آیه ۴۳ سوره اعراف

از ویکی شیعه
آیه ۴۳ سوره اعراف
مشخصات آیه
جزء۸
اطلاعات محتوایی
دربارهخداوند کینه و حسد را از اهل بهشت خارج کرده است.
بهشتیان خداوند را شکر می‌کنند که راه رسیدن به بهشت را به آن‌ها نشان داده است


آیه ۴۳ سوره اعراف بیانی است که خداوند حسادت، کینه و دشمنی را از قلب‌های اهل بهشت خارج کرده است. با اینکه برخی بهشتیان درجات بالاتری نسبت به برخی دیگر دارند اما هیچ حسادت و دشمنی میان آنها وجود ندارد.

بخشی از آیه ۴۳ اعراف رضایت و خشنودی کامل اهل بهشت را بیان می‌‏کند. بهشتیان خداوند را شکر می‌کنند که راه رسیدن به بهشت را به آن‌ها نشان داد. اهل بهشت همچنین می‌گویند «و اگر خدا ما را رهبری نمی‌کرد ما خود هدایت نمی‌یافتیم» این تعبیر اشاره به این دانسته شده که هدایت اختصاص به خداوند دارد و اگر هدایت الهی نباشد انسان به بهشت نمی‌رسد.

در بخش انتهایی آیه ۴۳ اعراف آمده: «این همان بهشتی است که آن را به آنچه انجام می‌دادید میراث یافته‌اید». پیرامون کلمه ارث در این آیه گفته شده همان‌گونه که ارثیه برای اهلش است، بهشت نیز حق افرادی است که عمل کرده‌اند. بنابر این ثواب حق است و تَفَضُّل نیست.

﴿وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ۝٤٣ [اعراف:43]|﴿و هر گونه کینه‌ای را از سینه‌هایشان می‌زداییم از زیر [قصرهای]شان نهرها جاری است و می‌گویند ستایش خدایی را که ما را بدین [راه] هدایت نمود و اگر خدا ما را رهبری نمی‌کرد ما خود هدایت نمی‌یافتیم در حقیقت فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند و به آنان ندا داده می‌شود که این همان بهشتی است که آن را به [پاداش] آنچه انجام می‌دادید میراث یافته‌اید ۝٤٣

جهانی بدون حسادت و دشمنی

آیه ۴۳ سوره اعراف را در اشاره به یکی از مهم‌ترین نعمت‌های بهشتیان دانسته‌اند که موجب آرامش روح و جان آنها گردیده است.[۱] براساس این آیه خداوند کینه، حسد و دشمنی را قلب‌های اهل بهشت خارج کرده است.[۲] این صفات در میان بهشتیان راه ندارد[۳] حتی اگر برخی از بهشتیان بر برخی دیگر درجات بالاتری داشته باشند.[۴]

کلمه «غِل» را به معنای دشمنی[۵] کینه[۶] و حسادت معنا کرده‌اند.[۷] مکارم شیرازی عالم و مفسر شیعه «غِل» را در اصل به معنی نفوذ مخفیانه چیزی دانسته و به همین جهت آن‌را به حسد، کینه و دشمنی معنا کرده است.[۸]

صفت‌هایی از جمله حسادت، ریا و کینه در دنیا وجود دارد؛ زیرا در دنیا فقیر و غنی، ظالم و مظلوم و ... وجود دارد ولی این صفات در میان اهل بهشت وجود نخواهد داشت[۹] و خداوند این‌ها را از قلب‌های بهشتیان دور کرده است[۱۰] هر فردی در بهشت در همان جایگاهی که مستحق آن است قرار می‌گیرد بدون اینکه حقی از آنان ضایع شود و یا ظلمی به آنان انجام پذیرد.[۱۱]

شکر بر هدایت

بخشی از آیه ۴۳ اعراف رضایت و خشنودی کامل اهل بهشت را منعکس می‌‏کند.[۱۲] بهشتیان خداوند را شکر می‌کنند که راه رسیدن به بهشت را به آن‌ها نشان داد.[۱۳] آن‌ها می‌گویند «اگر خدا ما را رهبری نمی‌کرد ما خود هدایت نمی‌یافتیم»[۱۴] این تعبیر اشاره به این است که هدایت اختصاص به خداوند دارد[۱۵] و اگر هدایت الهی نباشد انسان به بهشت نمی‌رسد.[۱۶] هدایت نعمت بزرگی دانسته شده که انسان به تنهایی توانایی رسیدن به آن را ندارد.[۱۷]

