ویکی شیعه:Good articles/2023/30
نفْس مُطمَئِنّه به حالتی از نفْس انسان اشاره دارد که در آن به آرامش و اطمینان می‌رسد و به گناه گرایش ندارد. این واژه در آیه ۲۷ سوره فجر آمده است. علامه طباطبایی نفس مطمئنه را نفسی می‌داند که در پرتو یاد خدا آرامش یافته و به هرچه خدا راضی است رضایت دارد و خود را مالک هیچ خیر و شر و نفع و ضرری نمی‌داند. همچنین گفته شده نفس مطمئنه، مرحله‌ای از نفس است که انسان به واسطۀ مشاهده نيستی خود در قبال وجودِ ذات حقّ، از خود رها شده و خود را تسلیم حق می‌کند. به نظر امام خمینی نیز نفس مطمئنه» یعنی آن نفسی که دیگر هیچ خواهشی ندارد و نشانه نفس غیر مطمئنه این است که تمام عالم را اگر یک لقمه کنند و به او بدهند، باز آن را ناقص می‌داند و غیر آن را طلب می‌کند. نفس مطمئنه در مقابل نفس اَمّاره و نفس لَوّامه، بالاترین مرتبه نفس شمرده شده است. در نفس اماره، انسان به گناه سوق داده می‌شود. نفس لوامه هم انسان را به‌خاطر خطاهایش نکوهش می‌کند. به عقیده عالمان مسلمان انسان تنها یک نفْس دارد و وجود نفس اَمّاره و لوّامه و مطمئنّه با یکی‌بودن نفْس منافات ندارد؛ بلکه این اصطلاحات حالت‌ها و مراتب مختلف نفس را نشان می‌دهند. در برخی از احادیث، با بیان آیه نفس مُطمَئِنّه، مصداق‌هایی برای نفس مطمئنه ذکر شده است. امام علی(ع)، امام حسین(ع) و کسی که به پیامبر(ص) و اهل‌بیت او ایمان دارد، از جمله آن هستند.
دیگر مقالات خوب: خطای لوآ در پودمان:Wikishia در خط 25: attempt to call global 'fgetGAlist' (a nil value).