ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۴/۴۷
علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (ع)، (۳۸- ۹۴ق) معروف به امام سجاد و زین العابدین، چهارمین امام شیعیان است. مدت امامت وی ۳۴ سال بوده است. وی در واقعه کربلا حاضر بود و به علت بیماری در جنگ شرکت نداشت و کشته نشد. او به همراه اسیران کربلا به کوفه و شام برده شد. خطبه او در حضور حاکمان اموی باعث آگاهی مردم از جایگاه اهل بیت شد.
بعد از اسارت تا آخر عمر ساکن مدینه بود. واقعه حره، نهضت توابین و قیام مختار در زمان زندگی ایشان اتفاق افتاده ولی گزارش مستندی از نظر امام سجاد(ع) درباره این سه واقعه در دست نیست.
صحیفه سجادیه، مجموعه دعاهای اوست که نمایانگر تصویر اجتماع آن روز و نمایاننده راه درست در پرتو تربیت دین و قرآن و پاکیزه‌سازی جانها از آلایش و پیونددهنده انسان به خداست. رسالة الحقوق اثر دیگر اوست که رساله‌ای کوچک دربردارنده مجموعه حقوقی است که بر عهده انسان است.
وی به دستور ولید بن عبد الملک مسموم و به شهادت رسید. مدفن وی در قبرستان بقیع کنار قبر عمویش امام حسن مجتبی(ع) است.
زهری می گوید: نه هاشمی‌ای را برتر از او و نه کسی را فقیه‌تر از او دیدم. شافعی می‌نویسد: او فقیه‌ترین مردم مدینه بود. و جاحظ می‌گوید: کسی را ندیدم که در فضیلت او شک داشته باشد و یا در مقدم بودن او سخنی گوید.