حرملة بن کاهل اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز ←در اشعار |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حرمله بن کاهل اسدی'''، از چهره‌های منفور [[واقعه کربلا]] نزد [[شیعیان]] است. او قاتل [[عبدالله بن حسین]] و [[عبدالله بن حسن]] و از تیراندازان سپاه [[عمر بن سعد]] در [[روز عاشورا]] بود. حرمله، در [[شهادت]] [[عباس بن علی (ع)]] نیز نقش داشت و سرانجام در [[قیام مختار]] کشته شد. | '''حرمله بن کاهل اسدی'''، از چهره‌های منفور [[واقعه کربلا]] نزد [[شیعیان]] است. او قاتل [[عبدالله بن حسین]] و [[عبدالله بن حسن]] و از تیراندازان سپاه [[عمر بن سعد]] در [[روز عاشورا]] بود. حرمله، در [[شهادت]] [[عباس بن علی(ع)]] نیز نقش داشت و سرانجام در [[قیام مختار]] کشته شد. | ||
== زندگی == | == زندگی == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== چگونگی مرگ == | == چگونگی مرگ == | ||
حرمله در [[قیام مختار]]، دستگیر شد. به فرمان [[مختار بن ابوعبید ثقفی]]، دست و پای او را قطع کردند. سپس او را در آتش سوزاندند. منهال بن عمرو هنگامی که از سفر حج به [[کوفه]] | حرمله در [[قیام مختار]]، دستگیر شد. به فرمان [[مختار بن ابوعبید ثقفی]]، دست و پای او را قطع کردند. سپس او را در آتش سوزاندند. منهال بن عمرو هنگامی که از سفر حج به [[کوفه]] برگشت و صحنه مرگ حرمله را از نزدیک مشاهده کرد، ماجرای ملاقاتش با امام سجاد(ع) و نفرین آن حضرت در حق حرمله را برای مختار تعریف کرد. مختار، از این که دعای امام سجاد(ع) به دست او تحقق یافته است، [[سجده شکر]] به جای آورد.<ref>کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۱۱۲؛ امالی طوسی، ص۲۳۸-۲۳۹</ref> | ||
== در اشعار == | == در اشعار == | ||
در اشعار نیز بارها نام حرمله به عنوان قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن آمده است: | در اشعار نیز بارها نام حرمله به عنوان قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن آمده است: | ||
{{شعر|نستعلیق}}{{ب|خون خورم در غم آن طفل که جای لبنش|ریخت دست ستم [[حرملة بن کاهل اسدی|حرمله]]، خون در دهنش<ref>دانشنامه امام حسین، | {{شعر|نستعلیق}}{{ب|خون خورم در غم آن طفل که جای لبنش|ریخت دست ستم [[حرملة بن کاهل اسدی|حرمله]]، خون در دهنش<ref> همایی، جلال الدین، دیوان سنا، بنقل از دانشنامه امام حسین، ج۱۰، ص۳۹۴</ref>}}{{پایان شعر}} | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
* ابن نما حلی، ذوب النضار فی شرح الثار، مؤسسه نشر اسلامی، قم، ۱۴۱۶ق. | * ابن نما حلی، ذوب النضار فی شرح الثار، مؤسسه نشر اسلامی، قم، ۱۴۱۶ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{فاجعه کربلا}} | {{فاجعه کربلا}} | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۱:۵۰
حرمله بن کاهل اسدی، از چهره‌های منفور واقعه کربلا نزد شیعیان است. او قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن و از تیراندازان سپاه عمر بن سعد در روز عاشورا بود. حرمله، در شهادت عباس بن علی(ع) نیز نقش داشت و سرانجام در قیام مختار کشته شد.
زندگی
حرمله از قبیله بنی اسد بود. منابع تاریخی درباره تولد و زندگی او پیش از واقعه عاشورا چیزی بیان نکرده‌اند. در برخی منابع نام او حرملة بن کاهن ثبت شده است.[۱] او در قیام مختار کشته شد.[۲]
روز عاشورا
حرمله، روز عاشورا از تیراندازان سپاه عمر بن سعد بود. او با تیری عبدالله بن حسین، طفل شیرخوار امام حسین(ع) را در دامان پدرش به شهادت رساند.[۳] همچنین قاتل عبدالله بن حسن نیز معرفی شده است.[۴] و در شهادت عباس بن علی(ع) نیز نقش داشت.[۵] و حامل سر ایشان به کوفه بود.[۶] ابن اثیر از وی به عنوان قاتل ابوبکر بن حسن یاد کرده است.[۷]
جایگاه نزد شیعیان
حرمله در زیارت ناحیه لعن شده است.[۸] به گفته منهال بن عمرو در سفری که به حج داشت و در مدینه با امام سجاد(ع) دیدار کرد. آن حضرت ضمن پرسش از وقایع قیام مختار و کشتن قاتلان کربلا از وضع حرمله بن کاهل، نیز پرسید، هنگامی که از زنده بودن حرمله باخبر شد، فرمود:
- «خداوندا، حرارت آتش و آهن را به او بچشان![۹]
بشر ین غالب اسدی نیز در دیداری که با امام سجاد(ع) داشته است. از نفرین آن حضرت درباره حرمله یاد کرده است.[۱۰]
چگونگی مرگ
حرمله در قیام مختار، دستگیر شد. به فرمان مختار بن ابوعبید ثقفی، دست و پای او را قطع کردند. سپس او را در آتش سوزاندند. منهال بن عمرو هنگامی که از سفر حج به کوفه برگشت و صحنه مرگ حرمله را از نزدیک مشاهده کرد، ماجرای ملاقاتش با امام سجاد(ع) و نفرین آن حضرت در حق حرمله را برای مختار تعریف کرد. مختار، از این که دعای امام سجاد(ع) به دست او تحقق یافته است، سجده شکر به جای آورد.[۱۱]
در اشعار
در اشعار نیز بارها نام حرمله به عنوان قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن آمده است:
پانویس
- ↑ طبری، ج۵، ص۴۶۸؛ الکامل، ج۴، ص۹۲
- ↑ ذوب النضار، ص۲۱
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۱؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۵، ج۹۸، ص۲۶۹
- ↑ مقاتل الطالبین، ص۹۳؛ طبری، ج۵، ص۴۶۸
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۱
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۳، ص۲۵۶
- ↑ الکامل، ج۴، ص۹۲
- ↑ بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۵؛ اقبال، ص۵۷۴
- ↑ کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۱۱۲؛ امالی طوسی، ص۲۳۸-۲۳۹
- ↑ دانشنامه امام حسین، ج۹، ص۲۳۶ به نقل از شجری، امالی، ج۱، ص۱۸۸
- ↑ کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۲، ص۱۱۲؛ امالی طوسی، ص۲۳۸-۲۳۹
منابع
- بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من انساب الأشراف، تحقیق: سهیل زکار و ریاض زرکلی، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
- اصفهانی، (ابوالفرج) علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، تحقیق: سیداحمد صقر، دارالمعرفة، بیروت، بی‌تا.
- ابن اثیر، علی بن ابی کرم، الکامل فی التاریخ، دارصادر، بیروت، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- علامه مجلسی، بحارالأنوار، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ ق.
- اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة، مکتبة بنی هاشمی، تبریز، ۱۳۸۱ق.
- شیخ طوسی، الأمالی، انتشارات دارالثقافة، قم، ۱۴۱۴ق.
- ابن نما حلی، ذوب النضار فی شرح الثار، مؤسسه نشر اسلامی، قم، ۱۴۱۶ق.