ویکی شیعه:Featured articles/2025/43
بسم الله الرَّحمن الرَّحیم یا بَسمَلَه، آیهای از قرآن که در ابتدای همه سورهها غیر از سورهٔ توبه آمده است. در روایات، فضایلی برای این آیه بیان شده؛ از جمله باکرامتترین و بزرگترین آیهٔ قرآن شمرده شده است. عالمان مسلمان بسم الله الرحمن الرحیم را از مهمترین شعارهای اسلامی میدانند و توصیه میکنند ابتدای سخنگفتن یا انجام کارها قرائت شود. طبق فتوای فقیهان، لمس بدون وضوی بسملهِ مکتوب حرام است. همچنین هنگام صید و ذبح شرعی حیوانات واجب است بسم الله الرحمن الرحیم گفته شود. امامیه و برخی از عالمان اهلسنت بر این باورند که بَسمله در هر سوره، آیهای مستقل به شمار میرود و جزو همان سوره است؛ اما برخی از اهلسنت میگویند تنها در سورهٔ حمد، آیهای مستقل است و جزو آن است و برخی دیگر از آنان معتقدند در سورهٔ حمد نیز آیهای مستقل نیست؛ بلکه در آغاز همهٔ سورهها (بهجز سورهٔ توبه) برای تبرک خوانده میشود. بهگزارش برخی مورخان، این آیه بههمراه سایر آیات سوره حمد، نخستین بار توسط سلمان فارسی، به فارسی ترجمه شد. بسم الله الرحمن الرحیم ترجمههای متفاوتی در فارسی دارد که «بهنام خداوند بخشندهٔ مهربان» از ترجمههای رایج آن است. همچنین بسمله از جمله آیاتی است که کتابت آن بسیار موردتوجه هنرمندان خوشنویسی قرار گرفته و در طول تاریخ، آثار متنوعی با انواع مختلف خط، از آن کتابت شده است.
دیگر مقالات منتخب: فهرست اصحاب امام صادق(ع) – فرق تشیع – قصیده ابنعرندس حلی