ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۴/۳۴
جعفر بن محمد بن علی بن حسین علیهم السلام، (مدینه ۸۳ق، مدینه ۱۴۸ق) معروف به امام صادق، امام ششم شیعیان، در ۶۵ سالگی درگذشت و در کنار پدرش، امام باقر (ع) و جدش، امام سجاد (ع) و امام حسن (ع) در قبرستان بقیع دفن شد. مادرش، ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر بود. امامت وی ۳۴ سال بود. کنیه‌اش ابوعبدالله است و جعفریه به او منسوب اند.
روایات رسیده از امام صادق (ع) در مسائل مختلف فقهی و کلامی مجموعه‌ای گسترده و متنوع است و از این روست که مذهب شیعه را مذهب جعفری نامیده‌اند. گشایشی سیاسی که در سالهای آغازین امامت حضرت پدید آمد موجب شد مردم آزادانه‌تر به امام صادق (ع) روی آورند و گشودن مشکلات فقهی و غیر فقهی را از او بخواهند.
ابن حجر هیتمی، از علمای اهل سنت، می‌گوید: مردم از علم او چندان نقل کردند که آوازه آن به همه شهرها رسید. امامان بزرگ چون یحیی بن سعید، ابن جریح، مالک، سفیان بن عیینه، سفیان ثوری، ابوحنیفه، شعبة بن الحجاج و ایوب سختیانی از او روایت کرده‌اند.
هیچ یک از اهل بیت شاگردانی به اندازه شاگردان امام صادق(ع) نداشته‌اند، و روایات هیچ یک از آنان برابر با روایتهای رسیده از ایشان نیست. اصحاب حدیث نام راویان از او را ۴۰۰۰ تن نوشته‌اند.
شهادت وی به سبب سمی بود که منصور دوانیقی تدارک دیده بود.