خلیل بن احمد فراهیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تاریخ وفات        =[[سال ۱۷۵ هجری قمری|۱۷۵ق]]

'''خَلیل بنِ احمد''' (درگذشت: [[سال ۱۷۵ هجری قمری|۱۷۵ق]]) دانشمند ادبیات عرب و بنیان‌گذار علم عَروض در سده دوم [[هجری قمری|هجری]] است. او در [[عمان]] متولد شد و در جوانی به [[بصره]] رفت و به تحصیل علم پرداخت. خلیل زندگی بسیار ساده و زاهدانه‌ای داشت و با درآمد کشاورزی از زمینی که از پدرش به [[ارث]] برده بود، زندگی می‌کرد. وی را واضع [[علم نحو]] و [[عروض]] دانسته‌اند و نخستین فرهنگ لغت عرب به نام ''[[العین]]''، به شیوه‌ای کاملاً نو و ابتکاری، منسوب به اوست.

خلیل در [[عمان]] به دنیا آمد و در جوانی به [[بصره]] رفت.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۱۲۶۰</ref> با اینکه محل تولدش مشخص است، [[یاقوت حموی]] وی را [[ایران|ایرانی الاصل]] دانسته،<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۱۲۶۰</ref> معتقد است اگر خلیل عرب بود، علمای انساب یا شاگردانش نسب او را به طور کامل ذکر می‌کردند نه اینکه او را فقط خلیل بن احمد بنامند. او سپس از [[حمزه گیلانی|حمزه اصفهانی]] نقل کرده است که خلیل ازنسل ایرانیانی است که به دستور [[انوشیروان]] (حکومت: ۵۳۱ - ۵۷۹ ق.م) [[یمن]] را فتح کردند و جدّ خلیل در یمن مانده، با قبیله أزد وصلت کرده است؛ او در ادامه می‌افزاید که خلیل به دلیل هم وطن بودن و قرابت، [[سیبویه]] را پرورش داد.<ref>معجم الادباء، ص۱۲۶۰ - ۱۲۶۱</ref> این داستان در منابع متقدم دیده نمی‌شود، اما در منابع متأخر آمده است.<ref>برای نمونه ر.ک: شوشتری، مجالس المؤمنین، ص۵۵۰؛ خوانساری، ج۳، ص۲۸۹</ref> وی در سال

خلیل زندگی بسیار ساده‌ای داشت و با درآمد کشاورزی از زمینی که از پدرش به [[ارث]] برده بود، زندگی می‌کرد.<ref>مرزبانی، کتاب نورالقبس المختصر من المقتبس، ص۵۶؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۷، ص۴۳۰؛ فیروزآبادی، کتاب البلغة فی تاریخ ائمة اللغة، ص۷۶</ref> او در تمام منابع [[زهد|زاهد]] و با عزت نفس و باهوش‌ترین فرد روزگار خود معرفی شده که از دیدار با پادشاهان و حاکمان پرهیز می‌کرد.<ref>برای نمونه: ابن معتز، طبقات الشعراء، ص۹۷، ۹۹؛ ابن خلّکان، وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۶؛ سیوطی، المزهر فی علوم اللغة و انواعها، ج۱، ص۶۴</ref> وی در سال [[سال ۱۷۵ هجری قمری|۱۷۵ق]] درگذشت.<ref>حموی، معجم الادباء، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۱۲۶۰.</ref>