محمد لگنهاوزن
اطلاعات کلی | |
---|---|
نام کامل | Gary Carl Legenhausen |
زادروز | ۳ مه ۱۹۵۳م |
زادگاه | نیویورک (آمریکا) |
محل زندگی | ایران |
اطلاعات علمی | |
تحصیلات | فلسفه، اسلامشناسی |
محل تحصیل | دانشگاه تگزاس جنوبی، دانشگاه ایالت نیویورک |
محمد لگنهاوزن با نام اصلی گِری کارْل لِگِنهاوزِن (زاده ۱۹۵۳م) از شیعهشدگان مسیحی اهل آمریکا و عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی است. وی، تحت تأثیر گفتوگوهای دینی با دانشجویان مسلمان خود و پس از یک دوره مطالعه و تحقیق، در سال ۱۹۸۳م به اسلام و تشیع روی آورد. لگنهاوزن گرایش به تشیع را نتیجهٔ مطالعهٔ نهج البلاغه میداند.
لگنهاوزن که تحصیلات خود را در آمریکا گذرانده و فارغالتحصیل دکتری در رشته فلسفه از دانشگاه رایس ایالت تگزاس است، پس از تغییر مذهب به تشیع، به ایران مهاجرت کرد. وی در ایران، با مراکز علمی مختلفی مانند دانشگاه قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، دانشگاه مفید و مؤسسه امام خمینی همکاری علمی دارد. او در سالهای ۱۹۷۹م تا ۱۹۸۹م استاد دانشگاه تگزاس جنوبی بود.
وی چهره ماندگارِ فلسفه در سال ۱۳۸۹ش (۲۰۱۰م) و پژوهشگر برتر سیوسومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۴ش است. او آثار تألیفی و ترجمهای متعددی دارد که کتاب «اسلام و کثرتگرایی دینی» از مشهورترین آثارش به شمار میرود. در ۱۳۹۸ش آیین نکوداشتی برای تجلیل از فعالیتهای علمی لگنهاوزن در قم برگزار شد. کتاب «فیلسوف فروتن» گردآوری مجموعه مقالات و مصاحبهها در نکوداشت لگنهاوزن است.
تغییر مذهب به تشیع
محمد لگنهاوزن در خانوادهای مسیحی بزرگ شد و در مدارس کاتولیک تحصیل کرد. با این حال، در نوجوانی با پرسشهایی دربارهٔ آموزههای مسیحیت مواجه شد و در دوران دبیرستان به انکار الوهیت مسیح و آموزهٔ تثلیث پرداخت. لگنهاوزن پس از ورود به دانشگاه رایس، به تدریس در دانشگاه تگزاس جنوبی پرداخت و در آنجا با دانشجویان مسلمان از کشورهای مختلف از جمله ایران، لبنان، پاکستان و نیجریه آشنا شد. گفتوگوهای دینی با این دانشجویان او را به مطالعهٔ عمیقتر ادیان، بهویژه اسلام، سوق داد. پس از سه سال مطالعه و پژوهش،[۱] لگنهاوزن در سال ۱۹۸۳م، مسلمان شد[۲] و از همان ابتدا به مذهب تشیع درآمد. او این انتخاب را نتیجهٔ مطالعهٔ نهج البلاغه میداند که یکی از شاگردان ایرانیاش به او هدیه داده بود.[۳]
زندگینامه
گری کارل لگنهاوزن در ۳ مه ۱۹۵۳م[۴] در خانوادهای مسیحی کاتولیک ساکن در نیویورک آمریکا متولد شد. لگنهاوزن تحصیلات دانشگاهی خود را در سال ۱۹۷۴م در دانشگاه ایالت نیویورک به اتمام رسانید و مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ فلسفه کسب کرد. او در سالهای ۱۹۷۸م و ۱۹۸۳م در مقاطع ارشد و دکتری در همین رشته از دانشگاه رایس ایالت تگزاس فارغالتحصیل شد.[۵] لگنهاوزن در سال ۱۹۸۴م. موفق به دریافت بورس تحصیلی فوق دکتری در زمینه مطالعات تطبیقی از طرف دانشگاه هاوایی شد.[۶]
پس از گرویدن به اسلام، لگنهاوزن با همکاری چند دانشجوی مسلمان، انجمن اسلامی دانشگاه تگزاس را بنیان نهاد. با این حال، به دلیل بروز اختلافاتی در مدیریت دانشگاه، او از سمت استادی دانشگاه استعفا داد. در همین زمان، با تشویق یکی از دانشجویان ایرانی خود، به مطالعهٔ فلسفه اسلامی علاقهمند شد و تمایل یافت تا برای ادامهٔ پژوهشهای خود به ایران سفر کند. لگنهاوزن پس از تصمیم برای حضور در ایران، از سوی انجمن حکمت و فلسفه و همینطور بنیاد باقرالعلوم که بعدها به مؤسسه امام خمینی تغییر نام یافت، مورد دعوت قرار گرفت.[۷] در نتیجه این دعوتها لگنهاوزن سال ۱۹۸۹م، راهی ایران شد.[۸] او نخست به تهران رفت و به تحصیل فلسفه اسلامی پرداخت. سپس با دعوت محمدتقی مصباح یزدی در قم ساکن شد و به مؤسسه امام خمینی پیوست.[۹]
