رحیم مؤذنزاده اردبیلی: تفاوت میان نسخهها
imported>Pourrezaei جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Pourrezaei جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
| module = <center>[[پرونده:اذان رحیم مؤذن زاده اردبیلی.ogv]]</center> | | module = <center>[[پرونده:اذان رحیم مؤذن زاده اردبیلی.ogv]]</center> | ||
| | |||
}} | }} | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=ژانویه|روز=۳۱|سال=۲۰۱۵|چند = 2}} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=ژانویه|روز=۳۱|سال=۲۰۱۵|چند = 2}} |
نسخهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۵:۲۹
اطلاعات کلی | |
---|---|
نام | رحیم مؤذن زاده اردبیلی |
مذهب | شیعه |
خویشاوندان سرشناس | سلیم موذن زاده • عبدالکریم موذن زاده |
زادروز | اول مهر 1304 |
محل زندگی | اردبیل • قم • تهران |
اطلاعات علمی | |
آثار | اذان |
اطلاعات دیگر | |
پیشه | موذن |
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۳۱ ژانویه ۲۰۱۵ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
رحیم مؤذنزاده اردبیلی (۱۳۰۴-۱۳۸۴ش)، مشهور به بلال ایران، اذان گوی مشهور ایرانی.
خانواده
پدر او، عبدالکریم مؤذن زاده تا سال ۱۳۲۴ در رادیو ایران اذان میگفتهاست. وی در منطقه اردبیل به وعظ و اذان گویی مشغول بود و نخستین بار به خاطر اذانی که در سال 1322 در رادیو گفته بود، شهرت پیدا کرد و سپس تا سال 1326 برنامه سحری رادیو را به صورت زنده، از طریق مسجد امام (مسجد شاه سابق) اجرا می کرد و در سال 1329 از دنیا رفت.[۱]
به گفته رحیم موذن زاده، اذانگویی در خانواده آنها، 150 سال قدمت داشته است، و نام فامیل آنها بههمین دلیل موذن شده است[۲]
برادرزادهاش نیز سلیم مؤذن زاده اردبیلی، مداح و نوحهخوان اهل بیت است.
زندگینامه
اردبیلی، در 1304 در ادربیل زاده شد، وی تحصیلات را در مکتبخانه در زادگاهش آغاز کرد، و سپس به مدرسه حاج ابراهیم رفت. وی ادامه تحصیلاتش را در قم گذراند. وی در این شهر در درس خارج فقه شرکت میکرد و در حرم حضرت معصومه اذان میگفت.
از سال 1357 موذنزاده در برخی مساجد تهران مناجات و نوحه میگفت و هر سال، شبهای عاشورا در مسجد اردبیلیها به منبر میرفت.
رحیم موذن زاده، در 1384 به سبب ابتلا به بیماری سرطان در بیمارستان مدائن تهران بستری شد. او در بهار همان سال درگذشت.[۳] و در قبرستان ابن بابویه ری به خاک سپرده شد.
اذان مشهور
اذان مشهور اردبیلی در ۱۳۳۴ در استودیو یک رادیو ایران ضبط شد. موذن زاده به گفته خودش این اذان را با دهان روزه گفته است.[۴] رحیم موذن زاده اردبیلی حدود ۴۰ سال بعد(سال ۸۴)، در آخرین روزهای زندگی خود، اذان زیبایش را برای دومین و البته آخرین بار تکرار کرد.
اذانهایی که توسط او خوانده شدهاست، هنوز به عنوان زیباترین اذانهای موجود در رسانههای صوتی و تصویری ایران پخش میگردد.
در ۱۳۸۷ اثر ملی معنوی این کشور شناخته شد.
اذان موذنزاده اردبیلی به عنوان اولین اثر ثبتی در حوزه میراث معنوی ایران در دومین سالروز درگذشت وی، توسط سازمان میراث فرهنگی این کشور به ثبت رسیدهاست.[۵]
فیلم مستند عاشقانههای ایرانی، درباره اذان ایرانی و زندگی موذن زاده است.[۶]