Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۵۲
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{احکام}} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۴۰۲]]|کاربر=P.motahari }}{{احکام}} | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | {{مقاله توصیفی فقهی}} | ||
'''لِواط''' [[آمیزش|آمیزش جنسی]] دو مرد است، که از [[گناهان کبیره]] شمرده شده و بزرگیِ گناه آن را بیش از [[زنا]] دانستهاند. [[مجتهد|فقیهان]] بر اساس [[قرآن|آیات]] و [[حدیث|روایات معصومان]]، ضمن اعلام حرمت لواط، برای آن احکام ویژهای همچون محدودیت در [[ازدواج]] را بیان نمودهاند. چنانچه این عمل در دادگاه ثابت شده و همراه با شرایط خاصی باشد، مجازات آن [[اعدام]] و اگر آمیزش بدون دخول باشد، صد ضربه شلاق تعیین شده است. احادیث معصومان عمل لواط را موجب جلوگیری از [[فرزندآوری]] و مفسده در تدبیر و نظم عالم معرفی کردهاند. در سایر [[ادیان ابراهیمی]] و [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|مذاهب اسلامی]] نیز لواط، عملی نکوهیده و ممنوع اعلام شده است. | '''لِواط''' [[آمیزش|آمیزش جنسی]] دو مرد است، که از [[گناهان کبیره]] شمرده شده و بزرگیِ گناه آن را بیش از [[زنا]] دانستهاند. [[مجتهد|فقیهان]] بر اساس [[قرآن|آیات]] و [[حدیث|روایات معصومان]]، ضمن اعلام حرمت لواط، برای آن احکام ویژهای همچون محدودیت در [[ازدواج]] را بیان نمودهاند. چنانچه این عمل در دادگاه ثابت شده و همراه با شرایط خاصی باشد، مجازات آن [[اعدام]] و اگر آمیزش بدون دخول باشد، صد ضربه شلاق تعیین شده است. احادیث معصومان عمل لواط را موجب جلوگیری از [[فرزندآوری]] و مفسده در تدبیر و نظم عالم معرفی کردهاند. در سایر [[ادیان ابراهیمی]] و [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|مذاهب اسلامی]] نیز لواط، عملی نکوهیده و ممنوع اعلام شده است. | ||
== | ==لواط؛ گناهی بزرگتر از زنا== | ||
لواط از | لواط از بزرگترین [[گناهان کبیره]] شمرده شده است.<ref>علامه حلّی، تحریر الأحکام الشرعیة، مؤسسه آل البیت(ع)، ج۲، ص۲۲۴.</ref> در حدیثی از [[امام صادق(ع)]]، بزرگی گناه آن بیش از گناه [[زنا]] بیان شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۵ ؛ ص۵۴۳.</ref> بر اساس روایتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] مرتکب آن مورد خشم و [[لعن|نفرین]] خداوند خواهد بود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۵ ؛ ص۵۴۴.</ref> | ||
در [[قرآن کریم|قرآن]] از این لواط با عنوانهای «مُنکَر» (زشت و ناپسند) و «فاحشه» (گناه آشکار) یاد شده<ref>سوره عنکبوت، آیه۲۸ و ۲۹؛ سوره اعراف، آیه ۸۰.</ref> و بارها [[قوم لوط]] به جهت ارتکاب این رفتار جنسی سرزنش شدهاند<ref>فقیهی، تربیت جنسی، ۱۳۸۷ش، ص۳۱۱.</ref> و علت عذاب و هلاکتشان ابتلا به این گناه داده بیان شده است.<ref>فیض الاسلام، ترجمه و تفسیر قرآن کریم، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۴۴۳.</ref> | |||
== مفهومشناسی == | |||
{{همچنین ببینید|همجنسگرایی}} | {{همچنین ببینید|همجنسگرایی}} | ||
لواط در اصطلاح [[فقه|فقهی]]، چنین تعریف شده است که مردی آلت جنسیاش را داخل مقعد مردی دیگر کند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> به گفته [[علیاکبر فیض مشکینی|علی مشکینی]] از عالمان شیعه برخی [[مجتهد|فقیهان]] دخول کمتر از ختنهگاه را هم لواط نامیدند<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> و برخی نیز مطلق [[آمیزش]] مرد با مرد، گرچه آلت داخل مقعد نشود و فقط [[تفخیذ]]{{یاد|استمتاع جنسی از ران دیگری، مانند مالیدن آلت به آن را تفخیذ گویند.(جمعی از پژوهشگران، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۵۵۷)}} صورت گیرد را لواط گفتهاند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> البته [[شهید ثانی]] و [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] استعمال واژه لواط در جایی که دخولی صورت نگیرد را استعمال مجازی{{یاد|استعمال لفظ در غیر محل خودش.(مظفر، اصول الفقه، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۱۷.)}} دانستهاند.<ref>شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۱.</ref> <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۷۶.</ref><br> | لواط در اصطلاح [[فقه|فقهی]]، چنین تعریف شده است که مردی آلت جنسیاش را داخل مقعد مردی دیگر کند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> به گفته [[علیاکبر فیض مشکینی|علی مشکینی]] از عالمان شیعه برخی [[مجتهد|فقیهان]] دخول کمتر از ختنهگاه را هم لواط نامیدند<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> و برخی نیز مطلق [[آمیزش]] مرد با مرد، گرچه آلت داخل مقعد نشود و فقط [[تفخیذ]]{{یاد|استمتاع جنسی از ران دیگری، مانند مالیدن آلت به آن را تفخیذ گویند.(جمعی از پژوهشگران، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۵۵۷)}} صورت گیرد را لواط گفتهاند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> البته [[شهید ثانی]] و [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] استعمال واژه لواط در جایی که دخولی صورت نگیرد را استعمال مجازی{{یاد|استعمال لفظ در غیر محل خودش.(مظفر، اصول الفقه، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۱۷.)}} دانستهاند.<ref>شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۱.</ref> <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۷۶.</ref><br> |