پرش به محتوا

توابین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Smnazem
بدون خلاصۀ ویرایش
Fallah (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''توابین''' (توبه کنندگان) عنوان گروهی از شیعیان [[کوفه]] است که در سال 65 هـ.ق به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعی]] به خونخواهی [[امام حسین]] (ع) و [[اهل بیت]] [[پیامبر اکرم]] (ص) قیام کردند و در پیکار با سپاه [[ابن زیاد]] در منطقه «[[عین الورده]]» به [[شهادت]] رسیدند.
'''توابین''' (توبه کنندگان) عنوان گروهی از شیعیان [[کوفه]] است که در سال ۶۵ هـ.ق به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعی]] به خونخواهی [[امام حسین]] (ع) و [[اهل بیت]] [[پیامبر اکرم]] (ص) قیام کردند و در پیکار با سپاه [[ابن زیاد]] در منطقه «[[عین الورده]]» به [[شهادت]] رسیدند.
{{اصلی|قیام توابین}}
{{اصلی|قیام توابین}}


== علت نام گذاری ==
== علت نام گذاری ==
شیعیان کوفه با این که از امام حسین (ع) دعوت کردند تا با او [[بیعت]] و علیه [[یزید بن معاویه]] قیام کنند از یاری امام (ع) سر باز زدند و او را در قیام [[عاشورا]]ی 61 هـ.ق تنها گذاشتند. آنان پس از واقعه جانکاه [[کربلا]]، از کرده خود سخت پشیمان شدند و تنها راه رستگاری و پذیرش توبه خویش را خونخواهی [[حسین بن علی]] (ع) و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه می‌دانستند. از این رو در تاریخ به توّابین شهرت یافتند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج3، ص395.</ref>
شیعیان کوفه با این که از امام حسین (ع) دعوت کردند تا با او [[بیعت]] و علیه [[یزید بن معاویه]] قیام کنند از یاری امام (ع) سر باز زدند و او را در قیام [[عاشورا]]ی ۶۱ هـ.ق تنها گذاشتند. آنان پس از واقعه جانکاه [[کربلا]]، از کرده خود سخت پشیمان شدند و تنها راه رستگاری و پذیرش توبه خویش را خونخواهی [[حسین بن علی]] (ع) و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه می‌دانستند. از این رو در تاریخ به توّابین شهرت یافتند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۳۹۵.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
  <references />
  <references />
== منابع ==
== منابع ==
*ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، مؤسسة الرسالة، 1413ق.
*ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۱۳ق.
{{خرد}}
{{خرد}}



نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۱۴، ساعت ۱۵:۰۷

توابین (توبه کنندگان) عنوان گروهی از شیعیان کوفه است که در سال ۶۵ هـ.ق به رهبری سلیمان بن صرد خزاعی به خونخواهی امام حسین (ع) و اهل بیت پیامبر اکرم (ص) قیام کردند و در پیکار با سپاه ابن زیاد در منطقه «عین الورده» به شهادت رسیدند.

علت نام گذاری

شیعیان کوفه با این که از امام حسین (ع) دعوت کردند تا با او بیعت و علیه یزید بن معاویه قیام کنند از یاری امام (ع) سر باز زدند و او را در قیام عاشورای ۶۱ هـ.ق تنها گذاشتند. آنان پس از واقعه جانکاه کربلا، از کرده خود سخت پشیمان شدند و تنها راه رستگاری و پذیرش توبه خویش را خونخواهی حسین بن علی (ع) و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه می‌دانستند. از این رو در تاریخ به توّابین شهرت یافتند.[۱]

پانویس

  1. سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۳۹۵.

منابع

  • ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۱۳ق.