ویکی شیعه:Featured articles/2024/34
توحید عبادی یا توحید در عبادت به‌معنای یکتاپرستی است و اینکه غیر از خدا معبودی نیست و فقط او سزاوار عبادت است. توحید عبادی را از آموزه‌های اساسی مکاتب الهی و هدف اصلی دعوت همه پیامبران(ع) و مورداتفاق همه مسلمانان می‌دانند. به‌گفته متکلمان و مفسران، آیات متعددی از قرآن بر توحید عبادی دلالت دارند. کلمه لا اله الا الله را نیز ناظر به توحید در عبادت دانسته‌اند. دلایل گوناگونی برای اثبات توحید عبادی ارائه شده است که در برخی از آنها با استناد به وابستگی و تلازم خالقیت و عبودیت، ربوبیت و عبودیت و مالکیت مرگ و حیات و عبودیت به اثبات توحید عبادی پرداخته‌اند. طبق این دلایل، فقط کسی که خالق، ربّ و مالک حیات و مرگِ مخلوقات است، سزاوار پرستش است. به اتفاق‌نظر تمام مسلمانان، پرستش غیر خدا، شرک و موجب خروج از اسلام است. وهابیان اعمالی همچون توسل، تبرک، زیارت قبور، درخواست شفاعت و طلب یاری از غیر خدا را مصداق شرک شمرده‌اند؛ اما به آنها اشکال شده است که این‌گونه اعمال، تنها وقتی شرک است که همراه با اعتقاد به الوهیت و ربوبیت غیرخدا باشد؛ وگرنه شرک نیست و با توحید در عبادت منافاتی ندارد.
دیگر مقالات منتخب: پاکستان – اسیران کربلا – احمد