ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۹/۴۲
برکت، نعمت‌ها و خیر افزون و فراوان الهی است. این کلمه سه بار در قرآن کریم تنها در حالت جمع، یعنی برکات به کار رفته است. برکت در قرآن کریم، از آنجا که همواره مستند به خداوند شده، ایجاد آن منحصر در خداوند دانسته شده است.
ایمان، تقوا، استغفار، ذکر، اطاعت خدا، عدالت و نرم‌خویی را از عوامل جلب برکات الهی و در مقابل، برخی از رفتارهای انسان از جمله ارتکاب گناهان و ترک امر به معروف و نهی از منکر را از موانع دریافت برکت الهی دانسته‌اند.
بعضی از مخلوقات خداوند، از مظاهر و نشانه‌های برکت قرار داده شده‌اند؛ از جمله برخی از پیامبران مانند حضرت نوح(ع)، مؤمنان صالح، قرآن کریم، بعضی از زمان‌ها مانند شب قدر، برخی از اماکن مانند مکه، و جلوه‌هایی از طبیعت مانند باران.