست دارند حیات و مرگی به مانند حیات و مرگ او را داشته باشند و در بهشت جاودانه‌ای (جنة الخلد) که پروردگار به پیامبرش وعده داده، ساکن شوند، تولی به علی(ع) و فرزندانش را سفارش کرده است.[۷]
براساس روایتی از کتاب أمالی شیخ صدوق در این بهشت صدهزار شهر از نور وجود دارد.[۸] شیخ صدوق از پیامبر اسلام نقل می‌کند که هرکه هجده روز از ماه رجب را روزه بگیرد در بهشت جاودان در کنار ابراهیم(ع) خواهد بود.[۹]
پانویس
الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود
منابع
- ابن طاووس، علی بن موسی، الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف، محقق و مصحح: علی عاشور، قم، نشر خیام، چاپ اول، ۱۴۰۰ق.
- اسحاق‌نیا تربتی، رضا، «جنة الخلد»، دایره المعارف قران کریم، قم، بوستان کتاب، ۱۳۹۱ش.
- حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق و مصحح: على هلالى، علی سيرى، بیروت، دارالفكر، ۱۴۱۴ق.
- شیخ صدوق، الامالی، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق.
- شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دارالشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.
- طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- ↑ اسحاق‌نیا تربتی، «جنة الخلد»، ج۱۰، ص۶۴.
- ↑ حسینی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۴۳۷.
- ↑ سوره فرقان، آیه ۱۵.
- ↑ سوره فرقان، آیه۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.
- ↑ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۱۸۹.
- ↑ ابن طاووس، الطرائف، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۱۸.
- ↑ شیخ صدوق، الأمالی، ۱۴۰۰ق، ص۵۲.
- ↑ شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۶.