روزه پیشواز

از ویکی شیعه

روزه پیشواز روزه‌ای است که یک یا چند روز پیش از شروع ماه رمضان گرفته می‌شود.[۱] روزه پیشواز اصطلاح فقهی نیست و تنها در عرف به روزه‌هایی که در روزهای آخر ماه شعبان گرفته می‌شود، گفته می‌شود.[۲] امام صادق(ع)، ثواب روزه‌گرفتن در سه روز آخر ماه شعبان را همتای ثواب روزه دو ماه پیاپی عنوان کرده است.[۳] امام رضا(ع) روزه‌گرفتن در روز آخر ماه شعبان را موجب بخشیده‌شدن گناهان دانسته است.[۴] در منابع روایی اهل‌سنت نیز آمده است که پیامبر(ص) روزه ماه شعبان را بهترین نوع روزه قلمداد کرده و آن را نشانه تکریم ماه رمضان می‌دانست[۵] و خود، روزه ماه شعبان را به روزه ماه رمضان وصل می‌کرد.[۶]

علمای اهل‌سنت به دلیل وجود برخی روایات، انجام روزه پیشواز در یک یا دو روز آخر ماه شعبان را جایز نمی‌دانند؛[۷] اما اگر بیش از دو روز روزه گرفته شود[۸] و یا این که آن یک یا دو روز مصادف شود با روزهایی که شخص به‌طور متناوب در طول سال آن‌ها را روزه می‌گرفته است، چنین روزه‌ای را جایز دانسته‌اند.[۹] سید بن طاووس معتقد است نهی از روزه‌گرفتن در روزهای آخر ماه شعبان متوجه افرادی است که همه ماه شعبان را روزه گرفته‌اند؛ تا فرصتی برای تجدید قوا پیدا کنند.[۱۰]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. فلاح، «معنای به پیشواز ماه رمضان رفته چیست؟»، وبگاه حمیدرضا فلاح.
  2. فلاح، «معنای به پیشواز ماه رمضان رفته چیست؟»، وبگاه حمیدرضا فلاح.
  3. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۴۹.
  4. شیخ صدوق، فضائل الاشهر الثلاثه، ۱۳۹۶ق، ص۹۸.
  5. ابن‌ابی‌شیبه، المصنف، ۱۴۳۶ق، ج۶، ص۱۲۵؛ ابن‌بطال، شرح صحیح البخاری، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۱۱۵.
  6. ابن‌راهویه، مسند اسحاق بن راهویه، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۵۰، ابن‌عبدالبر، التمهید، ۱۴۳۹ق، ج۲، ص۴۶.
  7. ابن‌جوزی، کشف‌المشکل، ریاض، ج۱، ص۴۷۵؛ ابویعلی، مسند ابی‌یعلی، ۱۴۳۴ق، ج۸، ص۲۵۲.
  8. سفارینی، کشف اللثام، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۴۸۶.
  9. ابن‌ملقن، التوضیح، ۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۱۰۳.
  10. ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۹.

منابع

  • ابویعلی، احمد بن علی، مسند ابی‌یعلی، تعلیقات: سعید بن محمد سناری، قاهره، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۴۳۴ق.
  • ابن‌ابی‌شیبه، عبدالله بن محمد، المصنف، تحقیق: سعد بن ناصر، ریاض، دار کنوز اشبیلیا للنشر و التوزیع، چاپ اول، ۱۴۳۶ق.
  • ابن‌بطال، علی بن خلف، شرح صحیح البخاری، تحقیق: ابوتمیم یاسر بن ابراهیم، ریاض، مکتبة الرشد، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
  • ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، کشف المشکل من حدیث الصحیحین، تحقیق علی حسین البواب، ریاض، دارالوطن، بی‌تا.
  • ابن‌راهویه، اسحاق، مسند اسحاق بن راهویه، مدینه منوره، مکتبةالایمان، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
  • ابن‌طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
  • ابن‌عبدالبر، ابوعمر، التمهید لما فی المؤطأ من المعانی و الاسنانید فی حدیث رسول‌الله، تحقیق: جمعی از محققان، لندن، مؤسسة الفرقان للتراث الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۳۹ق.
  • ابن‌ملقن، عمر بن علی، التوضیح لشرح الجامع الصحیح، تحقیق: دارالفلاح، دمشق، دارالنوادر، چاپ اول، ۱۴۲۹ق.
  • سفارینی، محمد بن احمد، کشف اللثام شرح عمدةالاحکام، تحقیق: نورالدین طالب، دمشق، دارالنوادر، چاپ اول، ۱۴۲۸ق.
  • شیخ صدوق، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۹۶ق.
  • شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، تحقیق:علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
  • فلاح، حمیدرضا، «معنای به پیشواز ماه رمضان رفته چیست؟»، وبگاه حمیدرضا فلاح، تاریخ درج مطلب: ۵ خرداد ۱۳۹۶ش، تاریخ بازدید: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ش.