فعالیتهای علمی
تدریس
لگنهاوزن عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی- پژوهشی امام خمینی بوده[۱۰] و سابقه تدریس در دانشگاههای مختلف همچون تربیت مدرس، مفید، باقرالعلوم، ادیان و مذاهب، مؤسسه امام خمینی و مؤسسه بینالمللی مطالعات اسلامی را دارد.[۱۱] او در دوران تدریس خود، دروسی چون مقدمه منطق، مقدمه فلسفه، زیباییشناسی، فلسفه علم، علم اخلاق، فلسفه مذهب و متافیزیک را آموزش میداد.[۱۲] وی در بین سالهای ۱۹۷۹م–۱۹۸۹م استاد دانشگاه تگزاس جنوبی بود.[۱۳]
آثار
از مشهورترین آثار لگنهاوزن میتوان به کتاب «اسلام و کثرتگرایی دینی» اشاره کرد. کتاب دیگر او با عنوان «سیاحت اندیشه در سپهر دین» در سه بخش «حقوق و سیاست»، «دین و اخلاق» و «فلسفه دین» به موضوع دینگرایی پرداخته است.[۱۴] «مسائل معاصر اندیشه اسلامی» دیگر اثر تألیفی او است.[۱۵] لگنهاوزن علاوه بر کتاب، مقالات متعددی را نیز به نگارش درآورده است که مهمترین آنها مقالهای با عنوان «در کثرت کثرتگرایی دینی» بوده است.[۱۶] سلسله مقالات «احیای فلسفه دین در ایالات متحده در عصر حاضر» از جمله مقالات اوست که در مجله التوحید منتشر شدهاند.[۱۷]
لگنهاوزن علاوه بر تألیف، آثاری را نیز تحقیق و ویرایش کرده است. کتابهای «روح: نگاهی تطبیقی»، «ادله وجود خدا: مفهوم، ساختار و ارتباط» و «ذات و خصوصیات: گفتگوی سنتهای مسیحی و اسلامی» از جمله آثار ویرایشی اوست.[۱۸] لگنهاوزن آثاری همچون آموزش فلسفه، «سبویی از عشق: گزیدهای از غزلهای عرفانی مشهور امام خمینی»، «شراب عشق: اشعار عرفانی امام خمینی»،[۱۹] «دستورات فلسفی: مقدمهای بر فلسفه اسلامی معاصر» و «عیسی از نگاه قرآن و احادیث شیعه» را به انگلیسی ترجمه کرده است.[۲۰]
تجلیل و افتخارات
لگنهاوزن در سال ۱۳۸۹ش (۲۰۱۰م) به عنوان چهره ماندگار در فلسفه انتخاب گردید.[۲۱] او در سال ۱۳۹۴ش نیز به عنوان پژوهشگر برتر سی و سومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران معرفی شد.[۲۲] لگنهاوزن به خاطر تألیف کتاب «اسلام و کثرتگرایی دینی» در نخستین دوره جشنواره بینالمللی فارابی (۲۰۰۷م) مورد تقدیر قرار گرفت. در سال ۲۰۰۹م مقاله «در کثرت کثرتگرایی دینی» اثر او در پنجمین دوره جشنواره علامه طباطبایی به عنوان مقاله برگزیده مجله بینالمللی حکمت معرفی شد.[۲۳]
پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در فرودین ۱۳۹۸ش از فعالیتهای علمی لگنهاوزن در قم، تقدیر و تجلیل نمود.[۲۴] همچنین این پژوهشگاه در سال ۱۴۰۰ش، کتابی با عنوان فیلسوف فروتن: مجموعه مقالات و مصاحبههای نکوداشت پروفسور محمد لگنهاوزن را که به کوشش حمید امیرچقماقی تدوین شده بود، منتشر کرد. در این اثر ۱۳ مقاله در معرفی لگنهاوزن و اندیشههای او جمعآوری شده بود.[۲۵]
پانویس
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ نورمحمدی، بررسی علل گرایش مستبصرین به تشیع، ۱۳۹۴ش، ص۳۲۷.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «تجلیل از خدمات علمی پروفسور لنگهاوزن در قم»، باشگاه خبرنگاران جوان.