برخی محققان در اشاره به این بخش از آیه و ارتباط آن با موضوع اختیار انسان چنین آورده‌اند که خداوند مُسَبّب الأسباب (علت همه علت‌ها) است. خداوند به انسان توان می‌دهد تا با اختیار خود کارها را انجام دهد.[۱۸] برخی دیگر از محققان در توضیح این بخش آورده‌اند که دو نوع هدایت وجود دارد. هدایت اول این است که خداوند انسان را خلق کرده و قابلیت پیشرفت معنوی را در او قرار داده است. برای «بارورسازی این قابلیت» پیامبران را فرستاد. و اگر پیامبران نیامده بودند، انسان توانایی هدایت نداشت. هدایت دوم این است که پس از انجام واجبات ترک محرمات، خداوند معرفت را به فرد عطا می‌کند که تحصیل این معرفت در دست انسان نیست و عنایت ویژه‌ی را لازم دارد.[۱۹]

روایتی از امام صادق(ع) نقل شده زمانی که قیامت شود، پیامبر، امیرالمؤمنین و امامان از فرزندان او را فرا می‌خوانند. وقتی شیعیان، آن‌ها را ببینند می‌گویند: الحَمْدُ لِلهِ الَّذِی هَدانا لِهذا .... یعنی خدا ما را به ولایت امیرالمؤمنین و امامان از فرزندانش هدایت فرمود.[۲۰]

معنای ارث‌بردن بهشت

در بخش انتهایی آیه ۴۳ اعراف آمده: «وَ نُودُواْ أَن تِلْکُمُ الجَْنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُون؛ و به آنان ندا داده می‌شود که این همان بهشتی است که آن را به [پاداش‏] آنچه انجام می‌دادید میراث یافته‌اید». نکاتی پیرامون کلمه ارث در این آیه گفته شده است. مغنیه عالم و مفسر شیعه معتقد است کلمه ارث در این آیه اشاره به این دارد همان‌گونه که ارثیه برای اهلش است، بهشت نیز حق لازم برای افرادی است که عمل کرده‌اند. از نگاه این مفسر ثواب حق است و تَفَضُّل نیست.[۲۱] علامه طباطبایی عالم و مفسر شیعه معتقد است بهشت خلق شده تا مومن و کافر با عمل خود آن‌را به دست آورند. اما کافر به سبب شرک و گناهانش آن‌را از دست می‌دهد و مومن با اعمالش آن‌را به دست می‌آورد.[۲۲]

پانویس

  1. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۱۷۵.
  2. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۶۴۸.
  3. خسروانی، تفسیر خسروی، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۲۳۹.
  4. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۶۴۸.
  5. طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۸، ص۱۳۳.
  6. نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۰۶.
  7. حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۱۶۷.
  8. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۱۷۵.
  9. مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۲۸.
  10. نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۰۶.
  11. مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۲۸.
  12. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۱۷۶.
  13. حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۱۶۷.
  14. سوره اعراف، آیه ۴۳.
  15. طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۱۱۶.
  16. حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۱۶۷.
  17. مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۳۲۰.
  18. مصطفوی، «تفسیر آیه 43 سوره اعراف درباره ولایت امیرالمومنین و اهل بیت»، مدرسه فقاهت.
  19. دستغیب، «سوره اعراف آیه ۴۳، جلسه ۲۳»، مرکز نشر آثار و اندیشه‌های سید محمد دستغیب.
  20. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۱۸.
  21. مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۲۹.
  22. طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۱۱۷.

منابع

  • حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دار العلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
  • خسروانی، علی‌رضا، تفسیر خسروی، تحقیق: محمدباقر بهبودی، تهران، انتشارات اسلامیة، چاپ اول، ۱۳۹۰ق.
  • دستغیب، سید علی محمد، «سوره اعراف آیه ۴۳، جلسه ۲۳»، مرکز نشر آثار و اندیشه‌های سید محمد دستغیب، تاریخ درج مطلب: ۱۷ اسفند ۱۳۹۳ش، تاریخ بازدید: ۱۱ شهریور ۱۴۰۳ش.
  • طباطبائی، سید محمدحسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.
  • طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی‏، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
  • طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
  • مدرسی، سید محمدتقی، من هدی القرآن، تهران، دار محبی الحسین، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
  • مصطفوی، کاظم، «تفسیر آیه 43 سوره اعراف درباره ولایت امیرالمومنین و اهل بیت»، مدرسه فقاهت، تاریخ درج مطلب: ۲۴ آذر ۱۳۹۵ش، تاریخ بازدید: ۱۱ شهریور ۱۴۰۳ش.
  • مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
  • مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
  • نجفی خمینی، محمدجواد، تفسیر آسان، تهران، انتشارات اسلامیة، چاپ اول، ۱۳۹۸ق.