ویکی شیعه:Featured articles/2023/8
حسین بن علی بن ابی‌طالب (ع) (۴ق-۶۱ق) امام سوم شیعیان است. او که در بین شیعیان امام حسین (ع)، اباعبدالله و سیدالشهداء نیز خوانده می‌شود، در واقعه عاشورا به شهادت رسید. امام حسین (ع) فرزند دوم امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و نوه حضرت محمد(ص) است و پس از برادرش امام حسن(ع) حدود یازده سال امامت شیعیان را بر عهده داشت. بنابر گزارش‌های تاریخی شیعه و اهل سنت، پیامبر اسلام (ص) هنگام تولد او از شهادتش خبر داد و نام «حسین» را برای او برگزید. رسول خدا (ص)، حَسَنَین (امام حسن و امام حسین) را بسیار دوست می‌داشت و همه را به دوست داشتن آن دو سفارش می‌کرد. امام حسین (ع) از اصحاب کِساء و از حاضران در ماجرای مُباهله و یکی از اهل بیت پیامبر است که آیه تطهیر دربارهٔ آنان نازل شده‌است. روایت‌های متعددی از حضرت محمد (ص) در فضیلت امام حسین (ع) نقل شده‌است؛ از جمله آنکه «حسن و حسین سرور جوانان بهشت‌اند» و «حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است». از زندگی سومین امام شیعیان در مدت سه دهه پس از وفات پیامبر (ص)، گزارش‌های اندکی وجود دارد. او در دوره خلافت امام علی(ع) در کنار پدر بود و در جنگ‌های آن دوره شرکت داشت. در زمان امامت امام حسن (ع) پیرو و پشتیبان او بود و اقدام به صلح با معاویه را تأیید کرد. پس از شهادت وی نیز تا زمانی که معاویه زنده بود، به پیمان برادرش وفادار ماند و در پاسخ به نامه برخی از شیعیان کوفه که برای پذیرش رهبری او و قیام در برابر بنی‌امیه اعلام آمادگی کردند، آنان را به صبر تا زمان مرگ معاویه فراخواند …
دیگر مقالات منتخب: آزادسازی خرمشهر – حجاج بن یوسف ثقفی – سوره عصر