ویکی شیعه:Featured articles/2024/31
دفاع از مظلوم از امور عقلی و فطری است که در قرآن و روایات اسلامی بر آن تأکید شده و فقیهان آن را واجب می‌دانند. از پیامبر اسلام(ص) نقل شده اگر کسی ندای طلب یاریِ مظلومی را بشنود و به او پاسخ ندهد، مسلمان نیست. برخی گفته‌اند روایاتِ دفاع از مظلوم در حد تَواتُرند. در روایات اسلامی، پاداش دفاع از مظلوم، هم‌نشینی با پیامبر(ص) و کفاره گناهان بزرگ شناخته شده و در مقابل، عدم یاری مظلوم را باعث خروج از اسلام و هلاکت دانسته‌اند؛ چنانچه از امام حسین(ع) قبل از وقوع واقعه کربلا نقل شده که به عُبیدالله بن حُر جُعْفی فرمود: «عدم اجابت استغاثه امامی که مظلوم واقع شده و یاری نکردن او، باعث هلاکت انسان توسط خدا خواهد شد.» حضور پیامبر اسلام(ص) در پیمان حِلْفُ الفُضُول و اینکه امام علی(ع) قبول حکومت را به دفع ظلم و گرفتن حق منوط کرد، از مصادیق دفاع از مظلوم دانسته شده است. فقیهان دفاع از مظلوم را محدود به مذهب و مرز جغرافیای خاصی نمی‌دانند؛ به‌همین‌دلیل برخی از آنان، دفاع از مردم فلسطین را واجب می‌دانند. در اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بر «حمایت بی‌دریغ از مستضعفان جهان» تأکید شده است. مرتضی مطهری و سید محمد بهشتی از عالمان شیعه می‌گویند در اسلام، ستم‌پذیری به همان اندازه ستمگری ناپسند است. در نهج‌البلاغه از امام علی(ع) نقل شده افراد ناتوان نمی‌توانند ستم را از خود دور کنند و حق جز با کوشش به دست نمی‌آید.
دیگر مقالات منتخب: الیقین باختصاص مولانا علی بامرة المؤمنین (کتاب) – سپاه صحابه – قیام امام مهدی(عج)