عزالدین آبی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| لقب | فاضل آوی |
| تاریخ وفات | (زنده در ۶۷۲ق) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | محقق حلی |
| تألیفات | کشف الرّموز |
عزّالدین حسن یوسفی (زنده در ۶۷۲ق) فرزند ابوطالب، معروف به فاضل آوی (منسوب به آوه در عربی: آبه و آبی) و کنیه ابن الزبیب، فقیه و امامی قرن ۷ق بود. او از شاگردان محقق حلی بود. اثر مشهور آوی در فقه، کشف الرموز در شرح مختصر النافع استادش محقق حلی است.
اطلاعات علمی
عزالدین آوی از شاگردان محقق حِلی بوده و با او در بسیاری از مسائل، اختلاف و مباحثات داشته است. تاریخ وفات او معلوم نیست. تنها همین دانسته است که در ۶۷۲ق/۱۲۷۳م. زنده بود.[۱]
او در برخی از مباحث فقه، فتاوای خاص دارد، او اقامه نماز جمعه را در عصر غیبت، حرام شمرده و نیز بهره زوجه(همسر) را از میراث زوج(شوهر)، حتی در صورت داشتن فرزند از میت(متوفی)، شامل زمین نمی‌دانست. فتوای اخیر تا آن دوران خلاف نظر مشهور بود، ولی پس از آوی، رأی چندی از فقها در این مورد بر همان قرار گرفت. او همچنین بیش از چهار همسر ـ چه موقت و چه دائم ـ را برای مرد حرام شمرده است.[۲]
اثر مشهور آوی در فقه، کشف الرموز در شرح مختصر نافع، اثر استادش محقق حلی است. این شرح، پس از شرحی که خود محقق حلی بر کتاب خویش نگاشت، نخستین شرح بر این اثر در فقه شیعه است. وی در سال ۶۷۲ق از تألیف این کتاب فراغت یافت.[۳]
پانویس
یادداشت
منابع
- آقابزرگ، الذریعه، ج۱۸.
- آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه (القرن السّابع)، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۹۷۲م.
- افندی اصفهانی، عبدالله، ریاض العلماء، به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق.
- امین، محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۹۸۳م.
- قمی، عباس، سفینه البحار، بیروت، دارالمرتضی.
- قمی، عباس، فوائد الرضویه.
- قمی، عباس، الکنی و الالقاب، قم، ۱۳۹۷ق.
- قمی، عباس، هدیه الأحباب، نجف، ۱۳۴۹ق.
- کاظمی، اسدالله بن اسماعیل، مقابس الأنوار فی احکام النّبی المختار، تبریز، ۱۳۲۲ق.
- مدرس، محمدعلی، ریحانة‌الأدب، تبریز، ۱۳۴۶ش.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دایرة المعارف بزرگ اسلامی
- شعائر؛ فاضل آوی
- آفتاب؛ فاضل آوی