ویکی شیعه:Featured articles/2024/52
حب الوطن من الایمان به‌معنای «دوست‌داشتن وطن از ایمان است»، جمله‌ای مشهور و منسوب به حضرت محمد(ص) است. ابوالفتوح رازی، مفسر قرن ششم در تفسیر روض الجنان براساس حدیثی این عبارت را به پیامبر(ص) نسبت داده که هنگام ترک مکه و هجرت به مدینه بر زبان آورده است. ازاین‌رو، می گویند منظور پیامبر(ص) از وطن شهر مکه بوده است. این عبارت به‌گفته محققانی مانند مکارم شیرازی، در منابع حدیثی دست‌اول شیعه وجود ندارد و احتمالا ساختگی است؛ با این حال معتقدند که مضمون آن با تعابیری مشابه در دیگر روایات تأیید می‌شود، مانند این روایت از امام علی(ع) که شهرها با حب وطن آباد می‌شوند. همچنین در تأیید این عبارت گفته شده علاقه به وطن علاقه‌ای طبیعی است که از روح حق‌شناسی سرچشمه می‌گیرد و حق‌شناسی از نشانه‌های ایمان است. شهرت این جمله در میان مردم آن را به‌شکل ضرب‌المثل درآورده و نویسندگان و شاعران در آثار خود به آن اشاره کرده‌اند. گروهی از صاحب‌نظران، تاثیر متقابل میان دوست‌داشتن وطن جغرافیایی با ایمان در عبارت «حب الوطن من الایمان» را نپذیرفته و به تأویل کلمه وطن پرداخته‌اند. برخی منظور از دوست‌داشتن در این حدیث را دوست‌داشتنی می‌دانند که به اهداف بلند اسلام گره خورده و منظور از وطن را وطن بزرگ اسلامی دانسته‌اند نه محل ولادت انسان. گروهی نیز وطن را در این عبارت به بهشت معنا کرده‌اند. همچنین عارفان مسلمان با توسعهٔ معنای وطن به جایی که انسان با استقرار در آن به قرار و آرامش می‌رسد، وطن اصلی را عالم بالا و مقام قُرب حقّ می‌دانند.
دیگر مقالات منتخب: امیرالمؤمنین (لقب) – فضایل حضرت فاطمه(س) – دعای ندبه