- ↑ نورمحمدی، بررسی علل گرایش مستبصرین به تشیع، ۱۳۹۴ش، ص۳۲۶.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ نورمحمدی، بررسی علل گرایش مستبصرین به تشیع، ۱۳۹۴ش، ص۳۲۶.
- ↑ «مصاحبه با مستبصر پروفسور محمد لگنهاوزن»، بنیاد بینالمللی استبصار.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «آیین نکوداشت پروفسور محمد لگنهاوزن برگزار شد»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «تجلیل از خدمات علمی پروفسور لنگهاوزن در قم»، باشگاه خبرنگاران جوان.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ نورمحمدی، بررسی علل گرایش مستبصرین به تشیع، ۱۳۹۴ش، ص۳۲۸.
- ↑ محمد لگنهاوزن، مسائل معاصر تفکر اسلامی، ۲۰۰۹م، ص۱.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ نورمحمدی، بررسی علل گرایش مستبصرین به تشیع، ۱۳۹۴ش، ص۳۲۸.
- ↑ «پروفسور محمد لگنهاوزن؛ فیلسوفی معناگرا»، پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «پروفسور محمد لگنهاوزن؛ فیلسوفی معناگرا»، پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی.
- ↑ «تجلیل از خدمات علمی پروفسور لنگهاوزن در قم»، باشگاه خبرنگاران جوان.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «آشنایی با محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «آیین نکوداشت پروفسور محمد لگنهاوزن برگزار شد»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
- ↑ «مجموعه مقالات و مصاحبههای نکوداشت پروفسور محمد لگنهاوزن منتشر شد»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
منابع
- «آشنایی با ابعاد شخصیت علمی پروفسور محمد لگنهاوزن»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲۷ فروردین ۱۳۹۸ش، تاریخ بازدید: ۱۰ دی ۱۴۰۳ش.
- «آیین نکوداشت پروفسور محمد لگنهاوزن برگزار شد»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲۹ فروردین ۱۳۹۸ش، تاریخ بازدید: ۱۰ دی ۱۴۰۳ش.
- «پروفسور محمد لگنهاوزن؛ فیلسوفی معناگرا»، پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی، تاریخ درج مطلب: ۲۹ مهر ۱۴۰۲ش، تاریخ بازدید: ۱۰ دی ۱۴۰۳ش.
- «تجلیل از خدمات علمی پروفسور لنگهاوزن در قم»، باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ درج مطلب: ۲۹ فروردین ۱۳۹۸ش، تاریخ بازدید: ۱۰ دی ۱۴۰۳ش.
- «فرصتهایی که بر باد رفت؛ گفتگو با پروفسور محمد لگنهاوزن»، پایگاه اطلاعرسانی حوزه، تاریخ درج مطلب: ۸ آبان ۱۳۹۰ش، تاریخ بازدید: ۱۰ دی ۱۴۰۳ش.
- لگنهاوزن، محمد، مسائل معاصر تفکر اسلامی، مسکو، دیک، ۲۰۰۹م.
- «مجموعه مقالات و مصاحبههای نکوداشت پروفسور محمد لگنهاوزن منتشر شد»، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۱۰ مهر ۱۴۰۰ش، تاریخ بازدید: ۱۰ دی ۱۴۰۳ش.
- «مصاحبه با مستبصر پروفسور محمد لگنهاوزن»، بنیاد بینالمللی استبصار، تاریخ بازدید: ۱۳ دی ۱۴۰۳ش.
- نورمحمدی، محسن، بررسی علل گرایش مستبصرین به تشیع در پنجاه سال اخیر، قم، دارالتهذیب، ۱۳۹۴ش.