ویکی شیعه:Featured articles/2023/22
حَدیث مُباهِته حدیثی از پیامبر(ص) است که برخی از فقها با استناد به آن تهمت‌زدن به بدعت‌کنندگان در دین را با وجود مصلحت جایز دانسته‌اند. گفته شده تا قبل از شیخ انصاری هیچ فقیهی تهمت‌زدن به اهل بدعت را از این روایت برداشت نکرده است؛ با این حال اکثر فقیهان، این برداشت را ناصحیح دانسته و حدیث را به «قانع‌کردن اهل بدعت با استدلال‌های محکم» معنا کرده‌اند. به گفته سید موسی شبیری زنجانی روایت مباهته مخالف سیره ائمه(ع) و امور مسلّم شرعی است و به همین دلیل این روایت را یا باید تأویل کرد و یا مردود دانست. عنوان فقهی مباهته از این حدیث گرفته شده و در بخش‌های مختلفی از کتاب‌های فقهی مانند حدّ قَذْف (مجازاتِ نسبت‌‌دادن زنا یا لواط به دیگران)، موارد جواز غیبت‌کردن و کسب‌های حرام از آن بحث شده است. استفاده از روش‌هایی مانند تهمت‌زدن برای مقابله با بدعت‌گزاران، از مباحث چالشی این روایت دانسته شده است.
دیگر مقالات منتخب: دعای بیست و هفتم صحیفه سجادیه – جنگ موته – دعای افتتاح