ویکی شیعه:Featured articles/2024/42
بداء آشکارشدن امری از ناحیه خداست، برخلاف آنچه مورد انتظار بندگان بوده. بداء را از اعتقادات اختصاصی مذهب شیعه می‌دانند. از نظر عالمان امامیه، بداء در امور تکوینی به‌منزله نسخ در امور تشریعی است. بداء جایگاه ویژه‌ای در اعتقادات شیعه دارد؛ به صورتی که در روایات شیعی باور به آن از با ارزش‌ترین باورهای شیعی دانسته شده است. برخی از عالمان اهل‌سنت، اعتقاد شیعیان به بداء را مستلزم نسبت‌دادن جهل و پشیمانی به خدا دانسته‌اند. از نظر آنان بداء بدین معنا است که خداوند به چیزی علم دارد و سپس برای او خلاف آن چیزی که علم داشته، ظاهر شود. در مقابل، عالمان امامیه، در اعتقاد خود این معنا از بداء را رد می‌کنند و با استناد به روایات امامان شیعه، نسبت‌دادن آن به خدا را کفر می‌دانند. آنان می‌گویند نسبت بداء به خدا به این معناست که او از روی قدرت و با اختیار خود، آنچه مورد انتظار بوده را محو و امر جدیدی را اثبات می‌کند و او به هر دو حادثه آگاه است. در روایات، برای اعتقاد به بداء آثاری همچون ایجاد امید به خدا در دل‌های مؤمنان، اهتمام به اعمالی همچون دعا و توسل و تقویت باور به پذیرش توبه و آمرزش گناهان بیان شده است.
دیگر مقالات منتخب: سید عبدالاعلی سبزواری – وقایع ماه جمادی‌الآخر – کشتی نوح