دعای علقمه

دعای علقمه دعایی است که بعد از زیارت عاشورا خوانده می‌شود. این دعا را شیخ طوسی در مصباح المتهجد نقل کرده است و محتوای آن، بیان مقام و فضیلت ائمه است. در این دعا از خداوند درخواست می‌شود که حاجاتش برآورده و از شر دشمنان نجات یابد.

وجه تسمیه

این دعا چون از طریق علقمة بن محمد حضرمی نقل گردیده، لذا به نام علقمه مشهور است. بعضی از محققان این دعا را «دعای صفوان معروف به دعای علقمه» تعبیر می کنند و بعضی بدون نسبت آن به راوی، دعای بعد از زیارت عاشورا نامیده‌اند. این دعا را شیخ طوسی در کتاب مصباح المتهجد آورده است.

مضامین دعای علقمه

دعای علقمه مشتمل بر معانی بلند و جامع حوایج دنیوی و اخروی به خصوص تولی و تبری است. مومن در ابتدای این دعا، خداوند را با صفاتی یاد می کند، بعد خداوند را به پنج تن قسم می دهد و به خداوند توسل می جوید و ائمه را شفیع قرار می‌دهد. دعای علقمه مقام و فضیلت ائمه را بیان می کند و شخص مومن از خداوند می خواهد که به پیامبر(ص) و آل او صلوات بفرستد، حاجاتش را بر آورده سازد، از شر دشمنان نجات دهد،این زیارت را آخرین زیارت قرار ندهد و بین خود و اهل بیت(ع) جدایی نیاندازد.

پیدایش دعای علقمه

صفوان بن مهران بعد از خواندن زیارت عاشورا دعای «یا الله یا الله یا الله، یا مجیب دعوة المضطرین ...» را خواند. سيف بن عميره گويد كه سؤال كردم از صفوان و گفتم كه علقمه بن محمد اين دعا را براى ما از حضرت باقر(ع) روايت نكرد بلكه همان زيارت را حديث كرد. صفوان گفت كه با امام صادق(ع) به اين مكان وارد شدم، پس بجا آورد مثل آنچه را كه ما بجا آورديم در زيارت و دعا كرد به اين دعا هنگام وداع بعد از اينكه دو ركعت نماز گذاشت، چنانچه ما نماز گذاشتيم و وداع كرد چنانچه ما وداع كرديم. پس صفوان گفت كه حضرت صادق(ع) به من فرمود كه مواظب باش اين زيارت را و بخوان اين دعا را و زيارت كن به آن پس بدرستيكه من ضامنم بر خدا براى هر كه زيارت كند به اين زيارت و دعا كند به اين دعا از نزديك يا دور اينكه زيارتش مقبول شود و سعيش مشكور و سلامش به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او قضا شود از جانب خداى تعالى به هر مرتبه كه خواهد برسد و او را نوميد برنگرداند.

اى صفوان يافتم اين زيارت را به اين ضمان از پدرم و پدرم از پدرش على بن الحسين(ع) به همين ضمان و او از حسين(ع) به همين ضمان و حسين(ع) از برادرش حسن(ع) به همين ضمان و حسن از پدرش امير المؤمنين(ع) با همين ضمان و امير المؤمنين(ع) از رسول خدا(ص) با همين ضمان و رسول خدا(ص) از جبرئيل با همين ضمان و جبرئيل از خداى تعالى با همين ضمان و به تحقيق كه خداوند عز و جل قسم خورده به ذات مقدس خود كه هر كه زيارت كند حسين(ع) را به اين زيارت از نزديك يا دور و دعا كند به اين دعا قبول مى ‏كنم از او زيارت او را و مى ‏پذيرم از او خواهش او را به هر قدر كه باشد و مى‏ دهم مسئلتش را پس بازنگردد از حضرت من با نااميدى و خسار و بازش گردانم با چشم روشن به برآوردن حاجت و فوز به جنت و آزادى از دوزخ و قبول كنم شفاعت او را در حق هر كس كه شفاعت كند.

حضرت فرمايد جز دشمن ما اهل بیت(ع) كه در حق او قبول نشود، قسم خورده حق تعالى به اين بر ذات اقدسش و گواه گرفته ما را بر آنچه كه گواهى دادند به آن ملائكه ملكوت او پس جبرئيل گفت : يا رسول الله خدا فرستاده مرا به سوى تو به جهت سرور و بشارت تو و شادى و بشارت على و فاطمه و حسن و حسين و امامان از اولاد تو عليهم السلام تا روز قيامت پس مستمر و پاينده باد مسرت تو و مسرت على و فاطمه و حسن و حسين و امامان عليهم السلام و شيعه شما تا روز رستاخيز پس صفوان گفت كه حضرت صادق(ع) به من فرمود اى صفوان هر گاه روى داد از براى تو به سوى خداى عز و جل حاجتى، پس زيارت كن به اين زيارت از هر مكانى كه بوده باشى و بخوان اين دعا را و بخواه از پروردگار خود حاجتت را كه برآورده شود از خدا و خدا خلاف نخواهد فرمود وعده خود را بر رسول خود به جود و امتنان خويش و الحمد لله.

منابع

1. طوسی، محمد بن حسن طوسی، مصباح المتهجد، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1418ه.ق؛
2. سید جوادی، احمد صدر حاج سید جوادی، دایرة المعارف شیعه،تهران، نشر شهید سعید محبی، 1380.

پیوند به بیرون

• دعای علقمه

الگو:دعاها و زیارت ها