ویکی شیعه:Featured articles/2025/17
کفر در مقابل اسلام و بهمعنای انکار خدا، یگانگی او، رسالت پیامبر(ص) یا انکار یکی از ضروریات دین است. به کسی که یکی از این امور را انکار کند، کافر میگویند. در فقه اسلامی، احکام خاصی در خصوص کافر بیان شده است. ازجملهٔ آنها این است که بدن کافر طاهر نیست؛ همچنین ازدواج مسلمان با کافر جایز نیست. بهفتوای فقیهان شیعه، تکفیر اهلقبله جایز نیست. آنان اهلقبله را پیروان سایر فرقههای اسلامی میدانند که هیچیک از ضروریات دین را انکار نمیکنند؛ به همین دلیل از نظر فقیهان شیعه، فرقهها و گروههایی مانند خوارج، ناصبیها و غالیان که برخی از ضروریات دین را انکار میکنند، محکوم به کفرند. در روایاتی که از امامان شیعه نقل شده، انجامدهندهٔ برخی گناهان، مثل رشوه، ریا و ترک نماز کافر محسوب میشوند. میگویند مراد از کفر در این روایات، کفرِ عملی است و منظور از آن عصیانگری نسبت به دستورهای خداست. فقیهان میگویند انجامدهندهٔ چنین گناهانی، تنها، کافر عملی است و احکام فقهیِ کافر، مثل نجسبودن و جایزنبودن ازدواج با او، بر او بار نمیشود.
دیگر مقالات منتخب: تفسیر قرآن – علم رجال – دعای ندبه